In Brazilië en dus ook in Ribeirão Preto leven heel wat zwerfkatten (ook zwerfhonden maar ik beperk me in dit bericht tot de katten). Het is een enorm probleem waar lokale en nationale overheden nauwelijks iets aan doen. Ze erkennen het bestaan ervan maar zijn niet bereid maatregelen te nemen. Alleen tijdens verkiezingscampagnes worden er mooie beloften gedaan. Het gevolg hiervan is dat de zorg voor deze dieren eigenlijk helemaal voor rekening van vrijwilligers komt. Aan het einde van de straat waar ik woon is een waterstation van de plaatselijke waterleverancier DAERP en daar leven een aantal zwerfkatten. Ik schat hun aantal op twintig. Een paar van hen vinden iedere dag hun weg naar ons huis waar ik ze eten geef.
Een aantal verlaat echter het terrein, dat begroeid is met kleine struiken en hoge bamboe nauwelijks. Iedere dag rond een uur of vijf in de middag ga ik er naar toe om deze katten eten te geven. Ze zitten steevast op me te wachten. Veel van deze katten zijn nogal schuw en je kunt ze nauwelijks aanraken. Sommige echter raken aan me gewend en als het lukt om ze te pakken doe ik dat om ze daarna naar een dierenarts te brengen die ze onderzoekt en castreert. Andere katten probeer ik te vangen met een kattenval en als dat lukt wacht hen hetzelfde lot. Dan komt het moeilijkste gedeelte en dat is een goed tehuis voor zo’n kat te vinden. Als ze niet socialiseren gaan ze terug naar de straat maar als ze kunnen wennen aan menselijk contact probeer ik een adoptiegezin te vinden. Soms lukt dat. Op deze manier probeer ik bij te dragen aan een beter leven voor deze prachtige dieren die er zelf nooit om hebben gevraagd een zwerfkat te worden.
Zielig inderdaad, het feit dat deze dieren zelf nooit voor een bestaan als dit gekozen hebben is natuurlijk heel sneu. Nu vind ik 20 nog wel meevallen, er zijn helaas plekken met veeeel meer 'dakloze' dieren.
Die 20 zijn dicht bij mijn huis maar iets verder weg zijn er nog veel meer. Het is echt een groot probleem.