Witajcie🙂 Zakończyłem cykl artykułów o planetach. Będę opisywać Wam teraz ciekawsze planetarne księżyce. Te małe światy bywają naprawdę interesujące i pełne tajemnic. Ponieważ planeta Merkury i Wenus nie posiadają swoich satelitów, opowieść zaczynam od duetu księżyców Marsa. Deimosa i Fobosa.
Są one małymi, skalnymi obiektami o nieregularnych kształtach. Ich powierzchnie pokryte są kraterami po uderzeniach większych i mniejszych meteorytów. Skąd się wzięły dwa małe księżyce Marsa? Od dawna ich kształt wskazywał, że są to planetoidy przechwycone przez Marsa. Nowsze teorie mówią, że powstały one w wyniku kolizji innej planetoidy z Marsem. Oba księżyce są podobnej wielkości. Mniejszy z nich to Deimos👇
Mniejszy i bardziej oddalony od czerwonej planety księżyc. Został odkryty jako pierwszy z dwóch księżyców 12 sierpnia 1877 roku przez amerykańskiego astronoma Asapha Halla. Deimos może być dawną planetoidą. Księżyc ten jest nie równy i ma wymiary 15 × 12 × 10 km. Badania dowodzą, że składa się on ze skał zawierających węgiel(jak większość planetoid) oraz z lodu. Powierzchnia Deimosa pokryta jest kraterami w mniejszym stopniu niż u Fobosa. Największe kratery na tym księżycu mają średnicę około 3 kilometrów. Mars widziany z tego satelity jest 31 razy większy i 400 razy jaśniejszy od widoku naszego Księżyca na Ziemi! Natomiast z powierzchni czerwonej planety Deimos nie wygląda imponująco. Jest jak zwykła, jasna gwiazda na marsjańskim niebie. Satelita obiega Marsa w nieco ponad 30 godzin. Drugi marsjański, bardziej interesujący satelita to Fobos👇
Jest większy i bliższy czerwonej planecie. Został odkryty 6 dni po Deimosie. Jego wymiary to 26,8 × 21 × 18,4 km. Tak jak Deimos zawiera on węgiel i jest mieszaniną skał oraz lodu. Powierzchnia Fobosa dość mocno jest pokryta kraterami. Większy marsjański satelita jest rekordzistą całego Układu Słonecznego pod względem bliskości planety wokół której krąży. Ulegnie on po jakimś czasie zniszczeniu. Satelita zbliża się do Marsa z szybkością około 1,8 m na 100 lat. Za około 50 milionów lat Fobos zostanie więc zniszczony. Mars oglądany z powierzchni Fobosa byłby 80 razy większy i 2500 razy jaśniejszy od Księżyca w pełni na ziemskim niebie! Czerwona planeta zajmuje prawie 1/4 szerokości nieba widzianego na Fobosie! Natomiast Fobos widziany z Marsa ma 1/3 średnicy kątowej naszego Księżyca oglądanego z Ziemi. Satelita obiega Marsa w niecałe 8 godzin. Tak więc jak widzicie jest to mały, ale bardzo dynamiczny świat, szkoda tylko, że skazany na zagładę...
Pozdrawiam miłośników Astronomii😎
Źródło grafiki : NASA
All rights reserved by @astromaniak 2018
Follow, Upvote & Resteem Please😉 Thanks🙂
Bardzo ciekawy blog. Wczoraj natrafiłem na notkę o Plutonie i chciałem dać upvote'a, lecz była to notka sprzed tygodnia i mój głos się nie liczył :(
Zostawiam upvote'a i followa :) ze względu na to, że jako dzieciak trochę się interesowałem tym i miałem parę książek z tej dziedziny nauki.
Postaram się tutaj częściej zaglądać i także pozdrawiam wszystkich astromaniaków :)
Dzięki :)
Nie ma sprawy :)
a astrologię kumasz?
Z astronomią nie ma to nić wspólnego🙂
no tak :) pomyliłem się :) wybacz jest kilka światów czasem można zbłądzić :) szukam wiedzy :) tej pesudo tej która istniała tysiące lat :)
Astrologia jest dziedziną pseudonaukową.
tej właśnie :)
nie sprawdza się w systemie jakim :) ?
jednostki ? która tak twierdzi na podstawie wątpliwych danych :) czy jesteście grupą :) ?
wielki mózgu :) ?
np. horoskopy
Jest takie powiedzenie, że z pewnymi ludźmi się nie dyskutuje, bo sprowadzą rozmowę do swojego poziomu i pokonają doświadczeniem. ;)
Astrologia się sprawdza. Opowieści z horoskopów przecież mają jakieś prawdopodobieństwo zaistnienia. Niestety wydaję mi się, że jednak korelacja między układem ciał niebieskich na niebie a naszym życiem ma niewielką korelację (~0), no może po za Słońcem i Księżycem.Na przykład jak Słońce jest po drugiej stronie Ziemi to jest większe prawdopodobieństwo, że będziemy spać. :D
Czy te księżyce mają jakąś grawitację? Można na nich wylądować?
Kilka tysięcy razy słabsza niż na Ziemi. Prędkość ucieczki z większego Fobosa wynosi
około 11 m/s, czyli około 40km/h wystarczy by oddalić się w kosmos. Niska
grawitacja satelitów oznacza łatwe wylądowanie dla sond jak i powrót z możliwymi próbkami gruntu.
nie mogę sobie wyobrazić wielkości kosmosu, ciekawe jakie rzeczy się przed nami kryją
Nieźle poorane te księżyce.