Doet ie anders nooit
Traditioneel op zaterochtend gaan 'Stuiter' en ik voor een uitgebreide loop naar Tusschenwegen. Als ik hem dan ophaal komt hij al blaffend, springend en draaiend naar mij toe. Deed hij dat niet dan zou ik mij zorgen maken. De lijband ligt in het halletje waar 'Stuiterbal' zijn thuis is. Hij loopt er naar toe. Zo wil hij mij er op wil wijzen waar het ligt. Dan weer springend en wild kwispelend naar mij terug, dat ik toch wel mag begrijpen wat de routine hier is. Dat gaat meerdere keren zo. Rustig pak ik dan de uitrolband van de grond en zeg dat hij alvast wel naar de kamer mag gaan.
Daar lijn ik hem aan, nadat hij weer meerdere keren rondjes gedraaid heeft. Tussendoor loopt hij ook nog even blij naar zijn thuismaatje. Meestal haak ik de riem bij de derde keer succesvol in. Dan ga ik de korte route uit het Senioren Complex naar buiten. 'Stuiter' gaat rap voor mij uit de trap af. De lijn is lang genoeg bij het volledig uitrollen sta ik nog boven en is hij beneden al bij de deur. Deze routine gaat op die wijze zo'n tien keer per week.
Ooit ging ik de langere weg naar buiten. En bij het centrale deel in het gebouw staan zuilen. Ergens zullen die voor een jonge hond met erg hoge ochtend nood er uit zien als boomstammen. Tenminste dat bedacht ik mij er bij toen ik aan het eind van de compleet uitgerolde lijn 'Stuiter' er rustig tegen aan zag piesen. Een boete voor wildplassen zou hem bespaard blijven, zo kalm stond hij daar. Bijna kon ik hem horen zuchten van verlichting. De aanwezige verpleegkundigen lachten. En er was één die het nodig vond om mij er fijnzinnig nog even op te wijzen dat hij vast hoge nood had.
"Dat doet 'ie anders vast nooit hèah... Hahaha", ze vindt zichzelf erg grappig. En ik kijk haar even 'lief' aan met een fijne grimlach. "Je hebt te lang gewacht met hem uit laten... Hahaha." Ja, je hebt van die mensen die bij het zien van een open wond meteen naar de zoutpot grijpen en de hele bups er zo in tiefen. Vertik het ook om het uit te leggen en kijk haar alleen nog even droog met lede ogen aan.
"Slechte haardag vandaag? Die warme dagen ook.", Zeg ik heel subtiel terwijl ik naar haar hoofd knik. Ze gaat vervolgens wat nerveus aan het haar zitten frutselen, het model wordt er zichtbaar niet beter op. "Bedankt hè, doe je altijd zo aardig naar vrouwen?", Zegt ze terwijl ze rap richting het toilet loopt. "Nee, als ik echt rot had willen doen dan had ik wel naar jouw leeftijd gevraagd.", Antwoord ik koelbloedig. Ze gooit tot slot nog een mannelijk geslachtsdeel woord mijn kant op en steekt haar tong naar mij uit. "Ga jij nou maar rap die zeik rommel opruimen...", Zegt ze nog voor ze in de WC verdwijnt. Ja, ik denk wel dat zij het laatst lacht. We geven en nemen hoor, dat is daar vrij doorsnee. En de meeste kunnen er net zo goed uitdelen als incasseren.
Het is erg warm, benauwd en hoewel we de avond hiervoor nog een vrij uitgebreide ronde hadden gedaan had 'Stuiterbal' schijnbaar veel water gedronken. Terug in de aanleunwoning haal ik allerlei schoonmaak spullen tevoorschijn. Bleek, dat zal het gele vast wel uit de vloerbekleding krijgen daar in de hal. Staat iets op de fles van niet vermengen met andere schoonmaak middelen. Dus pak ik nog een fles van dat gele Dusty. Die haalt vet heel goed weg. Ooit dacht ik er over om daar een beetje van te injecteren in mijn overtollige vet reserves. Maar als dat gezond was dan was het al lang als zodanig op de markt gekomen. "Zouden er mensen zijn die zoiets echt doen?", Vraag ik mij af.
De boel schoon gemaakt. Bleek en Dusty werken bijzonder goed samen. Er ontstaat wel een verschrikkelijke chemische lucht, slaat enorm op m'n luchtwegen en ik krijg zelfs moeite met ademhalen. Gelukkig staan de deuren open zodat het goed doorwaait. Mooi, het stuk tapijt bij de paal is zelfs ongelooflijk veel schoner dan de rest in het gebouw. Bijna tegen wit aan. En op een afstandje bewonder ik mijn schoonmaak werk. In gedachten geef ik mijzelf een schouderklopje. Geen tijd om de rest van het gebouw te doen. Wellicht later deze schoonmaak middelen mengsel nog even als tip doorgeven.
"Heb je het wel goed schoongemaakt, niet dat we hier de hele dag in een mannen pislucht blijven zitten hèah. Zeker met deze hitte is dat verschrikkelijk.", Ze is terug en het is haar zowaar gelukt om een soort vogelnestje haar ding te maken. Dus bijt ik op mijn tong, zeg er niks van en grimlach nog maar eens haar kant uit en steek mijn duim naar haar op. Tijd om met enige vertraging alsnog de lange loop met 'Stuiterbal' te gaan doen. Zoals gewoonlijk de kortste route naar buiten. Ook voor een volgende keer, want ik heb al een record aantal keren gehad dat ik mij wel meerdere keren tegen dezelfde steen stoot. Was ik maar als ezel geboren, dan had ik die ellende vast veel minder vaak gehad.
Buiten is 'Stuiter' wel iets kalmer. Bek open, licht hijgende, tong er aan de zijkant uit. "Ga maar op het gras lopen.", Zeg ik tegen hem. En ja, hij begrijpt de menselijke taal vrij goed, of gaat het op klank? Dat houdt overigens accuut op als hij een teefje heeft geroken die open staat voor genen vermenging. Waarbij de windrichting ook bepalend blijkt te zijn wat zijn reukvermogen in afstand betreft. En ik vraag mij af of wij mensen dat ook hebben. Zeker met dat warme weer gaat immers alles nog meer verdampen en dus ook ruiken. Dus wellicht daarom die extra lading van deo en andere verhullende geuren. Tegenwoordig lijn ik 'Stuiterbal' in het parkje bij het Senioren Complex steevast aan. Want hij sprint zomaar een drukke weg over als hij een teefje met actieve eisprong heeft waargenomen voor ik het in de gaten heb.
"Laat je hem niet los lopen? De vrouw die hem ook uitlaat doet dat wel.", Vraagt een dame die haar joekeltjes uitlaat. En ik zucht even, dit voorspelt weinig goeds voor vandaag. Haar hondjes lijken overigens op harige dweilen. Denk dat ik goed zou moeten opletten als ik zou gaan dweilen, dat de stok wel in de juiste dweil gaat. En ik wil haar wel uitleggen dat als haar lieverdjes gaan rennen zij ze met flinke pas nog kan inhalen. Als 'Stuiter' een sprint trekt kan hij bijna een competitie aan met een Hazewindhond. En ik wil hem ook graag gezond en heel houden. Maar ik weet dat ik dat gesprek beter kan laten. Want er komen gegarandeerd mitsen en maren. Nee, graag zo snel mogelijk naar het gebied waar hij los mag gaan. "Wij gaan naar Tusschenwegen, daar gaat ie lekker helemaal uit z'n plaat hoor.", Laat ik haar in het voorbijgaan nog even weten.
Nog zo'n klein hondje, iets groter, loopt ook los. Voor z'n mensenmaatje aan. Dominante houding, hoe klein hij ook is, even goed opletten. "Hij doet niks hoor.", Roept ze mij van ver toe. Ja, ja, dat ken ik. Het is een reutje die ver vooruit loopt, zonder riem. Staart recht omhoog in een krul. Deze komt volgens mij net uit de sportschool. Beetje powerlifting gedaan vermoed ik zo en ik zet de lijn van 'Stuiter' zo kort mogelijk vast. De kleine lijkt eerst vriendelijk met de snuffelprocedure een wederzijdse begroeting te willen doen. Maar al rap begint hij te grommen en laat z'n tandjes zien. 'Stuiterbal' is niet echt onder de indruk en gaat verder met zijn afwater- en dumproute. "Dat doet 'ie anders nooit hoor.", Zegt ze en lijkt enigszins geschrokken.
"Geeft niet hoor, 'Stuiter' doet het weinig.", Reageer ik en wijs naar hem terwijl hij een enorme boom probeert omver te plassen. "Het is normaal competatief gedrag tussen sommige reuen. Let maar op wat er nu gebeurt.", En ik wijs naar de kleine reu. Deze gaat nu naar de boom en urineert demonstratief over 'Stuiter' zijn spoor. Waarna hij met zijn achterpoten gras en grond gaat verplaatsen. "Nou ja zeg, waar slaat dat nou op!?", Zegt ze, schijnbaar geïrriteerd. "Dat is volstrekt natuurlijk gedrag bij honden, zeker bij een reu. Hij laat hiermee zien en ruiken dat dit zijn domein is, honden hebben er een eindeloze herhaling dagtaak aan.", Ga ik verder met mijn verhaal alsof ik er verstand van zou hebben. En eigenlijk wil ik wel weer verder.
Ze heeft het nog over castreren en soms denk ik wel dat sommige dames daar waarschijnlijk voor al het vervelende mannelijke gedoe een oplossing in zien. Ach, ja, gewoon de ballen er af, het is immers slechts een kleine ingreep. En ik vraag mij af of zij zelf kinderen heeft. Daarna is dat hele biologische gedreven voortplanting gedoe natuurlijk ook overbodig. Maar hij kijkt met dat warme weer wel naar al die schaars geklede jonge dames. Zij die zelfs voor een slecht ruikende man nog zo'n lading met deo en parfum verhulde feromonen uitstoten dat hij accuut strompelt en zich overal aan stoot. Ogen er uit steken is geen optie, maar de ballen er af zou wellicht bij mannen die richting penopauze gaan een mogelijke oplossing kunnen zijn. Waarom moeten mannen zich nog tot hun dood kunnen voortplanten? Dus hup, na de 50? Hakkie tjakkie en weg is het zakkie! Tja, mijn gedachten gaan weer eens een bizarre kant op. En toch zijn wij mensen ook dieren die onderbewust sterk aangedreven worden door hormonen. Zolang je er maar niet instinct en denkt met nuchter verstand is er evenwel niets aan de hand.
Vandaag gaat de tocht naar Tusschenwegen met minder obstakels. En daar aangekomen zijn wij in eerste instantie de enigen. Eindelijk kan 'Stuiterbal' los. De zon brandt er al flink zomers op los, gelukkig geeft de wind over het water nog afdoende verkoeling. Even geen mensen met honden die een praatje willen maken. Eigenlijk ben ik, als geboren einzelgänger, heel slecht in die sociale interactie dingen. Het liefst wil ik diep verscholen wonen, ergens tussen de bomen in Drenthe. Op een plek waar alleen een zandpad met diepe sporen naar toe gaat. Ergens gaat dat langs een moerasachtig stuk. Het pad is daardoor deels onbegaanbaar voor een gewone auto. Besteldiensten weigeren er naar toe te gaan. Ook omdat ik een wilde boskat, genaamd Felix, en een wolf, zij heet Dua Lupa, in en om het huis heb. Ze komen en gaan zoals zij dat willen. Mijn maatjes zijn het en ze zijn vrij als een vogel.
Er komt een zomers geklede dame onze kant op. Haar hond loopt los en neemt af en toe een verfrissende duik in het water basin. "Is het nodig dat ik haar aanlijn?", Roept ze van ver. "Nee hoor, gewoon lekker los laten lopen!", Schreeuw ik terug. De honden rennen elkaar opgewekt tegemoet. Na de gebruikelijke snuffel begroeting gaan ze vrolijk met elkaar dollen en hollen. Wat dat betreft zijn wij mensen erg complex in ons denken, doen en laten. Het teefje duikt het water in en dapper lijkt 'Stuiterbal' haar actie na te willen doen. Maar vlak bij het water gaat de rem er bij hem op. En als ze er weer uit is gaan ze jolig met elkaar weer een stuk rennen. Ondertussen heb ik geen idee waar ik een gesprek over zou kunnen gaan voeren. Ze vraagt wat voor merk 'Stuiter' is en ik vertel dat hij een Boeren Fox Terrier is. Dus begin ik uiteindelijk maar over het weer. Zelden dat ik dat weet te verkloten of een van mijn rare gedachten kronkels hardop bespreekbaar probeer te maken.
"Het wordt al rap heet, dus wij gaan maar weer eens verder.", Breng ik naar voren als afronding van het gesprek. En ook de aardige dame wil haar tocht in een van mij tegenovergestelde richting voortzetten. Daarmee heb ik voor vandaag wel weer genoeg mensenlijke interactie gehad. Eerst 'Stuiterbal' weer naar huis brengen, dan wat dingen van de dag doen en daarna er nog even op de pedalen op uit. Voor ik vanavond er weer met 'Stuiter' op uit mag. Bij thuiskomst krijgt hij altijd wat lekkers. Hij loopt dan naar de la waar zijn sneks in liggen. "Ga maar alvast zitten.", Zeg ik dan terwijl ik iets lekkers voor hem pak. Daarna loopt hij voor mij aan naar de kamer en gaat netjes op de vloerkleed klaar zitten. Hij is eigenlijk veel gemakkelijker in de omgang dan ik. Nadat ik zijn waterbak gevuld heb met vers schoon water is het dan weer tijd voor mij om naar huis te gaan.
Tijdens het lopen kwam ik dit tegen.
Foto door mij.
Lovely
Dankje.