Podczas wczorajszego spaceru po lesie zwróciłam uwagę na drzewo, na którym to w miejscu rozgałęzienia zadomowił się w najlepsze polny kwiatek.
I pomimo nietypowych dla niego warunków wychyla się ku słońcu aby się odżywić, wzrosnąć i zaprezentować w swej wyjątkowej i niepowtarzalnej odsłonie.
Jestem pełna podziwu dla tych wszystkich roślinek wyrastających z pomiędzy wszystkich nietypowych miejsc takich jak szczeliny betonowych chodników i takich co kiełkują pomimo tego że leży na nich jakiś kawałek drewna albo jeszcze coś innego.
I pomimo przeciwności losu o ile mają w sobie wolę życia, potrafią wykazać się wielką siłą przetrwania.
