ေႏြရင့္ႏွင္းစက္...၂

credit-org-source
" ထင္မင္းရယ္..စာကို ႀကိဳးစားစမ္းပါ..ဘဝမွာ ပညာဂုဏ္႐ွိတာ မ႐ွိတာကလည္း ေငြ႐ွိတာမ႐ွိတာလိုပဲ လူၾကားသူၾကားထဲ ေနရာယူလို႔ရပါတယ္.."
" ကြၽတ္..မင္းနဲ႔ေတြ႔တိုင္း တျခားခ်စ္သူေတြလို တီတီတာတာ ေျပာရမယ္မ႐ွိဘူး ယုယရာ..ႀကိဳးစားဖို႔ လိမ္မာဖို႔ေလာက္ပဲ ဆံုးမေနတာပဲ"

ဘဝအေၾကာင္းက ထင္တာထက္ ပိုနက္နဲတယ္ ထင္မင္းရဲ႕ လို႔ သူမ စိတ္ထဲကေန တိတ္တိတ္ေလး ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။

သူမေၾကာင့္လား သူကိုယ္တိုင္ေၾကာင့္လားေတာ့ ေသခ်ာမသိရေပမဲ့ အဲ့ဒီႏွစ္မွာ ထင္မင္း ဆယ္တန္း ေအာင္ခဲ့တယ္။သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လို တြယ္တာမႈကတဆင့္ သူမ သိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ေပမဲ့ အဲ့ဒီအေပ်ာ္ေတြက တကၠသိုလ္မတက္ခင္အထိပဲဆိုတာ သူမ မသိခဲ့မိဘူး။

တကၠသိုလ္အရသာကို အျပည့္အဝ အသံုးခ်ခ်င္တဲ့ ထင္မင္းရယ္..ရတဲ့ အခြင့္အေရးကို အမိအရဖမ္းဆုပ္ၿပီး အိမ္မက္ႀကီးႀကီးေတြကို မက္ခ်င္တဲ့ ယုယရယ္ လမ္းဆံုတစ္ခုကေန ေရြးခ်ယ္ရေတာ့မယ့္ အေျခအေနေတြ ျဖစ္လာေနခဲ့ေတာ့တယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ထင္မင္းရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ အရင္ကထက္ပိုၿပီး သိသာလာတယ္ဆိုတာ ယုယ သိေနခဲ့တယ္။
ရည္းစားေတြ ထည္လဲ ထားေနသလို ယုယကို သူ႔ရဲ႕ အနားမွာ အျမဲ႐ွိေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ယုယကုိ ဟိုတုန္းကလိုပဲ သူ႔အေပၚ အႏြံတာခံမႈနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ လႊမ္းမ်ဳး အုပ္စိုးမႈေအာက္မွာ ပိတ္ေလွာင္ထားခ်င္တုန္းပဲဆိုတာ ယုယ သိခဲ့ရတယ္။

သည္းခံျခင္းေတြ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အခါ ယုယ ခိုင္မာေသခ်ာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်လိုက္တယ္..။

" ငါတို႔ လမ္းခြဲၾကဖို႔ သင့္ၿပီ ထင္မင္း..။"

သူမ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ထင္မင္းရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြဟာ မယံုႏိုင္ျခင္းေတြနဲ႔..

" ဘာေျပာတယ္..ယုယ..။လမ္းခြဲမယ္ ဟုတ္လား...ဟား...မင္းက ငါ့ကိုမွ အဲ့ဒီစကားမ်ိဳး ေျပာတယ္ ဟုတ္လား.."

သူမ မတုန္မလႈပ္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့ ထင္မင္းလတ္ရဲ႕ တကယ့္မာနေတြက ေခါင္းေထာင္လာၾကတယ္။

" အဟြန္႔..မင္းလို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ငါ့အတြက္ မက္ေလာက္စရာေတာ့ မ႐ွိပါဘူး ယုယ..ငါ့အေပၚမွာ အဲ့ဒီေလာက္မွ နားလည္မႈ မေပးႏိုင္ရင္ ငါတို႔ လမ္းခြဲၾကရံုေပါ့ ..."

credit-org-source
သူမ တိတ္တဆိတ္ပဲ လွည့္ထြက္ခဲ့မိတယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက လြတ္ေျမာက္မႈတစ္ခုရဲ႕ အရသာကို သူမ ခံစားခဲ့ဖူးတယ္..။

သူမရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈေတြ သူမရဲ႕ ဘဝအခြင့္အေရးေတြကို သူမ မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။
ထင္မင္းလတ္ရဲ႕ လက္သည္းေတြကို မျမင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ သူမက အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရေလရဲ႕..

သူမက သူမရဲ႕လမ္းဟာ ထင္႐ွားျပတ္သားေနခဲ့ၿပီလို႔ ယူဆခဲ့ေပမဲ့ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ထင္မင္းလတ္က သူမေနာက္ကေန သားရဲတစေကာင္လို ေခ်ာင္းေျမာင္းေနခဲ့တာမွန္း သူမ မသိခဲ့ဘူး..
သူမရဲ႕ လမ္းေတြမွာ အခ်ိန္အခါမေရြး ေႏွာင့္ယွက္မယ့္ အရိပ္ဆိုး တစ္ခုလို ႐ွိေနခဲ့မယ္မွန္း သူမ မသိခဲ့ဘူး..

သူမ ပထမဆံုး အလုပ္တစ္ခုကို ေက်ာင္းမၿပီးေသးပဲ ရေအာင္ေလွ်ာက္ႏိုင္ခဲ့တာက အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း နဒီလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္မွာ နဒီရဲ႕ အဆက္အစပ္နဲ႔ ရခဲ့တာပါ..
သူမရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ သူမရဲ႕ အားက်ေက်နပ္စရာ ပညာေရးလမ္းေၾကာင္းေၾကာင့္ သူမအတြက္ အလုပ္တစ္ခု ရခဲ့ခ်ိန္မွာ...သူမေဘးနားမွာ အလုပ္ထဲက ဒါ႐ိုက္တာ တစ္ဦးကလည္း သူမအေပၚ ယိမ္းယိုင္ေနတာကို သိေနခဲ့ရတယ္..
သူမလိုပဲ ထင္မင္းကလည္း သိေနခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ နဒီ့ဆီကေန သူမ သိခြင့္ရခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ သိကၡာဟာ စုတ္ျပတ္ေနခဲ့ပါၿပီ....

တစ္ရက္မွာ နဒီက သူ႔ဖုန္းေလးကိုကိုင္ၿပီး ယုယအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ စားပြဲနား ကပ္လာခဲ့တယ္..ၿပီးေတာ့ တစ္ခုခုကို သိထားသလိုမ်ိဳးနဲ႔

" ယုယ နင့္ကို ငါ ယံုတယ္။ တစ္ခုေျပာမယ္ေနာ္..ဒီတစ္ခုက အေရးႀကီးေနတယ္..နင္ စိတ္ေအးေအးထားပါ...နင္နဲ႔ ထင္မင္း ျပတ္သြားၾကတာ ၾကာၿပီလား.."
" အင္း ၾကာၿပီလို႔ ေျပာရမယ္..။သူ႔ဘဝနဲ႔သူ ေလွ်ာက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ဟာ.ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."

သူမ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ေျပာလိုက္တာ ျဖစ္ေပမယ့္ နဒီက စိတ္မေကာင္းသလို ေခါင္းတစ္ခ်က္ခါရင္း ေျပာရခက္ေနဟန္နဲ႔ပဲ..

credit-org-source
" နင္နဲ႔ထင္မင္းတို႔အေၾကာင္းကို ငါတို႔ ေက်ာင္းတူတူေနခဲ့သူေတြတိုင္းက သိခဲ့ၾကေပမယ့္ လူတိုင္းက သိေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ..
နင္သူ႔ကို friလက္မခံထားဘူးမလား.."
"အင္းေလ..ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"သူက ငါနဲ႔ေတာ့ fri ျဖစ္ထားတယ္..ဒါ႐ိုက္တာ ရဲရင့္ကိုေရာပဲ fri လုပ္ထားတယ္...ေရာ့..ဒီမွာ သူတင္ထားတဲ့ ပိုစ့္..."

ယုယ နားမလည္းႏိုင္စြာ နဒီ့ရဲ႕ ဖုန္းကို ယူၾကည့္လိုက္မိရင္း ပိုစ့္ကို ဖတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔ပိတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။
စာကိုဆံုးေအာင္ မဖတ္ႏိုင္ေတာ့တာက မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ ေဝဝါးသြားလို႔ပါ...

အပိုင္း... ၃ ....သု့ိ...

Writter @yekungsatthone
Msc 213

​ေႏြရင္​့ႏွင္​းစက္​...၂

ေႏြရင့္ႏွင္းစက္...၂