Dziś rocznica Powstania Warszawskiego...
Pamiętajmy!!
BUNTOWNIKOM Z DAWNYCH LAT
Kropla za kroplą kapie powoli.
Naród co przegrał, wciąż płacze krwią
I ty dziecko razem z Nim płaczesz
I krew miesza się ze łzami.
O co tak płaczesz dziecko?
Przecież żyjesz! Wciąż żyjesz!
Przyszłość przed tobą i życie!
Ale jakie to życie, samotne…
Tak wiele niewinnych, tak wiele młodych,
Tak wiele zginęło.
Czym na taki los zasłużyli?
Nikt nie wie…
Ci, co próbowali, polegli.
Wiara i nadzieja odeszły w niepamięć.
Komu teraz pamiętać lata wolności?
Wspominać to, co już nie wróci?
Nie rozgrzebuj dziecko starych ran.
Nie warto wracać do tego, co było!
Zapomnij o tym, jak żyłeś kiedyś!
Czas zawalczyć o nowe życie!
I to życie poświęć dla Tej,
Co wciąż płacze krwią,
By Jej rany się zagoiły,
By krew przestała płynąć.
I sam otrzyj swoje łzy
I poprowadź innych za sobą.
Jeszcze nic nie stracone!
Nie wszystkie szanse są pogrzebane.
Czy widziałeś broń?
Weź ją w swoje drżące ręce.
Weź i walcz o swoje ideały,
Walcz o Nią!
Pójdziecie w szarym szeregu
Wy, buntownicy z dawnych lat,
Wy, co Naród nad życie kładziecie,
Wy, dla których wolność jest życiem.
Wy, co nie chcieliście umierać niewolni,
Umarliście w walce o słuszną sprawę.
Za naszą wolność walczyliście dzielnie,
Byśmy nie byli zniewoleni.
Lecz teraz, kto pamięta?
Kto pamięta Tych, co polegli?
Leżą wszyscy trzy metry pod ziemią,
Ze wspólną mogiłą i jednym krzyżem…
Na co było Wasze poświęcenie?
Na co była Wasza odwaga?
Kiedy ci, dla których zginęliście,
Nie noszą Was już w swych sercach…
4.10.2014
