Prośba o radę...

Po odniesionej klęsce i nie przespanej z tego powodu nocy, postanowiłem odwiedzić Pradawne Drzewo, mądrą istotę u której mógłbym zasięgnąć wskazówek, jak można zwyciężyć z tak potężnym i górującym nade mną w swej liczbie wrogiem.

Podążaj ścieżką oświecenia- usłyszałem. - Choć droga może być długa i kręta, a w zaistniałym momencie próba którą podjąłeś, przytłacza Cię swoim ciężarem, czara wiedzy i doświadczenia którą wypijesz podczas całej tej przygody, okaże się najsłodszym nektarem, którym przyszło Ci kiedykolwiek się napełnić.- powiedziało drzewo.
Prośbę mam do Cię drogi wędrowcze, byś pozbył się tych zabawnych śmieciaków z mojego obejścia. Ciągle przybywają ich nowe zastępy, a powiem szczerze, że zaczął mnie już męczyć ich widok pełzających wszędzie dokoła. A teraz idź już proszę i daj mi odpocząć.- dodało drzewo, po czym usnęło błogim snem, czekając na kolejny wschód słońca.

Skonsternowany, udałem się wykonać prośbę o którą poprosiło mnie Pradawne Drzewo, jednocześnie rozmyślając nad tym co mi powiedziało. Śmieciaki rzeczywiście opanowały cały teren, łypiąc swoimi kolorowymi oczkami spod licznych krzaków. Wiele z nich stało się tak zuchwałych, że nie bały się ludzi, otwarcie atakując mnie na szlakach i wydeptanych dróżkach. A pośród tego wszystkiego Ludzie... bawiący się z dziećmi i psami, spacerujący... Wykonujący swoje codzienne obowiązki, oraz przyjemności... Zupełnie niewidomi na ogromne niebezpieczeństwo czyhające tuż obok nich...

A śmieciaki powoli lecz systematycznie zwiększały swoją przewagę liczebną, wykorzystując obojętność ludzi...