Maj okazał się miesiącem niezwykle płodnym w nowe pomysły, w możliwości ich przeniesienia z głowy do rzeczywistości.
Już ponad dwa lata planowałam sesję z czymś sypkim, latającym. Zakupiłam nawet w tym celu kilka opakowań proszków Holi - tych używanych na festiwalach kolorów. Czas płynął a ja odkładałam to w nieskończoność. Bo będzie bałagan, bo nie ma miejsca na taką masakrę, bo w studiu mi krzyknęli straszną cenę za malowanie cykloramy a poza tym mieli w tym pomieszczeniu 5 stopni...... i tak bez końca. Na szczęście moja opieszałość nie zdążyła proszków przeterminować :)
Chciałam żeby było dużo, kolorowo i na maksa. Wyszło kolorowo i na maksa. Ale przy okazji udało zrealizować się coś więcej, wiec dużo postanowiłam sobie podarować.
I tak w sumie to nie bardzo wiedziałam jak to będzie pracować z tancerką, co będzie chciała, co będzie w stanie zrobić, co ja będę chciała, co złapię a co położę.
Modelką - tancerką jest Wiktoria Reszka. Niezwykła osoba, młodziutka ale na przekór temu bardzo dojrzała. Dojrzała nie tylko mentalnie, dojrzała ciałem, dojrzała ekspresją, pewnie stąpająca na czubkach swoich palców. Przez długi czas obserwowałam ją na zajęciach, widziałam jak się zmienia, jak naprawdę ciężko pracuje. I zżerała mnie ciekawość. Jak to jest być Wiki?
Zapytałam ją o to :)
Taniec to poczucie wolności i spełnienia. Nie chodzi o sztuczne pokazywanie uczuć , a po prostu o pokazanie siebie, jako człowieka. Od kilku lat poświęciłam się temu całkowicie. Trzy ostatnie lata nie były proste, ciągłe treningi, dieta i masa wyrzeczeń. Dzisiaj mogę szczerze powiedzieć, że jestem dumna, że przetrwałam ten najcięższy okres, kiedy trzeba tylko pracować bez żadnego namacalnego efektu. Teraz, gdy zaczynają się projekty i warsztaty czuję się fizycznie gotowa do podjęcia wyzwań. Droga, którą sobie obrałam nie jest prosta, nie da mi milionów, a za 20 lat nie wiem czy moje ciało w dalszym ciągu będzie w dobrym stanie. Ale na dzień dzisiejszy nie wyobrażam sobie żeby taniec nie był ze mną, a raczej we mnie.
Trenuję prawie codziennie po cztery, pięć godzin. Treningi są bardzo intensywne. W ich skład wchodzi klasyka, technika tańca współczesnego, improwizacje i akrobatyka. Poza zajęciami z cudownymi pedagogami (miedzy innymi Kamilą Baryczkowską, Arturem Bieńkowskim czy Alexeyem Torgunakovem) sama spędzam wiele godzin na sali szlifując swój warsztat i tworząc. W przyszłości moim marzeniem jest, żeby przeprowadzić się do Izraela i zacząć współpracę z jednym z tamtejszych zespołów. Marzę o Batsheva Dance Company, Kibbutz Contemporary Dance Company czy Sharon Eyal Dance Company. Udało mi się uzbierać fundusze na kurs wakacyjny właśnie w Kibbutz Contemporary Dance Company. Mogę śmiało powiedzieć, że moje marzenia zaczynają sie spełniać
Miejsce na sesję znalazło się nieoczekiwanie trochę, na strychu, na którym wcześniej po prostu leżały stare szpargały. Mogłam nabałaganić do woli :) No i cieplutko było bo od blachy zrobiło się 35 stopni .
)
Podczas sesji sporo konsultowałyśmy. Niemalże każde ujęcie. A to noga była za nisko, a to uciekła mi ostrość. Marta też dorzuciła coś od siebie, a to za mało się błyszczało, a to za mało żółtego na buzi było :) Dodać muszę, że Marta poza tym, że tworzy fantastyczne makijaże to jest też wnikliwym obserwatorem. Ale o niej napiszę innym razem. Realizacja sesji zajęła nam w sumie dwa spotkanie po kilka godzin.
Po wszystkim, kiedy stres i korba opadły, odpaliłam rawy i uśmiechnęłam się od ucha do ucha. Bo wyszły mi cholernie dobre foty. Nie technicznie, ba, nawet nie kompozycyjnie. Klasyczne wyszły ok, poprawnie, proszki trochę biednie ale obiecałam sobie tą biedę podarować. Bo wyszła mi tkanina, taneczna improwizacja w czystej formie. Biała, niby prosta ale dziwnie niepokojąca. I czerwone szaleństwo :)
Jak już doczytacie do końca to napiszcie co Wam leży a co nie. Gdzie się potknęłam, gdzie zdobyłam master level. Pisząc o tej sesji chciałabym pokazać, że nie trzeba wielkiego nakładu finansowego żeby stworzyć coś interesującego. Narobiłam się jak dziki wół, upociłam, nosząc stare meble i cegłówki, przerzucając wełnę do dociepleń. I zamiatałam i zamiatałam aż kurz przysłonił mi świat, a wtedy Bóg widząc mój trud, zesłał mi moją drugą połówkę z dużym, żółtym odkurzaczem przemysłowym. A i tak po całym sprzątaniu miałam czarne kozy w nosie.
Spełniajmy nasze marzenia :)
Publikowane zdjęcia są mojego autorstwa, nie są plagiatem. Specjalne podziękowania dla StanB za cięcie filmików :)
Pisząc ten tekst słuchałam
A że szybko pisałam to ino dwa razy :)
Kurde, dziołszki jesteście ze Śląska?:D Swego czasu udało mi sie przyswoić trochę procentów z jedną z osób wymienionych tu w kadrze mentorskiej Wiktorii :D
Bardzo ładnie piszesz, ale dosyć delikatnie. Gdy ocierałem sie o półświatek baletowy mojego miasta, to odkryłem że baletnice i tancerki to maszyny zbudowane z żelaznej woli i z mięsa o twardości żelaza. Człowiek nagle przestaje traktować je przedmiotowo w ujęciu tradycyjnie warcholskim, a zaczyna uprzedmiotawiać je z szacunkiem, z jakim zwykle odnosimy sie do czegoś cholernie ostrego, choć wykutego bardzo estetycznie :D. Gdy inni będą opowiadać rzewne historie życiowe, tancerka wypłacze CI się po pijaku w ramię, że jeszcze nie umie czegoś tak jakby chciała - to najtwardsi ludzie, jakich znam.
Co do zdjęć to zrobiłaś je czadowe, zaś jeśli oczekujesz feedbacku to sugeruje jakoś to ponumerować - będzie łatwiej. Z bezprochowych zdjęć najbardziej siadło mi to z profilu, w niby przyklęku i z czerowonym prześcieradłem -jest bardzo dynamiczne, pokazuje wszystko co modelka ma pod skórą i "tylna" nogą się jej tak fajowo wydłuża. Do tego miękkie światło fajnie się zgrywa z dosyć ostrymi kształtami i ładnie uwypukla fakturę tła. No czad normalnie.
Zdjęcia z prochem są wszystkie fajne i wcale nie jest go za mało. Najmniej ciekawe były dla mnie fotki z tym "cielistym" prześcieradłem założonym na głowie. Chyba tez były na tyle mało kontrastowe że pęknięcia tła troche zaczęły włazić na pierwszy plan. Ale to moja percepcja tylko. Kto wie, jak jest naprawdę.
Mam nadzieję, że koleżanki wiedzą że je tu publikujesz i że podzielisz się z nimi swoim tłustym upvotem:D
Pozdrawiam, followuje i resteemuje Ci to cudo.
a widzisz, cieliste oceniłam najlepiej i jako cykl poszło na dwa konkursy. Dziękuję ci za feedback, ma to dla mnie duże znaczenie. Tyle odbiorów ile ludzi :) Odpowiadając, Śląsk i okolice, a o wpisie wie już cały świat (no może poza kadrą mentorską) - nawet postronni zdążyli go przeczytać :)
jak wstanie to się dowie i pewnie pośle kolegom mentorom. Nakablowałem, przepraszam ;)
Super zdjęcia, fajny styl. Bardzo podobły mi się te zdjęcia z tą farbą ;).
Up vote i klikne "obseruj" aby być wmiarę n bierząco ;). Pozdrawiam i oby tak dalej 😏😀
Wspaniałe zdjęcia! Zawsze lubię popatrzyć na backstage. Ten strych też inspirujący! :)
dzięki :)
Impressive combination of shots!
thank you :)
Cudowna sesja 😍
Congratulations @photo.ethernity! You have completed some achievement on Steemit and have been rewarded with new badge(s) :
Click on the badge to view your Board of Honor.
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPTo support your work, I also upvoted your post!
Congratulations @photo.ethernity!
Your post was mentioned in the Steemit Hit Parade for newcomers in the following category:
I also upvoted your post to increase its reward
If you like my work to promote newcomers and give them more visibility on Steemit, consider to vote for my witness!
muszę przyznać, że ciekawe :)
Witaj, brak słów by opisać to co przeczytałem i zobaczyłem.Chyle czoła i wielkie gratki za tak wspaniały post i wytrwałość w dążeniu do celu!!! Jestes duszą artystyczna ,potrafisz pokazać to co chcesz i ładnie podać. Pametam kilka lat temu -no może kilkanaście ... jak uświadamiałem sobie czym dla Mnie jest pasja...nie potrafilem odpowiedzieć na to pytanie . Na dzień dzisiejszy jestem w pełni gotowy odpowiedzieć - Pasja to czuć że się żyje!!! a Ja chce żyć w takim stanie , chce nabierać powietrza w płuca i wyciągać swoje perełki przeniesione na matrycę aparatu.Pozdrawiam z zimnej Norwegii i trzymam kciuki !!! Resteem!!!