Podróżnik przybył do nieznanego sobie miasta późnym wieczorem, niosąc ze sobą jedynie podróżną torbę i głowę pełną marzeń. Światła ulic, radość mieszkańców i piękno budowli idealnie komponowało się z kwitnącymi rabatkami, rosnącymi drzewami i ćwierkotem ptaków. Nigdy nie widział jeszcze, by jakieś miasto funkcjonowało w ten sposób, tak blisko natury, a jednocześnie w tak ciekawy sposób. To Miasto było inne. Mieszkańcy byli gościnni, nakarmili go i znaleźli mu miejsce do przenocowania.
Przybysz był miastem niesamowicie zafascynowany. Spędzał dnie i noce na odkrywaniu zaułków i ulic, o których wcześniej usłyszał z ust mieszkańców. Spacerował bez planu, chcąc pochłonąć wszystkie dźwięki i zapachy – od gwaru bazarów po ciszę wąskich uliczek o świcie. Uczył się życia w nowym miejscu, podpatrując miejscowych i próbując zrozumieć niepisane zasady, którymi się kierowali. Z czasem znalazł pracę i własny kąt. Nauczył się, gdzie kupić najświeższe warzywa, a gdzie serwują najlepsze potrawy. Zaczął czuć się coraz pewniej, a sąsiedzi rozpoznawali już go na ulicy i pozdrawiali uprzejmym skinieniem głowy. W lokalnych sklepikach wiedziano, co zazwyczaj wybiera, a w pobliskiej piekarni zaczęto odkładać ulubione bułki na bok. W ten sposób wrastał w Miasto, stając się jego mieszkańcem. Znał już uliczki i zakamarki, i płynnie poruszał się między dzielnicami.
Jego pasja do Miasta z czasem tylko rosła. Nie dość mu było biernego przyglądania się, i korzystania z dobrodziejstw tego miejsca. Korzystając z zaoszczędzonych pieniędzy, postanowił otworzyć małą kawiarnię w odrestaurowanej kamienicy. Miała to być nie tylko zwykła kawiarnia, ale też przyjazne miejsce spotkań i rozmów. Przyjezdni mogli tu odpocząć, spróbować lokalnych specjałów i poznać smaki, o których nikt w innych rejonach nie słyszał. Właściciel kawiarni, z czasem coraz lepiej znając miasto i ludzi, zaczęła także oprowadzać przybyszy – opowiadał im ciekawostki i historie, których nie dało się znaleźć w żadnym przewodniku.
Mijały lata, a rosnące uznanie dla jego zaangażowania zaowocowało propozycją sąsiadów, by wystartował w wyborach do rady miejskiej. Nie miał wielkich haseł, skupiał się na faktycznych potrzebach dzielnic: lepszym układzie komunikacyjnym, zadbanych skwerach, czy bezpiecznych przejściach dla pieszych. Zaufano mu, i uznano, że może poprowadzić to miasto, wspólnie z innymi szanowanymi członkami społeczności. Wkrótce zaczęły się pojawiać pierwsze rezultaty jego pracy. Udało się przeprowadzić drobne, ale istotne ulepszenia dróg, zaproponować nowe rozwiązania parkingowe i wesprzeć różne inicjatywy społeczne. Zaczęto także pracować nad planem nowej dzielnicy, która umożliwiłaby rozwój Miasta. Był dumny, że może realnie wpływać na wygląd i charakter miejsca, które kiedyś wydawało się tylko obcą, nieco tajemniczą przestrzenią. Teraz Miasto stało się jej domem – i dzięki niemu stawało się też lepszym domem dla innych.
Tak jak podróżnik, instruktor harcerski przechodzi poszczególne etapy poznawania Miasta - czyli tego czym jest harcerstwo. Na początku musi poznać jego układ, i jak się w nim odnaleźć. Gdy to zrobi, i zadomowi się, staje się mieszkańcem - instruktorem-przewodnikiem. Gdy jednak jego zaangażowanie wyjdzie ponad korzystanie z miasta, a zacznie sam dokładać swoją cegiełkę do tego, czym miasto jest, staje się rozpoznawalny w swojej społeczności - tak jak podharcmistrz. Jednak aby uzyskać zaufanie społeczne, i wprowadzać zmiany w całym systemie, potrzeba dużej wiedzy o Mieście, umiejętności słuchania jak i kształtowania rzeczywistości. I taki obywatel, jak harcmistrz, wspólnie z innymi jest w stanie wyznaczać kierunek rozwoju Miasta.
Congratulations @mligeza! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
Your next target is to reach 7000 upvotes.
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPCheck out our last posts: