وقتی که شخصی خویش را تجلی واقعیت داده باشد ,
زندگی – جریان جهانشمولی او را تصاحب می‌کند
و او به ابزاری در دستان او تبدیل می‌شود .
خود اراده جدای او رفته است .
این آن تسلیم خویش واقعی است .
این آن عالیترین انرژی کیهانی الهی (Kundalini) است .
این عبودیت واقعی (Bhakti) است ,
این شناخت خویش (Jnana) است .
زیبا بود
شعرزیبا دارم
خوب برین شع بگین اشکالی نداره
واقعا قشنگ بود