This is my very first Cebuano poem. Bag-o pa ko gahimo ug bisaya nga tula. Untag maganahan mo ani.
Sakit Kaayo
Kada oras nga makahinumdom ko,
Kaniadtong mga panahona
Nga kita kay malipayon pa.
Makangisi ko'g makahilak permi.
Sakit kaayo huna-hunaon
Nga mura nalang jud ug buwa ang tanan.
Sukad pa sa una hantod sa matapos,
Sakit jud ang handumanan.
Sakit kaayo mahinumduman,
Kaniadtong gihigugma nato ang usa'g-usa
Karon man,
Lain na imo gihigugma.
Karon kay malipayon naka,
Di na nako, pero sa lain na.
Paita ani!
Kasing-kasing ko'y murag gidunggab.
Sakit kaayo!
Pero murag diri nalang jud ta taman.
Ampingi ang imong kaugalingon,
Sama atong giampingan tika.
Ikaw akong kalipay ug kasakit.
Pero karon,
Buhi-an na tika,
Sama sa pagbuhi nimo sa tanan-tanan.
Sakit kaayo.
Sobra kaayo ang sakit,
Pero wa na ako'y mahimo.
Sakit kaayo pero buhian na tika.
Sakit man tuod ang pang hitabo apan ayaw hilalimte nga naay rason ang tanan nganung nahitabo na.
Kaayo. Salamat!