W mitologii słowiańskiej Żmij był demonem, który miał postać wielkiego gada z kilkoma głowami oraz skrzydłami. W różnych rejonach słowiańszczyzny jego obraz i moce różniły się od siebie jednak najczęściej był postrzegany jako postać przychylna ludziom.
Żmij najbardziej popularny był w rejonach południowo - słowiańskich i słowiańsko - wschodnich. Niektórzy utożsamiają go z Welesem, władcą Nawii lub uważają go za demona walczącego ze smokami Welesa. Istnieje też mit o tym, że to Żmij strzegł granic Nawii. Dodatkowo demon ten opiekował się wodami i rosnącymi plonami.
Autorka: Vasylina
Ciekawostki regionalne
Na terenach Łużyckich czczono trzech demonów : był Żmij Mleczny, Pieniężny i Żytni. Wszystkie trzy okradały sąsiadów swego pana z rzeczy, od których wzięły się ich nazwy, czyli z mleka, pieniędzy i żyta. Wszystkie te łupy demony oddawały swemu panu.
Na Bałkanach wierzono, że Żmij ( zoomorficzna postać Welesa ) mógł przybrać formę człowieka i związać się z kobietą i spłodzić z nią dziecko, które stawało się nadludzko silne i walczyło ze złymi istotami. Takie dziecko mogło też przybierać postać Żmija.
W polskiej wsi Rossoszycy czczono tylko jednego Żmija, jako Boga. Był on dla wieśniaków patronem sądów i bóstwem sprawiedliwości, karał też przestępców i władał wężami.
Autor: Paweł Zych (Księga Smoków Polskich, wydawnictwo BOSZ ©)
U Słowian wschodnich wierzono w złego Żmija, Gorynycza, którego według tamtejszych podań pokonał Dobrynia Nikitycz.
W. Wasniecow, Żmij Gorynycz.
Moja grupa rekonstrukcyjna wybrała Żmija jako symbol, z którym się utożsamiamy. Różnorodność wizerunków tego demona wyśmienicie pasuje do kolorowych i indywidualnych charakterów naszych drużynników. Potęga, moc i wszechstronność jaką prezentują wszelkie mity i podania na jego temat daje nam siłę i wiarę w nasze przetrwanie oraz pasuje do urozmaiconych talentów jakie reprezentujemy. Sami siebie żartobliwie nazywamy żmijami ( dziećmi Żmija ) ponieważ jest on nam bardzo bliski ( i świetnie prezentuje się na tarczach ;) ).
