အတိတ္ဒဏ္ရာ

ပယ္လယ္ကိုေမးတင္ထားတဲ႔ ျမိဳ႕ျပ
စက္တင္ဘာလရဲ႕ မိုးေရစက္ေတြအေႀကာင္းကို
ေက်ာင္းႀကီးလမ္းက တိတိပပသိမယ္ …
ေရွ႕တစ္ခုံေက်ာ္က ေကာင္မေလးကို
ေငးႀကည့္ေနရျခင္းဟာ
ခ်ိဳျမိန္ျခင္းအစစ္အမွန္ျဖစ္ခဲ႔တာေပါ့ ။
ရင္ခြင္ထဲ ဥႀသသံေတြညံရင္း
ရွန္ပူနံ႔သင္းသင္းေလးနဲ႔ အာရံုေတြမီးစြဲေလာင္ခဲ႔တယ္ ။

သမင္ပ်ိဳေရေသာက္ဆင္းခ်ိန္ကို ေစာင့္ျပီး
ေလးႀကိဳးကိုငင္တဲ႔ မုဆိုးႀကီးနဲ႔
ကြ်န္ေတာ့္ကိုမနႈိင္းပါနဲ႔။
ေျပာမဝံ႔တဲ႔ စကားတစ္ခြန္းအတြက္
ေက်ာင္းႀကီးလမ္းကို ထမ္းထားရတဲ႔ရင္ခုန္သံေတြကို
နားလည္ပါ ။
ဘာလိုလိုနဲ႔ မိုးေတာင္ကုန္လုျပီ ေရႊရုပ္သြင္ ။

လူမစြမ္းေတာ့လည္း
နတ္ခမ်ာ အေနအထိုင္ခက္ျပီထင္ပါရဲ႕…
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေနာက္ဆုံးမိုးမွာ
ကြ်န္ေတာ့္မွာ ထီးမပါဘူး။
စာသင္ဝိုင္းမွာ လူစဲသြားခ်ိန္
" ထီးမပါရင္ အတူလိုက္ခဲ႔ေလ " တဲ႔ …
ပန္းနုေရာင္မိုးႀကိဳးဟာ ကြ်န္ေတာ့္တည့္တည့္ကိုပစ္တယ္ ။
သူ႔ရဲ႕ ဂ်ပန္ဖဲထီးေသးေသးေလးေအာက္မွာ
သူရယ္…
ကြ်န္ေတာ္ရယ္ …
ေက်ာင္းႀကီးလမ္းရယ္…
မိုးစက္ေတြရယ္ …
အို… စိန္မႈံေတြမ်ားလား
တဖြဲဖြဲ တဖြဲဖြဲ ။

ဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္အေဆာင္ေနာက္ ေရတမာပင္တန္းမွာ
ကြ်န္ေတာ္ကဗ်ာေရးေတာ့
သူ ဖတ္တတ္လာတယ္ ။
ကန္တင္းမွာ သူမုန္႔စားေတာ့
တစ္ရႈးေလးေတြ ကြ်န္ေတာ္ျဖဲတတ္လာတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ဆြဲတဲ႔ပန္းခ်ီပုံေလးေတြ
သူေငးတတ္ေတာ့
သူ႔စားမယ့္ေနႀကာေစ့ေလး ကြ်န္ေတာ္အခြံခြါတယ္။
မိန္းလမ္းထက္ အတူေလ်ွာက္ေတာ့
ဖဲထီးေလးဟာ …
သူပိုင္သလား ကြ်န္ေတာ္ပိုင္ေလသလား ။
အတူထိုင္ခဲ႔တဲ႕ ထိုင္ခံုေလးဟာ
ရယ္သံေတြကို မွတ္ထားလို႕ ။

ငါးရာတန္ေလးကို
လက္မွာက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လို႔
လမ္းေဘးဖုန္းေလးနဲ႕
"အိပ္မက္ေတြလွပါေစ" ေျပာရတဲ႔အခ်ိန္ဟာ
ဘယ္ေလာက္ ခ်ိဳရီဖြယ္ေကာင္းလိုက္ပါသလဲကြယ္ ။

ပင္လယ္ေဘးမွာ ေရႊရုပ္သြင္ဟာ
သိပ္လွေနတယ္ ။
လ်ွံက်လုလုေမတၱာတရားကို
ကြ်န္ေတာ္သိတယ္
သူမ သိတယ္ ။

မေမ်ွာ္လင့္ဘဲေရာက္လာတဲ႔ ေစတန္ဟာ
အနက္ေရာင္ေလးကိုင္းႀကီးကို
မကိုင္ထားပါဘူး ။
ဒါေပမယ့္ သူမကိုနႈတ္ဆက္တယ္
စကားေျပာႀကတယ္ ။
ဝုန္းကနဲ တိုက္သြားတဲ႕မုန္တိုင္း
ရင္ဘတ္ထဲမွာ အနီေရာင္
စည္းအျပင္ေရာက္သြားတဲ႔ ဒီေကာင္ဟာ
အာဒံမဟုတ္နိုင္ေတာ့
ဗိန္းေဗာင္းသံေတြႀကားက ႀကိတ္မ်က္ရည္ေတြ
ေဘာင္မဝင္ခဲ႔ေလဘူး ။
အဲဒီေန႔က
မီးပ်က္ခဲ႔တာ မွတ္မွတ္ရရ ။

သူမနႈတ္ခမ္းနီေလး စြန္းပ်က္တဲ႔ေန႔က
ဝီ္နွစ္ပက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္မူးခဲ႔တာ
ဒီေက်ာင္းႀကီးလမ္းမွာပါပဲ ။

ပင္လယ္ေရေတြဟာ
ခုထိ ခါးသက္တုန္း ။
ကစၧပနဒီမွာ ေရႊမိုးေတြညိုရင္
သူအဆင္ေျပပါေစ ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ။

ထပ္မဆုံႀကေတာ့ဘူး
ေရႊရုပ္သြင္ ။

Photo crd - google#MSU-025

အတိတ္​ဒဏ္​ရာ

အတိတ္ဒဏ္ရာ