ေႏြရင့္ႏွင္းစက္..၁

credit-org-source
" မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို လွ်ာဖ်ားေပၚတင္ၿပီး ဖ်က္ဆီးပစ္တတ္တဲ့ ႐ွင့္လိုလူနဲ႔ ဆံုဆည္းေပးခဲ့တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ကံၾကမၼာကိုပဲ အျပစ္တင္လိုက္မယ္..႐ွင့္မွာ အစ္မေတြ ႏွမေတြ အေမေတြမ႐ွိလို႔ ကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္ရင္လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ေနာင္တေတြ မရပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေပးခဲ့မယ္...ထင္...မင္း...လတ္..."

သူမ အံႀကိတ္သံနဲ႔ ေျပာၿပီး လွည့္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။ထင္မင္းလတ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက မထီတရီအျပံဳးေတြရဲ႕ ေလွာင္ရိပ္ေတြက သူမကို ပါး႐ိုက္လိုက္တာထက္ ပိုၿပီး နာက်င္ေစခဲ့တယ္။
မ်က္ႏွာကို ပင့္ေမာ့ၿပီး မ်က္ရည္ေတြမက်ေအာင္ ထိန္းထားလိုက္ေပမယ့္ သူမ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

အယံုလြယ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါပဲနဲ႔ ဆံုဆည္းမိခဲ့တဲ့ ယံုၾကည္ခဲ့မိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္ရင္း သူမအတြက္ ငိုေႂကြးပစ္လိုက္ေပမဲ့ ရင္မွာ နာေနဆဲ ဒဏ္ရာကေတာ့ မေပ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ေတာ့ဘူး..။
အဲ့ဒီဒဏ္ရာဟာ ေသရာပါလည္း ျဖစ္ေကာင္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူမကိုယ္တိုင္ ပိုသိေနခဲ့ပါတယ္...။

သူမ မ်က္ဝန္းေတြမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔မို႔ အျမင္ေတြက ေဝဝါးေနခဲ့တယ္။ေက်ာပိုးအိတ္ေသးေသးေလးကို ျဖစ္ကတတ္ဆန္းပဲ လက္မွာ ဒီအတိုင္း ဆြဲကိုင္ၿပီး လမ္းမေတြထက္မွာ ေလွ်ာက္ေနခဲ့လိုက္တာ...
တိမ္ညိဳတိမ္မည္းေတြကို ျမင္ေပမဲ့ ထီးကိုလည္း ယူမလာခဲ့သလို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာလည္း သူမရဲ႕ ထည့္ေနက်မိန္းကေလးအသံုးအေဆာင္ ဘီး မွန္နဲ႔ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ပါးေလးက လႊဲရင္ ဖုန္းပါ ပါမလာခဲ့တာကို သူမ သတိမထားခဲ့မိဘူးေလ..
မိုးေရေတြ တေပါက္ေပါက္နဲ႔ ခုန္ဆင္းလာၾကေပမဲ့ သူမ ခိုစရာေနရာကို မ႐ွာေတာ့ပဲ မ်က္ႏွာကို ပင့္ေမာ့လို႔ ဒီအတိုင္းပဲ ေလွ်ာက္သြားေနခဲ့လိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ မိုးေတြသည္းလာေပမဲ့ သူက မေရြ႔မလ်ား ရပ္ေနမိတုန္းပဲ..

credit-org-source
ကုန္သြားၾကစမ္း..သူ႔အတြက္က်တဲ့ ငါ့မ်က္ရည္ေတြ ဒီမိုးေရေတြနဲ႔ အကုန္ေမွ်ာသြားၾကစမ္း...

သူမရဲ႕ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္ေတြေရာ မိုးေရေတြေရာ ေရာေႏွာစီးဆင္းေနၾကၿပီေလ...

မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ထင္မင္းလတ္ရဲ႕ ေလ်ာ့ရဲရဲအျပံဳးထဲက ေလွာင္ရိပ္ေတြကို ထင္ထင္႐ွား႐ွား ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္..
သူမေခါင္းကို ခါယမ္းပစ္လိုက္ၿပီး သူမ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ လမ္းေဘးက ကုကၠိဳပင္ ျမစ္ေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္မိတယ္။

ထင္မင္းလတ္..
သူမဘဝထဲကို တခဏဝင္လာခဲ့ၿပီး တစ္သက္စာ ဒဏ္ရာကို ေရာဂါရင့္ရင့္ နဲ႔ ေပးသြားခဲ့သူ။
ခ်မ္းသာတယ္..လြတ္လပ္တယ္...ပြင့္လင္းတယ္..အျမဲတမ္း ထီမထင္ဟန္နဲ႔ ျပံဳးရိပ္ဆင္ ေခ်ာ့ျမဴေနတတ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုနဲ႔ လူေခ်ာတစ္ေယာက္...
အစ္မေတြၾကားမွာ အလိုလိုက္ခံ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္..။
ငယ္ကတည္းက ယုယဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ဆန္႔က်င္စြာ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ သူမနဲ႔ ထင္မင္းနဲ႔က ဘယ္လိုမွ ဆက္စပ္ပတ္သက္ဖြယ္ေတာ့ မ႐ွိခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာက ပတ္သက္ဖို႔ ဖန္တီးလာခဲ့ေလရဲ႕..။
သူမရဲ႕ ဘဝေ႐ွ႕ေရးအတြက္ သူမရဲ႕ဘဝ႐ုန္းကန္မႈထြက္ေပါက္က ပညာဆိုတာ ယုယက နားလည္ေနခဲ့ၿပီးသားမို႔ သူမ စာကိုပဲ ႀကိဳးစားေနခဲ့တယ္။ မျပည့္စံုျခင္းေတြၾကားထဲက သိမ္ငယ္ျခင္းေတြကို သူမ စာႀကိဳးစားျခင္းဆိုတဲ့အရာေတြထဲမွာပဲ ျမႇဳပ္ႏွံထားမိတယ္။

ပညာကို အေပ်ာ္သင္သာ သင္တဲ့ ထင္မင္းလတ္ကေတာ့ သူမနဲ႔ ဆန္႔က်င္စြာ အေပါင္းအသင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေဟးေလးဝါးလားကို ပိုသေဘာက်တဲ့သူ..။

သူမတို႔ ေတြ႔ဆံုျခင္းက ႐ိုးစင္းစြာပဲ ဆယ္တန္းဓာတုေဗဒဘာသာလက္ေတြ႔ခန္းထဲမွာ စတင္ခဲ့တယ္။စည္းကမ္းႀကီးတဲ့ ဆရာမရဲ႕ တစ္ေယာက္ခ်င္း ထုတ္ျပရတဲ့ ေဖာ္ျမဴလာမွာ သူမအတြက္က လြယ္လင့္တကူျုဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ထင္မင္းလတ္အတြက္ေတာ့ အေတာ္ ဒုကၡမ်ားေနခဲ့တယ္ေလ.။

credit-org-source
" ယုယ ငါ့ကို ကူညီပါအံုးဟ.."
နဂိုက သိပ္ခင္ၾကလြန္းတာ မဟုတ္ေပမဲ့ တစ္တန္းတည္းသားခ်င္း သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ သူမ ဆရာမအလစ္မွာ သူ႔ကို ေျပာျပလိုက္တယ္။
အဲ့ဒီကူညီမႈကေန စတင္ခဲ့တဲ့ ခင္မင္မႈေတြကေန သူမအေပၚထားတဲ့ ထင္မင္းလတ္ရဲ႕ အခ်ိဳးေတြ သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲလာခဲ့တယ္။

ပထမဆံုး ရင္ခုန္ျခင္းနဲ႔ ပထမဆံုး ခ်စ္ခဲ့မိသူ ယုယဆိုတဲ့ သူမတစ္ေယာက္ ထင္မင္းလတ္အေပၚမွာ တကယ္ပဲ ၫႊတ္တိမ္းခဲ့တယ္ဆိုတာ ဝန္ခံပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမက ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဘယ္ေတ့ာမွ အတိမ္းပါးမခံခဲ့ဘူး။ ခ်စ္သူခ်င္းေပမယ့္ ဆိတ္ကြယ္ရာကို ႏွစ္ေယာက္ထဲမသြားဘူး..လူၾကားသူၾကားထဲ လူအျမင္မသင့္ေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေနခဲ့ဘူး။ ထင္မင္းလတ္ရဲ႕ အခြင့္အေရးက သူမရဲ႕ လက္ကေလး ကိုင္ဖို႔ေလာက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ေလရဲ႕...။
အလိုလိုက္ခံ ဘဝကလာတဲ့ ဉာဥ္ဆိုးေလးနဲ႔ ထင္မင္းလတ္ရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ေတြက အဲဒီကေန စတင္ခဲ့မွန္း သူမ မရိပ္မိခဲ့ဘးူ..။

:::::>>> အပိုင္း ၂သို႔...

Writter @yekungsatthone
Msc 213

​ေႏြရင္​့ႏွင္​းစက္​..၁

ေႏြရင့္ႏွင္းစက္..၁