Selamlar sevgiler, diyerek başlamak istiyorum karşımdaki o hayali okuyucuya. Böyle de mektuba başlarmış gibi oldu sanki. :) Eskiden, 'mektup arkadaşlığı' diye bir şeyin revaçta olduğu zamanlarda benim de vardı böyle bir arkadaşım. Gittiğim şehirlerden topladığım mektup kağıdı ve zarfı koleksiyonum olmasına rağmen -ki hâlâ duruyor bir yerlerde- kağıdımı ve zarfımı kendim özenle süslerdim. Kenarlarına çizimler yaparak dünyada biricik olmasını, onun da arkadaşımın elinde kıymet bulmasını isterdim..
Bazen eski alışkanlıklar aklıma geliyor ve onları günümüze de taşısak güzel olmaz mı diye düşünüyorum. Sosyal medyadan takip ettiğim Başak Hanım'ın mektup arkadaşlığını sürdürdüğünü, özenle resimler çizerek onları renklendirdiğini görmek beni içten içe mutlu ediyor. Belki onun gibi bir posta kutusu kiralayıp ben de denerim diyorum. Sonra vazgeçiyorum. P.K. Bilmem kaç / Ankara güzel olurdu sanki. 🙆♀️
Uzun zaman sonra -yarım bıraktığım yazıları saymazsak- yine bir şeyler karalamama sebep, Ferit Edgü'nün kitabında okuduğum şu satırlardı:
-Aylarca kalemi eline almadın.
-Şimdi ne yazacaksın?
-Aylarca nasıl kalemi elime almadığımı.
Ferit Edgü - Tüm Ders Notları
Bu sözleri okuduktan sonra hep düşündüm. Neler yaptığımı yazmak, daha doğrusu kalemi elime aldırmayan şeyleri ve olayları hafızamı zorlayarak hatırlamak..
Öncelikle kitap sitelerinde kayboldum. Kendimi ararken tutunduğum kitapları beğendim ve benimle eve gelmelerini rica ettim. Onlar da beni kırmayıp evimi şenlendirdiler. Lakin onlara layık bir yerim olmadığı için -daha önce gelen konuklar güzel yerleri çoktan kapmış olduklarından- oraya buraya, kenara köşeye yerleştiler. Hatta televizyonun arkasında yer bulanlar kendilerini şanslı addettiler. Diğerleri koltuğun üzerinde yerimi daraltarak duruyorlar. Onlarla yaşamayı seviyorum. :)
Bir söz duymuştum: "Çok okumak yazmanın katilidir." diye ya da öyle bir şeydi. Biten kitabın ardından tam "Bundan bahsetsem. Hem filmini de izleyeceğim, ikisi hakkında bir şeyler kaleme alsam." diyorum fakat sonraki kitabın girdabına çoktan kapılmış oluyorum.
Hatta bundan birkaç ay önce Nevşehir'de konaklayacağım otele giderken; Agatha Christie'nin bir kitabını yanımda götürdüm. "İsmi ne?" diye merak eden olursa, Cinayetler Oteli. 🙊
Evet öyle bir manyaklık yaptım. Gecenin 02.00'si idi okurken, bulunduğum odanın yukarıdaki küçük penceresi durup dururken küüttt diye açıldığında yaşadığım korkuyu anlatmama gerek yok diye düşünüyorum. 🙈
Youtube'da izlemediğim karavan videosu çok azdır sanırım. Küçüklük hayalim bir karavanla seyahat etmekti. O zamanlarda Amerikan aile-gençlik filmlerinde, alkovenli büyük beyaz karavanlar olurdu. Daha 4-5 yaşlarındayken ileride böyle bir yerde yaşamayı hayal etmiştim. Belki olur. ☘
Müthiş bir doğada, canlıların sesiyle başbaşa kalma fikri çok güzel değil mi? Ağustos Böceklerinin bir süre sonra kafa ütüledikleri ve kurbağaların sinir bozucu seslerine ek olarak; bilumum karınca, sinek, böcek, örümcek, çiyan, yılan, akrep vb türevleriyle karşılaşıp çığlığı basmak çok eğlenceli değil mi? :D
Bunlara biraz alıştırmak istedim kendimi ve ilk adımla başlamak. Yani çadırla. Tüm ekipmanları tavsiye ve satış sitelerindeki yorumlara göre toplamaya başladım. Bu da dipsiz bir kuyuymuş meğerse. İndikçe derinlerin de daha derinleri olduğunu anladım. Üç-beş parça şey bana yeter diye başladığım yolculukta, kafa lambasından düdük vs türevlerine kadar irili ufaklı birçok şeye ihtiyaç duyulduğunu anlamış oldum.
Tam teçhizatı toparlayıp Bolu'nun o mis gibi ormanlarına doğru yol alacakken o kötü günler geldi. Ormanlarımız cayır cayır yanıyordu. Sanki kimse bir şey yapmıyor da kendi kendine sönmesini bekliyordu. Giden sadece ağaçlar, ciğerlerimizdeki oksijen değildi. İçinde yaşayan binlerce börtü-böcek, kuşlar ve biçare hayvanlar.. O günler zor geçti. Uzakta olmamıza rağmen sanki çok yakındaydık.
Çadıra ara verdim. Haftalar sonra kendimi hazır hissettiğim zamanda da ormanda ateş/tüp yakılmasının yasaklandığını öğrendim. Benim gibi çok üşüyen biri için zordu bu. Hem öyle bir ortamda sıcak bir çay/kahve içememek düşüncesi bile beni engellemeye yetmişti. Başka baharlara kaldık biz de. 🙂
Bu dönemde yine bir şeyler izledim ama burada bahsetmeyince eksik bırakmış gibi hissediyorum. Daha önce de söylemiştim, hakkını veremiyormuş gibi geliyor.
Netflix'teki korku-gerilim türündeki film ve diziler ile çocuklara yönelik yapımlardan bir yazıya sığmayacak derecede izleyip beğendiklerim oldu. Belki sonra onları da anar, anlatırım. Aslında Goodreads'in film/dizi versiyonu olsa güzel olurdu. Oradan seyrettiklerimizi seçerek puanlayıp yorumlamak.
Neredeyse her akşam Masterchef izliyorum. 🙈 Sıkı takipçisiyim denilebilir. Bu baktığım üçüncü sezondu ama böyle gıcık yarışmacılar gelmemişti hiç. Belki dudak bükenler olacak, "Onu mu izliyorsun? :/ " diye ama hayatın ta kendisi aslında. Türlü entrikalara sahne olması, insan psikolojilerini yansıtması bakımından önemli. İnsanların yavaş yavaş değişimi, bir süre sonra kameraları unutarak yaptığı fiiller, sevdiği arkadaşını kurtarmak için planlanan oyunlar ile buna hazırlanan kılıflar, kaybedeceğini anlayınca ayılıp bayılmalar ve daha nicesi. Üzerine tez bile yazabilirim. Tamam biraz abarttım ama öyle. :))
Ozan Akbaba (Edho dizisindeki İlyas) ve
Bilgihan Akbaba
Gelgelelim bana bu satırları yazma ilhamını verenin ne olduğuna: Dinlediğim bir ninni. 🙆♀️
Hem müziği hem solistin sesi hem de sözlerin anlamı etkileyiciydi. İnce bir sızı gibiydi. Yaşanmışlığını düşündüm. Yüzlerce kez dinledim -hâlâ dinliyor-. İçimden bir şeyler uçup gitti sanki gökyüzüne. Öylesine dingin, sakinleştirici. Bu müzikte uyumayı öyle çok isterdim ki. "Keşke annem bana bunu söyleyip uyutsaydı." dedim. Sonra yerlerinden yurtlarından ayrılan insanların, özlerini bir ninni ile nesilden nesile aktararak koruduklarını düşündüm. Her anne içli içli okuyordu belki de evladına.
Uyu, uyu canım yavrum
Sıkıntısız ve ağrısız uyu
Güzel gözlerini kapat
Uyu, uyu huzur içinde.
Durme Durme | Uyu Uyu
Bu sözlerin ahengine kapılıp gözlerimi yumdum. Düşündüm. Öyle bir ortamı canlandırdım zihnimde. Tahta bir beşikte yatan güzel bir bebek ve onu yavaş yavaş sallayıp dayanan, bir yandan da ince ince ninni mırıldanan annesini..
Sonra bizim ninniler geldi aklıma.
Dandini dandini dastana
Danalar girmiş bostana
Kov bostancı danayı
Yemesin lahanayı
O an sinirle açtım gözlerimi. Bunu dinleyen çocuk nasıl uyusun, ne saçma sözler bunlar diye hayıflanmaktan kendimi alamadım. Neyse neyse unutun, çıkarın aklınızdan, duymamış / hatırlamamış farz edin ve yukarıdaki ninniyi dinleyin. Kapatın gözlerinizi..
4 Kasım 2021
Bu birinci fotoğraf bence seni yansıtıyor sanki. Çok hoş bir fotoğraf. Fotoğrafa baka baka yumuş yumuş oldum😊
eveettt 🙆♀️🎈
teşekkür ederim, içimi mutlu eden bir fotoğrafı başkalarının da öyle görmüş olması çok güzel ☘
Kapanıyor gözlerim yavaştan. İlk gördüğüm karanlığın serbest ışığı. Her yerde, aynı zamanda hiçbir yerde ışık. Beyaz da olsa aynı şey. Tıpkı ben gibi. Bir yanım beyaz, diğeri siyah. İkisi de sonsuz ve ben ikisinden de ümidi kestim. Şimdi 'durme'. Hiçbir zaman 'durme'.
bu ne güzel bir sürpriz böyle..
hoş geldin 🎶🎶
bu yazıyı yazdığıma, buralara tekrar döndüğüme pişman olmuştum; keşke bulunduğum o karanlıktan aydınlığa çıkmasaydım, buraların da karanlıktan pek farkı yokmuş demiştim.
fakat bu şiirsel yorumunu okumak içimi tekrar ısıttı diyebilirim.
bir gün o aydınlık içimizdeki karanlığa hapsolmuş 'ben'i serbest bırakacak..
umutla ☘
Merhaba sevgili su defteri yazını gördüğüme çok sevindim Ben de artık burada yazmaya başladım umarım daha sık görürüz güzel yazılarını özledim seni 😻💞
kamp yapmak karavanla gezmek İnan benim de hayalim Daha bugüne kadar gerçekleştiremedim ama bir gün gerçekleştireceğim inanıyorum. Yüreğine sağlık harika bir yaz hazırlamışsın. 🙏🤗
merhaba sevgili @baycan 💐
seni gördüğüme çok sevindim tüm pozitifliğinle buraya iyilikler getireceğine eminim 😊
okuduğun ve fikrini belirttiğin için teşekkür ederim, umarım sen de kamp ve karavan hayalini gerçekleştirirsin bir gün ☘
Seni gördüğüme çok sevindim yazını okumak beni mutlu etti. İnşallah buraya yine Damla sen ben hepimiz iyilikler getirmeye devam edeceğiz. Teşekkür ederim güzel yorumun için.
Kim bilir belki hayallerimiz gerçek olur. 😍
Congratulations @sudefteri! You have completed the following achievement on the Hive blockchain and have been rewarded with new badge(s):
Your next target is to reach 5500 comments.
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOP5000 yoruma ulaşmak güzel bir şey olsa gerek 🙆♀️🎈
thanks @hivebuzz 🌳🎉
You're welcome @sudefteri, nice motivation 😊👍
Yay! 🤗
Your content has been boosted with Ecency Points, by @sudefteri.
Use Ecency daily to boost your growth on platform!
Support Ecency
Vote for Proposal
Delegate HP and earn more
teşekkürler @ecency seni görmek her zaman güzel ☘
Benim aklıma takılan proofofbrain oluşumu nedir tam olarak😅 bir bilene sorayım dedim
'proofofbrain' tagının yazılarıma uygun olduğunu söyleyip eklememi isteyen kişi sevgili @damla'dır 🌼
hakkında çok kısıtlı bilgim olduğu için @damla'nın sayfasında daha kapsamlı anlatımı vardır diyerek keşfe çıktım ve buradan uzak olduğum dönemde yazmış olduğu bir yazısına ulaştım. 🙂
Buraya ekliyorum. @mecurry
https://hive.blog/hive-150329/@damla/pob-token-hakkinda-konusulmayi-haketti-bence
Merhaba Yeniden yazını okuyabilmek, senden haber alabilmek gibi güzel bir şey yok.
Bu konu yarım cümle ile geçiştirilecek bir konu değil onu baştan söyleyeyim. Daha fazla detay olmalı bununla ilgili.
inşallah gerçekleşir bu hayalin. Bunun için daha önce de kalpten dua etmiştim.
İyi ki böye bir ninni var. Sayesinde aylar sonra senden haber alabildik.
Ben sana küsüm. Hem de çok çok küsüm.
İmza: Hayali okuyucu
aa :/
ne yaptım ya da yapmadım acaba :(
aylarca kapkaranlık discord sayfanla dertleştikten sonra onun başını daha fazla ağrıtmamak için uğramaz olmuştum.
sen de yoktun, ne haber verebildim ne haber alabildim denilen şey oldu galiba.
umarım telafisi zor bir şey olmamıştır küsme 😐😕🙁☹
3 aydır hiç "buradalarda damla diye biri vardı, sürekli bana mention atıp sağa sola çağırıyordu, yorum atmıyor, yazı yazmayı da bıraktı, hayırdır acaba ne oldu da bir sorayım" dediğin oldu mu Su? Olmadı. Ama hiç tanımadığım insanlar yorum atıp sordular ve nedenini öğrendiler. Ya da Nevşehir'de tatildeyken kıytırıktan da olsa bir yorum atıp ben şu anda tatildeyim sen nerdesin de sesin çıkmıyor dedin mi? O da yok. Aslında küsmem gerekmiyor neden küseyim. Sadece hayali okuyucu olduğumu anladm bu dönemde. Hive'da nick değiştirme seçeneği olsaydı keşke 🙁
canımm ne yazık ki geç öğrendim..
Allah rahmet eylesin teyzene, çok üzgünüm 😥
söylediklerinde haklısın :( keşke görseydim, yanında olup acını bir nebze de olsa paylaşabilseydim, hafifletmezdi belki ama..
ne desem boş şimdi..
bazen kelimeler yetersiz ve kocaman sessizlik..
affet :(
insan sevdiğine, umduğuna sitem edermiş.. küssen hakkındır ama yine de sen küsme :(
o zaman burasının pek bi anlamı kalmayacak nick değiştirmek de kurtarmayacak gibi. ☹
insan sana küsmeye de kıyamıyor
klasik ikizler burcusun işte. herhalde sıkıldın ondan arayıp sormadın.
ruen'le kulaklarını çınlattık kanalda
🙄😞😪
Bu ne anlama geliyor?
Bu kısım benim de hoşuma gitti. 🤗 tekrar yazı yazmış olmama sevindim. Okuyup da yorum yapmayı unutmuşum. Şimdi yapayım dedim. :)
teşekkür ediyorum okuduğun ve fikrini yorumla belirttiğin için.
seni yeniden buralarda görmek de güzel 🌸
🤗
CCH'de bunlarla ilgili yazarsın umarım :)
Teşekkür ediyorum. Çok isterdim, güzel bir proje ama benim yazılar zaten uzun bir de onları İngilizceye çevirip atmak zor geliyor. Türkçe olsaydı memnuniyetle yazardım tabi ki 🙂
birazcık ingilizce olsun :) Ne kadar uzun olursa olsun ben okuyacağım :)
:) yaklaşık 800-900 kelimelik yazılarımın hangisini kırpıp Ingilizceye çevireyim, geri kalanı küser bana :)
ingilizce kısmı prosedür sadece :D
teşekkür ediyorum ilgilendiğiniz için ama yaptığım şeylerin iyi olmasını istediğimden sanırım öylesine ve prosedür olarak bakamıyorum:(
belki ileride Türkçe yazıları da o toplulukta paylaşabilirsek katkıda bulunmak isterim, sevgiler ☘
merakta bıraktın beni :)
Arada buralara bur uğruyorum, bir kaç yazı bakıp pek bir maddi değeri bulunmayan oy gücümle beğendim paylaşımları oyluyorum. Sizin yazını görünce mutlu oldum. Yazınızı görmek bana, üniversitedeyken tanıdığınız sevdiğiniz bir arkadaşınızı yıllar yıllar sonra hiç tanımadığınız bir şehirde sahilde amaçsız yürüyüş yaparken görmüş gibi hissettirdi
Bende hep o bostandaki yaramaz dana ile çocuk sakinleştirme ya da uyutma arasındaki ilgiyi kuramadım yıllarca. karadenizli olduğumdan lahanan olsa gerek bizim yörenin ninnisidir diye düşünüyorum. Son olarak küçükken yarim yamalak çobanlık yaptığım için şunu net bir şekilde soyleyebilirim, bostancının kovalacağı sıralamasında danadan önce sahibini(çabanını) gelir :))
sadece okunması ve düşüncelerin yorum olarak paylaşılması bile o kadar değerli ki benim için, oy gücünün hiç önemi yok. Sadece varlığını hissettirmek önemli olan..
Bunun için teşekkür ediyorum @kabasakal 🌸
ne güzel ifadeler, çok mutlu oldum.
benim için de benzer şeyleri hissettiriyor, eski arkadaşları görmek eski güzel günleri hatırlatıp yüzümü gülümsetiyor 😊
belki de öyledir :)