ဘုရားဖူးတစ္ေခါက္ (၂)

(၁)https://steemit.com/myanmar/@thantzinoo96/bauyaapautsekhak-65c98d5c3ac9c

(၂)

အျမန္လမ္းေပၚမွာ ကားျကီးက ျငိမ့္ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္းေလး ေျပးေမာင္းေနသည္။ ကီလို ၆၀ေလာက္ပင္ဟု က်ေနာ္ထင္မိသည္။ လူေတြက သိတဲ႔တိုင္းပါပဲ။ "ရေလေလ လိုေလေလ အိုတေစၦ" ကားငွားခ တေန့ကို ဘယ္ေလာက္ဘယ္ေရြ႕ သတ္မွတ္ေစ်းနဲ႔ ကိုယ္ဖာသာ ဆီထဲ႔ဆိုေတာ့ ကားျကီးကို လိပ္ကို ဘီးတပ္ေပးထားသေလာက္ပဲေမာင္းတာပါ။ ဒါမွသာ ရက္မ်ားမ်ားေမာင္းရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါလား။ ဘာမွျကည့္စရာ၊ ရႈစရာမရွိတဲ႔ လမ္းမျကီးမွာ အိပဲ႔ အိပဲ႔နဲ႔ တကယ္ကို ပ်င္းစရာျကီးပါပဲ။
ကံကလည္း ေကာင္းမွေကာင္း ။ ဘာျပင္ဆိုင္မွ မရွိတဲ႔ လမ္းျကီးမွာ ဘီးေပါက္ပါေလေရာ။ ဘီးအပို ပါလာလို႔ ေတာ္ပါေသးသည္။

ေႏွးစိ ေႏွးစိနဲ႔ ေမာင္းလာခဲ႔ရာ...ေန႔လည္ ၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွ ေနျပည္ေတာ္ ျမိဳ႕ထဲသို႔ေရာက္သည္။ ဗိုက္ေတြလည္းဆာေရာေပါ့ဗ်ာ။ ေရာက္တာနဲ႔ ထမင္းဆိုင္ကို အရင္ဦးဆံုးေမာင္းခိုင္းျကရတာေပါ့။ ဆိုင္ကေတာ့ တူတူတန္တန္ပါပဲ ။ "မတူတူ မတန္တန္"ကေတာ့ အစားအေသာက္ပါ။ (2008-2009ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက ဆန္တစ္ျပည္ ၈၀၀-၁၀၀၀ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ႔ ဆန္အမ်ိဳးစားရပါသည္။)
၅၀၀တန္ ထမင္းပြဲကိုျကည့္ပီး ကၽေနာ္ ဟတ္ဟတ္ပက္ပက္ ရယ္ပစ္လိုက္သည္။ ပီးမွ တခုခုကို သတိရမိသြား၏။ က်ေနာ္ ၃ႏွစ္သား ၄ႏွစ္သားေလာက္တုန္းက ေမေမခြင့္ေကြ်းေသာ ထမင္း ပန္းကန္ေလးကို ပါ။ "သားး ဒါေလးကုန္ေအာင္စားေနာ္ ဒါမွ ေမေမ့သားက ပါဝါရိန္းဂ်ားလို သန္မာမွာ" "ဟုတ္ ေမေမ" အဲ႔ဒီခ်ိန္တုန္းက မနည္း ညွစ္စားခဲ႔ရတာ သတိရမိပါ၏။ ယခုခ်ိန္မွာေတာ့ ညွစ္စားဖို့ေနေနသာသာ လက္ဖက္ရည္ ပန္းကန္ေလးတစ္လံုးစာမွ် ထမင္းကို က်ေနာ္လို 'အညာသား' ဘယ္ တင္းတိမ္နိုင္ပါ့မလဲ။

" က်ေနာ္လဲ စိတ္ရွိရွိနဲ႔ ေဆာ္လိုက္တာ ပန္းကန္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပဲ ခင္မ် " တမ်ိဴးမေတြးပါနဲ႔အံုး "စားပစ္တယ္ ေျပာပါတယ္"

ထမင္းပန္းကန္ ၃၊၄ခ်ပ္ေလာက္ အစီအရီျဖစ္သြားသည္။ က်ေနာ့္ Crushေလးကေတာ့ ထမင္းပြဲရဲ႔ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို ထမနဲထိုးသလို ထိုးေမႊေန၏။ ေနမေကာင္းဘူး ထင္ပါရဲ႔ဗ်ာ " မ်က္ႏွာေလးက စူပုတ္ပုတ္ေလးနဲ႔ တခုခုကို အလိုမက်ေနသည့္ႏွယ္ " ။ က်ေနာ့္မွာလည္း 'ကိုယ္ထင္ ကုတင္ ေရႊနန္း'ဆိုသလို သူမ ဘယ္လိုေနေနကို ျကည့္ေကာင္းေနတာပါပဲ။
စားေသာက္ပီးေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ဘုရား ဖူးေမွ်ာ္ဖို့ရန္ ခရီးဆက္ပါသည္။ ဥပၸါတသႏၲိေစတီေတာ္ျမတ္ျကီးက လြန္စြာမွ ျကည္ညိဳဖြယ္ရာ ေကာင္းပါသည္။ အေတာ္ေလးပင္ သပၸါယ္ပါသည္။ ထူးဆန္းတာတခုကေတာ့ မိန္းခေလးမ်ား စကပ္တို၊ ေဘာင္းဘီတို ၊ အကြဲ အလန္ အျပန္ေတြဆို ဝင္ခြင့္မျပဳပါဘူး။ လံုခ်ည္ သို့မဟုတ္ ထဘီ စသည့္ လံုျခံဳေသာအဝတ္စား ဝတ္ျပီးမွသာ ဝင္ခြင့္ျပဳပါသည္။
( အဲ႔ဒီ အေလ့အထကို က်ေနာ္ အေတာ္ သေဘာက် နွစ္သက္ပါသည္။ က်ေနာ္တို့ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြသည္ အေနာက္နိုင္ငံဇာတ္ကားေတြျကည့္ျပီး အထူးသျဖင့္ ကိုရီးကားကားေတြျကည့္ျပီး အတုခိုးမႈ အတုယူမႈလြဲမွားေနပါသည္။ ထိုနိုင္ငံေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာ မရွိသေလာက္ နည္းပါးပါသည္။ သူ႔တို႔၏ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈက သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ဓေလ့ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ပါသည္။ သို႔ေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုေနထိုင္ေသာ ျမန္မာျပည္တြင္ အထူးသျဖင့္ ဘုရားေက်ာင္းကန္မ်ား၌ ထိုအေနာက္တိုင္း ဝတ္စားဆင္ယင္မွု အတိုျပတ္ေတြႏွင့္ မသင့္ေလ်ာ္ပါဘူး။ ဒါေျကာင့္ ေစတီဘုရားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ထိုကဲ႔သို့ တားျမစ္ထားသင့္ပါသည္။ သို့မွသာ မိမိတို့၏ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာကို ကမ႓ာလွည့္ ခရီးသြားဧည့္သည္ေတာ္မ်ား အထင္းမေသးဝင့္ေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ )
အခ်ိန္က ညေနေစာင္းေနေသာေျကာင့္ နာမည္ျကီးတဲ႔ ေရပန္းဥယ်ာဥ္ကို မဝင္ပဲ ခရီးဆက္ရပါသည္။ ပဲခူးမွ တဆင့္ က်ိ ဳက္ထီးရိုး ဘုရားသို့ ခရီးဆက္ခဲ႔သည္။ မြန္ျပည္နယ္္ထဲေရာက္ေတာ့ ညအေတာ္ေမွာင္ေနပါျပီ။ မနက္ ၃နာရီခြဲေလာက္ ကင္ပြန္းစခန္းကိုေရာက္ရွိျပီး က်ေနာ္တို့ အားလံုး အိပ္စက္အနားယူျကပါသည္။ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ မနက္စာစားျပီး ေတာင္တက္ကားဂိတ္သို့သြားျကသည္။ (ပင္ပန္းလာေသာေျကာင့္ Crushဘယ္မွာအိပ္စက္လဲ သတိမထားမိ။)
Faw ကားေပၚမွာ ခံုးတန္းလ်ားေတြ အစီ အရီ ခ်ထားသည္ ။ ခံုတိုင္းမွာ လူေတြျပည့္ညက္လ်က္ရွိသည္။ Crashမမက က်ေနာ့္အမေဘးကပ္လ်က္တြင္က်သည္။ (ဒါ အခြင့္ေရးပဲဟု ေတြးမိ၏)အမက ကားခအပိုမကုန္ေအာင္ ကေလးဟုေျပာကာ က်ေနာ့္ကို သူေပၚမွာထိုင္ခိုင္သည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ Crashကိုငမ္းခ်င္၍ အသာအယာ ေျပးပီး ဝင္ထိုင္ပစ္လိုက္သည္။

လမ္းတေလ်ာက္ ေရတံခြန္ငယ္ေလးေတြ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြ ျကည္ႏူးဖြယ္ေတြ႔ရသည္။ ကားျကီးက ဟိုဘက္ယိမ္းလိုက္ ဒီဖက္ယိမ္းလိုက္ ေပ်ာ္စရာျကီးဗ်ာ ။ ကားေမာင္းသမားကလဲ ကြ်မ္းသလားမေမးနဲ႔ အေကြ႔ေတြဆို ပစ္ပစ္ေကြ႔တာ( ရွယ္ပဲ )🎵
🎵🎶 ဟိုဘက္တိုးလိုက္ ဒီဘက္တိုးလိုက္ တိုးရင္းနဲ႔တက္လိုက္🎼🎶
လမ္းေတြက တစ္ဆစ္ခ်ိဳးေတြ အျပင္ ေကြ႔တက္ေတြပါ။ ကားသမားစေကးကေတာ့ ကြ်မ္းက်င္လြန္းပါတယ္ ။ တိက်ျမန္ဆန္တယ္ဗ် ။ တခုေကာင္းတာက အသြား အျပန္ အခ်ိန္မတူျကဘူးခင္မ်။ အသြားကားသမားေတြ တက္ေနခ်ိန္မွာ အျပန္းကားသမားေတြ လံုးဝဆင္းမလာဘူး။ အခ်ိတ္ဆက္ေတြနဲ႔ သြားျကတာပါ။
ရေသ့ေတာင္မွာ ကားလမ္းတဝက္ဆံုးပါသည္။ ထိုမွ တဆင့္ က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ ေပၚသို့ကားႏွင့္ မတက္ပဲ ေျခက်င္ခရီးဆက္ခဲ႔ပါသည္။

အားလံုးပဲကိုယ္စိတ္ နွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာျကပါေစခင္မ်ာ.....

Photo credit to google
Author by Thant Zin Oo(magway)
MSC-184