စာေပႏွင့္ေလာက

ေလာကတြင္လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္သူမ်ားေျပာသမ်ွကိုလြယ္လြယ္ႏွင့္ယံုၾကည္ၾကသူမ်ားကမ်ားၾကသည္ဟုထင္ပါသည္။ကိစၥတစ္ခုကိုကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ျဖင့္စဥ္းစားအေျဖ႐ွာၿပီးျဖစ္ႏိုင္၏၊မျဖစ္ႏိုင္၏ကိုမဆံုးျဖတ္ဘဲသူမ်ားေျပာသမ်ွယံုၿပီးလိုက္လုပ္ၾကသူမ်ားကထုနဲ႔ေထးပင္။တစ္ခ်ိဳ႕ေသာကိစၥရပ္မ်ားဆိုလ်ွင္မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိပါလ်ွက္ႏွင့္၊တရားနည္းလမ္းမက်မွန္းကိုသိသိႀကီးႏွင့္ပင္လ်ွင္အမ်ားထံုးစံအတိုင္းေပါ့ကြာ။အမ်ားမိုးခါးေရေသာက္ရင္ေသာက္ရမွာပဲဟုလြန္စြာလြဲမွားေသာအယူဝါဒကိုတရားေသကိုင္ထားေလ့႐ွိၾကသည့္အတြက္အမွန္တရားႏွင့္ေဝးရင္းေဝးရင္းဆင္ျခင္တုန္တရားကင္းမဲ့လာၾကေလေတာ့သည္။စဥ္းစားဉာဏ္မသံုးဘဲသူမ်ားေျပာတာယံု၊ေျပာတာလုပ္ၿပီးၾကာလာေတာ့အၾကံတံုးဉာဏ္တံုးမ်ားျဖစ္လာၾကေတာ့သည္။႐ိုး ရာမွ အ၊အ ရာမွ န ေသာအျဖစ္သို႔အလိုလိုေရာက္႐ွိလာၾကေတာ့သည္။အဓိကအေၾကာင္းအရာမွာဦးေႏွာက္အာဟာရခ်ိဳ႕တဲ့မႈေၾကာင့္ဟုထင္ပါသည္။ဦးေႏွာက္သည္အစားအေသာက္မွရေသာအာဟာရအျပင္စာေပႏွင့္ျပင္ပအေတြ႔အၾကံဳတို႔မွရ႐ွိေသာေတြးေခၚမႈမ်ားျဖစ္ေပၚလာေစရန္လွံု႔ေဆာ္မႈလိုအပ္ေပမည္။စာေပႏွင့္အဆက္အသြယ္ပ်က္ေတာက္ေနေသာသို႔မဟုတ္လံုးဝအဆက္အသြယ္မ႐ွိေသာပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုျဖစ္တည္လာျခင္းသည္
လူ႔ေလာကအတြက္အလြန္အႏၲရာယ္မ်ားေသာျဖစ္ရပ္တစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ထိုသို႔ေသာပတ္ဝန္းက်င္တြင္က်င္လည္ေနရေသာသူတို႔သည္ျမင္သမ်ွအမွန္၊ၾကားသမ်ွအမွန္ဟုယူဆကာတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကေျပာသမ်ွခိုင္းသမ်ွကိုမွားမွန္းမသိ၊မွန္မွန္းမသိအားတက္သေရာလိုက္ၿပီးလုပ္ၾကေပေတာ့မည္။ဦးေဆာင္ဦးရြက္လမ္းျပေဆာင္သူကမွန္ကန္ေသာ၊အက်ိဳး႐ွိေစမည္ျဖစ္ေသာကိစၥကိုဝါဒလႊင့္ၿပီးလုပ္ေစခဲ့လ်ွင္အေၾကာင္းမဟုတ္ေပ။မဟုတ္မတရားသည့္ဘက္တြင္အသံုးခ်ခံခဲ့ရလ်ွင္မွန္းဆ၍မရေသာပ်က္စီးဆံုး႐ွံုးမႈကိုခံစားရမည္မွာျပဳလုပ္သူ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္ကိုမသိ႐ွာၾကေပ။ထိုသို႔ေသာပတ္ဝန္းက်င္သည္အဓိက႐ုန္းဖန္တီးရန္အတြက္လည္းလြန္စြာလြယ္ကူသျဖင့္လူယုတ္မာတို႔၏စားက်က္လည္းျဖစ္သည္။အဓိကေျဖ႐ွင္းႏိုင္မည့္နည္းလမ္းမွာဗဟုသုတဆိုင္ရာစာေပမ်ားလူအမ်ားၾကားတြင္ပ်ံ့ပြားေအာင္နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္လုပ္ေဆာင္ေပးရန္လိုအပ္သည္။

လူတို႔သည္မိမိက်င္လည္ရာပတ္ဝန္းက်င္တြင္ေလ်ွာက္လွမ္းၾကရင္းမွားသည္လည္း႐ွိၾက၏၊မွန္သည္လည္း႐ွိၾက၏၊တစ္ခ်ိဳ႕ေအာင္ျမင္သြားၾကသည္၊တစ္ခ်ိဳ႕ဘဝပ်က္သြားၾကသည္ကိုေတြ႔ဖူးၾကပါလိမ့္မည္။မိမိမျဖတ္သန္းရေသးေသာအရြယ္၊မက်င္လည္ဖူးေသာပတ္ဝန္းက်င္ကိုႀကိဳတင္သိ႐ွိထားလ်ွင္အမွန္တကယ္ေလ်ွာက္လွမ္းေသာအခါတြင္အမွားအယြင္းနည္းႏိုင္ပါသည္။ဘယ္ေနရာကေခ်ာက္၊ဘယ္ေနရာကကုန္းဆိုတာကိုသိၿပီးသားသူအဖို႔ခလုတ္တိုက္ႏိုင္ေျခနည္းသကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။ထိုသို႔ႀကိဳတင္သိ႐ွိႏိုင္ဖို႔ရန္အတြက္ဘဝႏွင့္ပတ္သက္ေသာတန္ဖိုး႐ွိစာေကာင္းေပမြန္မ်ားကိုဖတ္႐ႈရန္လြန္စြာအေရးႀကီးလွသည္။စာကိုဖတ္႐ႈရာ၌ေႏွးႏိုင္သမ်ွေႏွးလ်ွင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္။ေဖာ္ျပပါအေၾကာင္းအရာကိုဖတ္႐ႈရင္းမိမိနားလည္သလားဆိုသည္ကိုဆန္းစစ္ရင္းသေဘာေပါက္မွေ႐ွ႕ဆက္သင့္သည္။အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားကမိမိဘယ္ႏွစ္အုပ္ဖတ္ၿပီးေၾကာင္းလူအမ်ားကိုႂကြားရံုေလာက္သာဖတ္႐ႈေလ့႐ွိၾကသည္။ၾကာလာလ်ွင္ေမ့ေပ်ာက္သြားၾကေတာ့သည္။စာဖတ္သည္ဆိုရာ၌ဖတ္ၿပီးသြားသည္ႏွင့္မၿပီးေပ။မိမိဖတ္႐ႈထားေသာအေၾကာင္းအရာတို႔ကိုတကယ့္လက္ေတြ႔ဘဝတြင္လိုအပ္လ်ွင္လိုအပ္သလိုျပန္လည္ထုတ္ႏႈတ္ၿပီးအသံုးခ်ႏိုင္ဖို႔လြန္စြာအေရးႀကီးသည္။

စာအုပ္စာေပလူ႔မိတ္ေဆြဆိုတာကိုၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။မိတ္ေဆြဆိုတာကိုယ့္ရဲ႕ေကာင္းက်ိဳးကိုလိုလားတဲ့သူေတြအကုန္အၾကံဳးဝင္ပါတယ္။ဆိုးက်ိဳးေပးမယ့္သူဆိုရင္ေတာ့အဲဒီလူဟာမိတ္ေဆြစာရင္းမွာမပါေတာ့ပါဘူး။ရန္သူျဖစ္သြားပါၿပီ။ယေန႔ေခတ္တြင္ေလာကကိုေကာင္းက်ိဳးမေပးဘဲဆိုးက်ိဳးဖက္ကိုသာဦးတည္သည့္အရည္မရအဖတ္မရစာေပမ်ားေျမာက္မ်ားစြာေပၚထြက္လာသည္ကိုေတာ့အားလံုးသိၾကမည္ထင္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္စာအုပ္စာေပလူ႔မိတ္ေဆြဆိုေပမယ့္လူ႔ရန္သူစာေပဆိုတာ႐ွိလာၿပီဆိုတာကိုလည္းသေဘာေပါက္ထားရပါမည္။ထိုသို႔ဆိုလ်ွင္စာမဖတ္ရေတာ့ဘူးလားဆိုေတာ့မဟုတ္ပါ။ဖတ္ရပါမည္။အရင္ကထက္ပို၍ပင္ဖတ္ရပါမည္။ေလာကကိုအက်ိဳးျပဳမည့္စာေကာင္းေပမြန္မ်ားကိုေရြးခ်ယ္ဖတ္႐ႈဖို႔ေတာ့အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။
သုတ၊ရသစာေပအစံုကိုဖတ္႐ႈသင့္သည္။ဘာမွမဟုတ္ေသာစာေပမ်ားကိုဖတ္႐ႈေနလ်ွင္လည္းအခ်ိန္သာကုန္သြားမည္။ဘဝအတြက္လည္းအနည္းငယ္မ်ွပင္အေထာက္အကူျပဳမည္မဟုတ္ေပ။
ဘဝႏွင့္ပတ္သက္ေသာအေၾကာင္းအရာတို႔ကိုစာဖတ္ျခင္းျဖင့္ရ႐ွိႏိုင္သည္ဆိုေသာ္လည္းအလံုးစံုၿပီးျပည့္စံုေအာင္ကားရႏိုင္ၾကမည္မဟုတ္ေပ။ပညာရပ္တစ္ခုသည္သင္ယူရာတြင္ထမင္းစားေရေသာက္ေလာက္ပဲသင္ယူလို႔ရပါသည္။စာအုပ္စာေပဖတ္႐ႈ၍ျဖစ္ေစ၊ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်အနီးကပ္သင္ယူ၍ျဖစ္ေစပညာရပ္တစ္ခု၏အေျခခံသေဘာတရားကိုသာသင္ယူလို႔ရပါသည္။ကြၽမ္းက်င္အဆင့္သို႔ေရာက္ရန္မွာစာထဲတြင္မပါေသာမိမိကိုယ္တိုင္၏ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈပင္ျဖစ္ပါသည္။ဤအရာကိုကားမည္သည့္ဆရာမွ၊မည္သည့္စာအုပ္မွစြမ္းႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

ဥပမာျပရလ်ွင္လူတစ္ေယာက္ဂစ္တာတီးသင္သည္ဆိုပါဆို့္။တစ္ခ်ိဳ႕ကဆရာႏွင့္လက္ေတြ႔သင္သည္။တစ္ခ်ိဳ႕ကvideoသင္ခင္းစာတို႔၊စာအုပ္တို႔ဖတ္ၿပီးသင္ၾကသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးအေျခခံအဆင့္ေလာက္ေတာ့တီးတတ္ေခါက္တတ္သြားၾကသည္။ဆရာကလည္းထိုထက္ပို၍သင္မေပးႏိုင္ပါ။ကြၽမ္းက်င္ပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔အတြက္က်ေတာ့မိမိသင္ယူထားေသာအရာကိုအေျခခံၿပီးကိုုယ့္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ေလ့က်င့္ႏိုင္မႈ၊ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚကြန္းျမဴးႏိုင္မႈတို႔ကအဆံုးအျဖတ္ေပးသြားၾကပါတယ္။စာေတြ႔ႏွင့္လက္ေတြ႔ဘဝကိုအခ်ိဳးညီညီေပါင္းစပ္ယူႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားမွသာေအာင္ျမင္မႈရ႐ွိႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ဆိုလိုခ်င္သည္မွာစာအုပ္ထဲတြင္အားလံုးမ႐ွိပါ။မိမိအရည္အခ်င္းႏွင့္လည္းေပါင္းစပ္ဖို႔လိုအပ္ပါသည္။တကယ့္အျပင္ေလာက၌ေဆာင္ရြက္ရာတြင္စာအုပ္ထဲမပါသည့္အရာမ်ား႐ွိသလိုစာအုပ္ထဲကအတိုင္းလုပ္၍မရေသာအရာမ်ားလည္း႐ွိသည္ကိုသတိျပဳရမည္။စာအုပ္ထဲမွစာကိုအသိဉာဏ္သို႔ေျပာင္း၍လိုအပ္သလိုအသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္။စာဖတ္မ်ားေသာသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျခားသူမ်ားႏွင့္စကားေျပာလ်ွင္စာအုပ္ႀကီးထဲကအတိုင္းေျပာၾကသည္ကိုေတြ႔ဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ထိုသို႔ေျပာေနျခင္းမွာနားေထာင္ရသူပင္ၾကာလာလ်ွင္စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာတတ္ပါသည္။မိမိဖတ္႐ႈထားေသာစာကိုၾကက္တူေရြးစာျပန္သလိုႀကီးျဖစ္ေနပါသည္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရလ်ွင္ေလာကႀကီးသာယာဝေျပာရန္အတြက္လူတိုင္းအေျခခံေတြးေတာဆင္ျခင္ႏိုင္မႈ႐ွိရမည္။ထိုသို႔ေသာအသိစိတ္ဓာတ္ကိုရ႐ွိရန္အတြက္ဦးေႏွာက္ကိုအားျဖစ္ေစမည့္စာေကာင္းေပမြန္မ်ားကိုတတ္ႏိုင္သမ်ွ႐ွာေဖြဖတ္႐ႈၿပီးတစ္ဆင့္ျပန္လည္းအသံုးခ်ႏိုင္ၾကရန္ႀကိဳးစားၾကရမည္။မသံုးဘဲထားေသာဓား၊မေသြးဘဲထားေသာဓားတံုးသလိုအၾကံတံုးဉာဏ္တံုးမ်ားမျဖစ္ရေလေအာင္စာေကာင္းေပမြန္မ်ားျဖင့္မိမိတို႔၏ဦးေႏွာက္ကိုအျမဲတမ္းေသြးေပးေနဖို႔ေတာ့အေရးႀကီးလွပါသည္။

လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲႏိုင္ပါသည္။မိမိ၏အယူအဆအေရးအသားသာျဖစ္ပါေၾကာင္း။

အားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ
Ye Thiha Kyaw

Msc No.093
11.1.2018,Thu @yethihakyaw

စာ​ေပႏွင္​့​ေလာက

စာေပႏွင့္ေလာက