ေႏြရင့္ႏွင္းစက္.. .၅

ေႏြရင့္ႏွင္းစက္.. .၅

Credit image
ျဖဴႏုေနသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ညီညာသည့္ ၿပီး အနည္းငယ္ေပေရေနသည့္ ေျခေထာက္တစ္စံုေၾကာင့္ သူမ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။မ်က္ႏွာသည္ မီးေရာကို ကြယ္ေနေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာမျမင္ရေသာ္လည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာေတာ့ ဆံႏြယ္႐ွည္ေတြေၾကာင့္ သိသာေနသည္။ရန္လိုေနသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ိဳးလည္ မဟုတ္သည္မို႔ ကားစီးမည့္ ခရီးသည္ တစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုသာ ယူဆရင္း သူမ ေနရာ အနည္းငယ္ ေရြ႕ေပးလိုက္မိသည္..။
သူမ အနားဝင္ထိုင္လိုက္မွ ေျပျပစ္ေသာ႐ုပ္ရည္နဲ႔ ခ်ိဳသာေသာ အျပံဳးေအာက္တြင္ ညိဳွးငယ္ရီေဝေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားကို သူမ သတိထားလိုက္မိေလသည္။
" ဘဝက ထင္ထားတာထက္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ မ်ားလြန္းတယ္..လူေတြက ယုတ္မာလြန္းတတ္ၾကတယ္ထင္တယ္.."
ယုယ အံ့ျသတႀကီး လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူမ၏ ႏွလံုးအစံုသည္ အက်ယ္ႀကီး ခုန္လႈပ္ေနေလသည္..
သို႔ေသာ္ အမ်ိဳးသမီးသည္ သူ႔တစ္ကိုယ္တည္း ေရရြတ္သလို အေဝးသို႔ ေငးရင္း ေျပာေနျခင္းသာ...
သူမ သက္ျပင္းကို က်ိတ္႐ိႈက္လိုက္မိသည္။
လူႏွစ္ေယာက္ အမိုးတစ္ခုေအာက္၏ ခံုတစ္လံုးတြင္ အတူ႐ွိေနၾကၿပီး အခ်ိန္အၾကာႀကီး တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၾကသည္။
ထိုတိတ္ဆိတ္မႈအား လႈပ္႐ွားမႈျဖင့္ သက္ဝင္ေစခဲ့သူက အမ်ိဳးသမီး..။ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ လႈပ္႐ွားမႈမ်ားကို ယုယ လွမ္းျမင္ေနရသည္။တိတ္ဆိတ္စြာပင္ ေငးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္..။
အမ်ိဳးသမီးက သူမ လာခဲ့စဥ္က လက္ထဲတြင္ အိတ္ႀကိဳးကို စုကိုင္ယူလာခဲ့ေသာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း အိတ္ေလးထဲမွ တစ္ခုခုကို ႐ွာေဖြကာ လက္ထဲ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ယုယကို စကားေျပာ၏..

Credit image
" ဒီေနရာက တိတ္ဆိတ္တယ္။ ကားလမ္းျဖစ္ေပမယ့္ လမ္းေဟာင္းလို ျဖစ္ေနတာရယ္ လူအသံုးျပဳမႈ နည္းသြားတာရယ္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မွာပါ။ဒါေပမယ့္ လမ္းေဘး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ လူေနအိမ္ေတြ မ႐ွိေပမယ့္ ဟိုေနရာက အေဆာင္ေလ.."
သူမ လက္ညႇိဳးၫႊန္ျပရာ ယုယတို႔ ထိုင္ေနရာ၏ မ်က္ေစာင့္ထိုး အေဆာက္အအံုႀကီးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေခ်ာင္က်ေသာ္လည္း တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း အေငြ႔အသက္၊ ကိုယ္ႏွင့္မဆိုင္ပါက ဝင္မပါတတ္ေသာ လူကံုထံတို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ ဆန္ေနတတ္ေသာ ေနရာ တစ္ခုဟု ယုယ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။
အမ်ိဳးသမီးကပင္...
" ငါ အေဆာင္ထဲ မဝင္ခင္ ဒီေနရာမွာ ညတိုင္းနီးပါး ထိုင္ျဖစ္တယ္။ဘဝရဲ႕ မႊန္းက်ပ္မႈ စိတ္ရဲ႕ မႊန္းက်ပ္မႈ လူေတြရဲ႕ ရက္စက္ယုတ္မာမႈေတြကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔..."
သူမ၏ စကားသံေတြထဲတြင္ နာက်ဥ္းခ်က္ပံုရိပ္မ်ား စြန္းထင္ေနသည္ဟု ယုယထင္မိသည္။ သူမ၏ အျပံဳးမ်ားတြင္လည္း ထိုနာက်ဥ္းခ်က္တို႔ စြန္းထင္းေနၾကသည္။
တဒဂၤမွ် ယုယ ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္ ေမ့ကာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို စိတ္ဝင္စားသြားမိသည္မွာ အမွန္။
ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေျပာသည့္ စကားမ်ား..
" လြတ္ေျမာက္မႈ..."
ယုယ၏ ေမးခြန္းဆန္ေသာ စကားကို အမ်ိဳးသမီးက လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ျပံဳး၏..

" အင္းေပါ့ အဲ့ဒီအရာေတြကေန ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ လြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ လြတ္ေျမာက္မႈေလ..။ဘာလဲ.။.စိတ္ဝင္စားသြားတာလား... "

ယုယ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိတာ ထင္သည္။ အမ်ိဳးသမီးက သူမလက္ထဲမွ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ တစ္စံုတစ္ခုကို ျဖန္႔ၾကည့္ၿပီး ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ျပံဳးေလသည္။
ယုယ နားမလည္ႏိုင္စြာပင္ အမ်ိဳးသမီးအား ေငးၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။

"ေဆာရီး နဒီ ..အတိုက္အခိုက္ေတြ စကားလံုးေတြ သံသယမ်က္ဝန္းေတြကို ငါ သိပ္ေၾကာက္ေနတယ္..။ငါအလုပ္မဆင္းေတာ့တာထက္ အဲ့ဒီအလုပ္ကေန ငါ ထြက္လိုက္ၿပီ။ငါ့ထြက္စာကို မင္းယူသြားေပးပါ.."
သူမကို စာနာျခင္း နားလည္ျခင္း သနားၾကင္နာျခင္းတို႔ ေရာႁပြန္းေနေသာ မ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ ေငးၾကည့္ရင္း နဒီသက္ျပင္း႐ိႈက္ကာ သူမ၏ထြက္စာကို လွမ္းယူလိုက္၏..။
" ငါ သြားေတာ့မယ္ ယုယ..ရံုးခ်ိန္နီးေနၿပီ။ မင္း အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား.."
သူမ ပခံုးအနည္းငယ္တြန္႔ျပကာ..

" စိတ္ခ်သြားပါ..ငါက ေအးေဆး.."
နဒီထြက္သြားသည္ႏွင့္ အခန္းတံခါးကို ပိတ္ကာ ယုယ အိပ္ယာေပၚသို႔ လဲခ်ပစ္လိုက္မိသည္။သူမ၏ ခြန္အားတို႔ ဆုတ္ယုတ္ေနၾကသလိုလို.။.မ်က္ဝန္းအစံုကို မွတ္ခ်ပစ္လိုက္သည့္အခါ သူမရင္ထဲမွာ ပိုၿပီး ဟာဆင္းသြားမိသည္။ ေသခ်ာပါသည္။ဒီေန႔လည္း သူမ ထမင္းစားျဖစ္မွာ မဟုတ္..။
နက္ေသာဒဏ္ရာတို႔အတြက္ ျပင္းထန္ေသာ ေဝဒနာသည့္ သင့္ေလွ်ာ္ပါလိမ့္မည္။သူမအတြက္ေတာ့ ထိုအရာအတြက္ ေဆးျပင္းသည္လည္း လိုေပလိမ့္မည္..။

မ်က္ဝန္းတို႔ မွိတ္ထားမိစဥ္ ဖုန္းဝင္လာသည္မို႔ ေကာက္ကိုက္လိုက္သည္..
" ယုယ ကြၽန္ေတာ္ပါ.."
သူမ ဖြင့္ၿပီးသား မ်က္ဝန္းေတြကို ျပန္မွိတ္ခ်လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္စအခ်ိဳ႕ စီးက်သြားေလသည္။
"အင္း..ေျပာပါ ႐ိႈင္း "
" ကြၽန္ေတာ္ ္ယုယနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္တယ္။စကားေတြ ေျပာခ်င္တယ္ ျဖစ္မလား "
သူမ ေတြေဝသြားမိသည္။
သူမႏွင့္ လူခ်င္းမေတြ႔ျဖစ္ၾကသည့္တိုင္ သူမေဘးမွာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသစြာ ရပ္တည္ေပးေနခဲ့ေသာ..သူမ၏စိတ္ေတြကို ထူမတ္ေပးေနခဲ့ေသာ..အားေပးစကားတို႔ကို ဆိုရင္း သူမ၏ စိတ္တို႔ကို သက္သာရာ ရေစခဲ့ေသာ ႐ိႈင္း...
သူမတို႔၏ တြယ္ညႇိျခင္းသည္ သာမန္ခင္မင္မႈထက္ ပိုၿပီး လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေနခဲ့သည္ဟု ဆိုပါလွ်င္ ႐ိႈင္းကို သူမ ေတြ႔သင့္ပါသလား.။
" ယုယ...အဆင္မေျပလို႔လား."
" ဟင့္အင္း ေျပပါတယ္ ဒါေပမယ့္..."
သူမ စကားမဆံုးခင္မွာပင္
" ယုယ အလုပ္မဆင္းတာ တစ္ပတ္ေက်ာ္သြားၿပီဆို..ကြၽန္ေတာ္ ယုယ႐ဲ႕ ျပႆနာ အေၾကာင္းအရင္းကို အေျဖ႐ွာၾကည့္ေပးဖို႔ပါ။ႏွစ္ေယာက္အၾကံက တစ္ေယာက္ထဲထက္ေတာ့ ပိုေကာင္းႏိုင္မယ္လို႔ ယူဆလို႔ပါ ..
ကဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘယ္မွာ ဆံုၾကမလဲ ယုယ"

Credit image
႐ိႈင္း၏ စကားေတြက သူမ၏ ႏွလံုးေသြးတို႔ကို ဆူပြက္ေနေစသည္။လူသည္ေက်ာက္႐ုပ္ကဲ့သို႔ ရပ္တန္႔သြားေသာ္ျငား အသိစိတ္တို႔သည္ ေဆာက္တည္ရာမရ ေျပးလႊားေနၾကကုန္၏။
သူမ ေမာဟိုက္လာသည္။ခဏက ဖုန္းေျပာရင္း ထေလွ်ာက္လာခဲ့မိေသာ ျပတင္းေပါက္နားတြင္ပင္ လဲက်ေတာ့မလို ဒူးတို႔ ေပ်ာ့ေခြေနၾက၏..
" ဟယ္လို..ယုယ.."
စိတ္ပူသံတို႔ ေရာစြက္ေနသည့္ ေခၚသံကို ဥပကၡာျပဳကာ သူမ ဖုန္းကို ပါဝါပါ ပိတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ ခုတင္ေဘးစာၾကည့္စားပြဲတြင္ထိုင္ကာ အံဆြဲထဲတြင္ သူမအတြက္လိုအပ္ေသာ ပစၥည္း အခ်ိဳ႕ကို ႐ွာေဖြလိုက္သည္..။
တုန္ယင္လႈပ္႐ွားမႈတို႔ကို ေသးငယ္ေသာ ထိုအရာက ရပ္တန္႔ေပးလိုက္ေလသည္.။ယုယ ခုတင္ထက္သို႔ ခနၶာကိုယ္ကို ပစ္လဲခ်လိုက္ေလသည္။
မ်က္ဝန္းတို႔ေမွးမွိတ္ခ်ိန္ မည္မွ် ၾကာသြားသည္ေတာ့မသိ ေခၚသံတစ္ခုက သူမကို သတိဝင္လာေစသည္။
" ယုယေရ ...ဧည့္သည္ ေရာက္ေနတယ္.."
သူမ မ်က္လံုးအစံု ျပဴးက်ယ္သြား၏။
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန႔လည္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိုးၿပီးလို႔ ႏွစ္ဆယ့္ေလး မိနစ္...
ကဗ်ာကယာထကာ အခန္းတံခါးကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
" ဟင္..."
သူမ သိပ္ကို ဝမ္းသာသြားေလသည္..။

အပိုင္း ၆ သို႔..

Writter>>>>> @yekungsatthone
Msc >>>>>213

​ေႏြရင္​့ႏွင္​းစက္​.. .၅

ေႏြရင့္ႏွင္းစက္.. .၅