Poem — Hive

ေအးစက္စက္ေန႔ရက္မ်ား
စကၠန္႔ေတြ ဒရေဟာထြက္က်ေနခဲ့ၿပီ
စကၠန္႔ေတြ...စကၠန္႔ေတြ...ၿမိဳ႕လုံးအႏွ့ံ ဖုံးလႊမ္းျပည့္ႏွက္လို႔
လူေတြကို အိုမင္းေစဖို႔ အရာဝတၳဳ ေတြကို ေဆြးျမၫ့္ေစဖို႔
ကမၻာႀကီးကို ပိုၿပီး ႐ူးသြပ္ေစဖို႔
စကၠန္႔ေတြ တဖြဲဖြဲ ၾကဲပက္သြန္ခ်ေနခဲ့သည္။
သခ်ႋဴ င္းေျမကို သိပ္သည္းေစဖို႔
ျမစ္မ်ားကို တြန္႔ေကာက္ေစဖို႔နဲ႔
ၾကယ္တာရာေတြကို ပိုၿပီးအထီးက်န္ေစဖို႔ ေအးစက္စက္ စကၠန္႔မ်ား
တဖြဲဖြဲ တသဲသဲ ႏွင့္ ၿမိဳ႕လုံးအႏွ့ံ
ဖုံးလႊမ္းျပည့္ႏွက္လာခဲ့ေပါ့
ကြၽန္ေတာ္က စကၠန္႔ေတြကို ေဂၚတစ္လက္နဲ႔ ၾကဳံးၿပီး အေအးခန္းေလးထဲ ထည့္ေနခဲ့တယ္
ၿပီးေနာက္
အခန္းတံခါးေတြ တဂ်ိဴ င္းဂ်ိဴ င္းပိတ္ပိတ္လိုက္ေတာ့ ေအးေသာစကၠန္႔မ်ားထဲမွာ နာရီအိုႀကီးက ညည္းညဴလိုက္သည္ ငါ အႀကီးအၾကယ္ အေအးမိေတာ့မွာပဲေဟ့...တဲ့။
ေလယာဥ္တစ္စင္း စကၠန္႔ေတြထဲ တိုးဝင္ ပ်ံသန္းသြားသည္။
ေဆြးျမည့္ေနေသာ အင္ဂ်င္စက္သံမ်ားက သမိုင္းစာအုပ္ထဲမွာ
အကၡရာေတြအျဖစ္ေပၚလာေပါ့...
ၿမိဳ႕ႀကီးက ေမးခ်င္းတဂတ္ဂတ္႐ိုက္လို႔..
ေရေႏြးေငြ႔ ရထားႀကီးက စကၠန္႔ေတြတက္ေဆာင္ကာ မနက္ျဖန္ၿမိဳ႕မ်ားဆီ ခုတ္ေမာင္းသြားၿပီ..
စားသူမဲ့ ေပါင္မုန္႔မ်ားကိုတင္ေဆာင္ကာ ျမည္းလွည္းတစ္စီး ၿမိဳ႕ထဲကိုဝင္လာသည္။
စကၠန္႔ေတြထဲမွာ လူငယ္ေတေလဂ်ပိုးတစ္ေယာက္ အသားတုံးတစ္တုံးကို ျမဳိခ်ေနခဲ့ ဖန္ခြက္ထဲမွာလည္း
စကၠန္႔ေအးေအးေလးေတြ
အဖိုးအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ စုဗူးထဲမွားလည္း စကၠန္႔ေတြေအးစက္လို႔
ဥတစ္လုံးကြဲအက္ ငွက္တစ္ေကာင္
ထြက္လာ ပ်ံသန္းသြား..
ျမ်ဳ႕ိႀကီးေပၚမွာ နားၿပီးတြန္က်ဴ းလိုက္ေပါ့ ...
ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အဘိဓမၼာေတြ
အေရခြံလဲၾက..
ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ရက္စြဲေတြ အေရခြံလဲၾက..
ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အိမ္မက္ေတြ အေရခြံလဲၾက....
ေန႔နဲ႔ ညက ေျချခင္းလိမ္လို႔ လမ္းေပၚမွာ..
ဘတ္စ္ကားတစ္စီးက တေယာသံကို လမ္းမႀကီးအထိ ဆြဲဆန္႔လိုက္တယ္...

အဖိုးအိုတစ္ေယာက္ သူ႔ေျခေထာက္ထဲက ဆူးေတြ တစ္ေခ်ာင္းၿပီး တစ္ေခ်ာင္း ႏူတ္လို႔...
ဝန္ခ်ီစက္ေတြက ေလးလံတဲ့ေမးခြန္းမ်ားကိုတျဖည္းျဖည္းမ ယူလိုက္ၾကၿပီ..
နာရီအိုႀကီးက ႏို႔ပူပူတစ္ခြက္ကို ေသာက္ကာ အခန္းေထာင့္မွာထိုင္လို႔ ..

ဆံသဆရာရဲ႕ စက္ကတ္ေၾကးက ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲမွာ တဒီးဒီးပ်ံဝဲလို႔ ..
လမ္းမေပၚ စကၠန္႔ေတြထဲမွာ သစ္ပင္ေတြက မုတ္ဆိတ္ေမႊး ႐ွည္႐ွည္ေတြထြက္လာၾကတယ္...
ယူစရာ သံေဝဂ ဘာမွလက္က်န္မရိွေတာ့တဲ့ ၃၂ ေကာဌာသႀကီးက ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔...
ေကာင္းကင္တီးဝိုင္းက က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေတာက္ေတာက္ပပ ဒရမ္ႀကီးကလည္း တုန္ခါလို႔....
ပင္လယ္ထဲမွာလည္း စကၠန္႔ေတြ ေအးစက္ စီးဆင္းေန..

အေဝးက သေဘၤာတစ္စီး ခုတ္ေမာင္းလာ၊ သံလိုက္အိမ္ေျမႇာင္မွာ ေတာင့္တင္းေအးခဲလို႔..
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကပၸတိန္ဟာ စကၠန္႔ေတြခြာခ်ဖို႔ အမိန္႔ေပးရင္း ကမ္းကပ္ဖို႔
ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီ...။