Czterdziestka
Dla większości z nas, dzisiaj to tylko drugi dzień, drugiego miesiąca kolejnego roku. Jednak, jeżeli popatrzymy wstecz, minęło 39 dni od Bożego Narodzenia. Czyli dzisiaj mamy dzień czterdziesty. Czterdzieści to liczba wyjątkowa, symboliczna. Tyle dni Jezus spędził z uczniami po swoim Zmartwychwstaniu.
Czterdzieści dni to także, a może nawet przede wszystkim, długość tradycyjnego żydowskiego oczyszczenia. Jezus spędził dni czterdzieści na pustyni, co skończyło się zmaganiem z Szatanem. My także tyle dni pościmy, przygotowując się na święta Wielkiej Nocy.
A Żydzi tyle dni poddawali się liturgicznemu oczyszczeniu, zanim przybyli do Jerozolimy. To właśnie po 40 dniach Żydzi tradycyjnie ofiarowywali swojego pierworodnego syna, wspominając rzeź pierworodnych w czasie niewoli egipskiej - i jak to pierworodni Izraela zostali wtedy ocaleni. Izraelici byli wdzięczni, za to, że Bóg oszczędził ich synów, dlatego ich życie od tego momentu było zawsze ofiarowywane na służbę Bogu. Jednocześnie istniało wyjście, by matki nie musiały porzucać swoich dzieci - należało wykupić swojego syna, ofiarując coś innego w zamian.
Żydowskie "chrzciny"
Właśnie po to poszli Józef z Maryją - by zadośćuczynić tradycji, i wykupić dla siebie syna, który miałby być przeznaczony na służbę dla Boga. Chcieli mieć swojego syna przy sobie, i cieszyć się dalej nowym życiem, które zostało im dane. W naszej kulturze czymś adekwatnym byłyby... chrzciny. No więc tak ich sobie wyobraźmy: oboje rodzice cieszą się i ekscytują, chcąc uczcić narodzenie swojego dziecka.
Nieproszony gość
Czterdziestu dni nie czekał jednak Symeon. Człowiek nieznany rodzicom Jezusa, znany jednak Bogu. Symeon, będąc w dobrej, bliskiej relacji z Bogiem, był Żydem jakich wielu - czekajacym od czterech tysięcy lat, na spełnienie obietnicy o przyjściu Mesjasza, który wyzwoli Izraela i który zbawi świat, obejmując nad nim panowanie. Wyróżniony został jedank, wśród tych wielu oczekujących, pewną łaską - Bóg obiecał mu, że nie umrze, dopóki nie zobaczy tego, na którego czeka, Mesjasza.
Do świątyni wchodzą więc rodzice Jezusa. Jak setki innych rodziców, którzy regularnie odwiedzają świątynię, po to żeby złożyć przepisaną ofiarę. Nie wybijali się więc w żaden sposób spośród innych, którzy tam byli tego dnia, czy także spośród tych którzy bywali tam regularnie. Byli typowymi odwiedzającymi. Chrzciny jak chrzciny.
Ale mimo to, podchodzi do nich człowiek, z dziwnym wzrokiem, jakby patrzył się na coś czego nie ma. I człowiek ten podchodzi, zagaduje, i bierze na ręce ich Synka, mającego ledwo ponad miesiąc. Wprasza się na chrzciny. I zaczyna wołać. Drze się wręcz, bredząc coś, co ma sens tylko dla niego samego.
Kto w takiej chwili nie powiedziałby WTF, co jest? A ten szaleniec nie dość, że zaczynam im składać życzenia, to mówi jeszcze że dziecko będzie powodem walk. I dowala Matce, że będzie cierpieć przez swojego Syna.
Kantyk
To, co Symeon wykrzykiwał wtedy w świątyni, przekazuje nam Łukasz: Łk 2, 25-35. Kantyk Symeona odcisnął takie piętno na całej religii, że do teraz jest codziennym elementem komplety, jednej z modlitw Liturgii Godzin, odprawianej w całym kościele. Księża, mnisi, zakonnice, świeccy, każdego wieczoru razem z Symeonem śpiewają:
Teraz, o Panie, pozwól odejść swemu słudze w pokoju, *
według słowa Twojego,
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, *
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
Światło na oświecenie pogan *
i chwałę ludu Twego, Izraela.
Congratulations @mligeza! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPCheck out our last posts: