#1 Naucz się C# razem ze mną - Piszemy pierwszy program

Witaj w pierwszej lekcji z serii “Naucz się C# razem ze mną”.

Prowadzenie tego bloga regularnie ma zmusić mnie do pogłębiania wiedzy i pomóc mi (oraz mam nadzieję tobie) w nauce programowania - bo przecież najlepszym sposobem na naukę jest uczenie innych. Chciałbym więc, by było to miejsce gdzie znajdziesz skondensowaną i uporządkowaną treść. Wierzę, że tak będzie :). Zaczynajmy!

1.Czego potrzebujesz aby zacząć przygodę z programowaniem.

Do klikania kodu potrzebujemy IDE (z angielskiego Integrated Development Environment), czyli środowiska które zrozumie nasz kod i przy okazji go skompiluje. Kompilacja to proces tłumaczenia języka programowania na najczęściej kod maszynowy, czyli z kodu który rozumiemy my, na kod który rozumie komputer. Jeżeli nigdy nie miałeś z tym całym programowaniem styczności, to IDE jest najprościej mówiąc programem, który jest nam potrzebny do pisania kodu.
Jeżeli nigdy nie miałeś z tym całym programowaniem styczności, to IDE jest najprościej mówiąc programem, który jest nam potrzebny do pisania kodu.

Jakie więc IDE do C#?

MonoDevelop (http://www.monodevelop.com/)
Oba darmowe, z tym, że pierwszy zadziała również na Linuxie, wybór należy do was:)Visual Studio Community (https://www.visualstudio.com/pl/vs/community/)

2.Pierwszy program, czyli Hello World.

Jeśli masz już zainstalowane IDE, to czas na podbój świata IT.

Tworzymy nowy projekt, naszym oczom ukazuje się okienko, wybieramy z listy aplikację konsolową.

Klikamy OK i pojawia się prosty kod, rzućmy więc na to okiem i spróbujmy rozszyfrować linijka po linijce:

1. Dyrektywa using - importuje przestrzeń nazw w której znajdują się metody lub typy z których zamierzamy skorzystać, a dzięki temu nie musimy pisać przed każdym typem i/lub metodą nazwy tejże przestrzeni nazw. uff… :D. Jeżeli nigdy nie programowałeś i te wszystkie terminy brzmią w twoim odczuciu co najmniej dziwnie - nie przejmuj się. Początki bywają trudne, ale wszystko będziemy rozbijać na części pierwsze w kolejnych lekcjach. Teraz zapamiętaj, że dyrektywa to taka instrukcja, a sama dyrektywa using to instrukcja, która mówi naszemu IDE "od teraz będziemy używać takich i takich przestrzeni nazw". Po co nam to? Ano, w innych przestrzeniach nazw - (ang. namespace) znajdują się przydatne rzeczy, takie jak np. metody które wykonują jakieś konkretne zadania i mogą ułatwiać nam osiągnięcie zamierzonego efektu (np w przestrzeni nazw System, jest metoda Console.WriteLine() która pozwala nam wypisać coś na ekran), i gdybyśmy nie użyli dyrektywy using na początku naszego kodu i chcieli skorzystać z czegoś co jest w nieuwzględnionej przestrzeni nazw, to przed każdą taką metodą musielibyśmy pisać dodatkowo nazwę przestrzeni nazw z której pochodzi ta metoda. Przykład:

using System;
 
void Main()
{
Console.WriteLine("Jakiś tekst który zostanie wypisany na ekranie");
}

A teraz bez dyrektywy using:

void Main()
{
System.Console.WriteLine("Działam tak samo, ale kod wyżej jest fajniejszy");
}

Jeśli dalej jest to dla Ciebie czarna magia, to na pocieszenie mogę powiedzieć, że na początku i tak nie będziemy używać tego całego using, bo w stworzonym przez nas nowym projekcie, w kodzie który dostajemy na początek zawsze są już uwzględnione te najważniejsze przestrzenie nazw. A jeśli będziemy w przyszłości korzystać z using, to Ci o tym powiem :).
2. Utworzenie nowej przestrzeni nazw - w takiej przestrzeni nazw możemy umieścić klasę, a czym jest klasa?

3.Klasa, jak sama nazwa wskazuje coś klasyfikuje. O klasie można myśleć jako o szablonie dzięki któremu można stworzyć jakiś obiekt. O klasach i obiektach pouczymy się więcej już wkrótce.

4.Tutaj mamy metodę. Metodę tworzymy wewnątrz klasy (pomiędzy klamerkami), służy ona do wykonywania zdefiniowanego przez nas zadania. Wygląda to tak:

modyfikator_dostępu typ_zwracany Nazwa_Metody(typ nazwa)
{
//Tutaj jest tzw ciało metody (pomiędzy klamerkami) i tu wydajemy rozkazy 
return zwracana_wartość;   /* tutaj zwracamy wartość (w zależności od tego,
                          jaki typ   zwraca nasza metoda) */
}

W naszym pustym programie mamy statyczną metodę o nazwie Main która zwraca void (czyli nic), i przyjmuje za argumenty tablicę typu string.
Metodom również przyjrzymy się z bliska już niedługo i przy tej okazji weźmiemy pod lupę te wszystkie modyfikatory dostępu i inne trudne terminy.

Tymczasem napiszmy programik który się ładnie przywita.
W ciele metody Main piszemy (czyli między klamerkami pod Main):
Console.WriteLine(“Hello World!”);
Oznacza to mniej więcej tyle, że prosimy naszą konsolę aby wypisała nam na ekran to, co zechcemy. Nie zapomnij o średniku na samym końcu, dzięki niemu kompilator wie, kiedy ma przejść do interpretowania kolejnej linii kodu.
Klikamy F5 i naszym oczom ukazuje się:
Nic. Okienko z naszym programem zniknęło szybciej niż się pojawiło.
Dlaczego? A dlatego, że nie rozkazaliśmy naszemu programowi aby na nas zaczekał, więc zrobił co miał zrobić i się wyłączył. Jak to zmienić? Dopisujemy pod Console.WriteLine(“Hello World”);
linijkę
Console.ReadLine();

I od teraz nasz program wyłączy się dopiero wtedy, gdy klikniemy jakiś przycisk na klawiaturze.

Skrinek:

Gratuluję, napisaliśmy właśnie pierwszy program w C#.

Niebawem kolejna lekcja, trzymaj się cieplutko.
No i napisz w komentarzu jak mi idzie bycie nauczycielem, będę wdzięczny za każdą opinię :)