No może faktycznie powinienem dodać, że chodzi o remont elewacji. Porządny z tego powodu, że zgodny z zasadami stylu, w których budynki zostały wzniesione. Pierwsze wizje mówiły o ordynarnym styropianie, tynku baranek i kolorach tęczy. O samym przyziemiu nie pisałem, może też dlatego żeby nie wdawać się w zbytnie szczegóły niezrozumiałe do osób spoza Wrocławia, które tego osiedla nie znają. Gdyby wdawać się w takie szczegóły artykuły musiałyby być 2x dłuższe ;) Sam artykuł traktuje raczej o brutalizmie jako sztuce, nie zagłębiając się w rozwiązania konstrukcyjne konkretnych budynków.
Co do bycia wizytówką Wrocławia - nie ma osoby w Polsce interesującej się architekturą, która nie zna Sedesowców. To, że cukierkowe kamieniczki i zabytki rodem z przewodników dla turystów są bardziej znane nie zmienia faktu, że Sedesowce są jednymi z najbardziej interesujących budynków w tym mieście. Razem z nimi do ikon zaliczam Trzonolinowca, Mezonetowca czy galeriowce przy Powstańców Śląskich. W przewodnikach dla zorganizowanych wycieczek ich nie ma jednak ja patrzę z perspektywy fana architektury a nie rynkowego turysty. Zresztą znajomi Wrocławianie w ilości 9/10 podzielają zdanie, że jak nie mogli patrzeć na Manhattan przed remontem tak teraz wygląda super. Żeby architektura PRL zaczęła znajdować się w przewodnikach musi minąć wiele lat. Dopiero teraz oporni historycy sztuki i przewodnicy zaczynają zauważać przedwojenny modernizm a co dopiero powojenny, kojarzący się ze złym systemem.