ေက်ာင္း

ကြၽန္ေတာ္တို႔ သိခဲ့တာ စာသင္ေက်ာင္း.. ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အဲ့ဒါေတြ စာသင္ေက်ာင္းမွာ စာသင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဘုန္းဘုန္းေပးတဲ့မုန္႔စားရတယ္ ။အဲ့လိုေတြ ေနာက္ေတာ့ ဘဝေက်ာင္းဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ သိလာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း ေကာလိပ္ေက်ာင္း အားကာေက်ာင္းတဲ့.. ေက်ာင္းေတြ ေက်ာင္းေတြ မ်ားတာေလ..
ဒါေပမဲ့ အခု ကြၽန္ေနာ္ေျပာခ်င္တာ အဲ့ဒါေတြ တစ္ခုမွ မပါတဲ့ ႏြားေက်ာင္း ဆိတ္ေက်ာင္း သိုးေက်ာင္း ဘဲေက်ာင္း.. ဟီးေက်ာင္းဆိုရင္ကေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲေက်ာင္းေက်ာင္း အုပ္စုလိုက္ႀကီးကို ထိန္းေက်ာင္းရတာပဲလို႔ထင္ပါရဲ႕..။ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ကို ဆရာေခၚ ဖိုးသိုးဖတ္သတ္ဖား မဟားဒရားဖား အဲ့လိုဖားၾကတဲ့သူေတြက အထိန္းေက်ာင္းခံရတဲ့ ေကာင္ေတြ..။ သင္ေတာ့ေပးတယ္..ၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးေခၚရ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရ ကပ္ဖားေတြ ရပ္ဖား ေတြ စားဖားေတြထဲကဆရာႀကီး ဆရာႀကီး အေခၚခံရေတာ့လည္း ဆရာႀကီးေပါ့.။
ဆရာႀကီး အေခၚခံဆိုမွ ၾကားဖူးတာ တစ္ခု႐ွိတယ္။
ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္က ဗမာစကားတတ္တယ္ ။အဲ့ေတာ့ သူ႔ေစ်းႏႈန္းက တစ္ေသာင္း..ဒုတိယတစ္ေကာင္က ႏွစ္ေသာင္းတဲ့ အဲ့ဒီေတာ့ သူက ႏွစ္ေသာင္းနဲ႔တန္ေအာင္ ဗမာစကားအျပင္ အဂၤလိပ္ပါ တတ္ေသးသတဲ့..။ ေဟာ ေနာက္ဆံုးအေကာင္က သံုးေသာင္းတဲ့ဗ်ာ။ သံုးေသာင္းဆိုေတာ့ သံုးမ်ိဳးတတ္မွာပဲေနာ္ဆိုေတာ့.. သူက စကားဘယ္ႏွမ်ိဳးတတ္လဲေတာ့မသိဘူး အခုထိ သူေျပာတာလည္း မၾကားမိေသးဘူး..ဒါေပမဲ့ ဟို စကားတတ္တဲ့ ႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ သူ႔ကိုဆရာႀကီးဆရာႀကီး ေခၚေနၾကတာပဲ တဲ့..။
တခ်ိဳ႕ကသူမ်ားဆရာႀကီးေခၚလို႔သာမိန္႔မိန္႔ ႀကီး ထူးေနတာ စကားကေျပာတတ္မေျပာတတ္မသိဘူး..။ဆရာႀကီးေခၚလို႔ ထူးေနတာနဲ႔ အားလံုးရဲ႕ဆရာႀကီး ျဖစ္သြားတာ ေပါ့ေလ..။
ဟိုဘာနဲ႔တူလဲဆိုေတာ့ ဂ်က္လီနဲ႔ဂ်က္ကီခ်န္းေပါင္းၿပီး႐ိုက္ထားတဲ့ ဝူခံုးကားထဲက သိ ၾကားမင္းႀကီးက ခဏအာဏာလႊဲေပးလိုက္တာကို မေက်နပ္ခ်က္ ဗရပြနဲ႔ ဝူခံုးနဲ႔ျပႆနာျဖစ္ရတဲ့ နတ္မင္းႀကီးလိုမ်ိဳးေတြ..။ အဟီး..ေျပာရင္း လည္သြားကုန္ၿပီ..
ကြၽန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ႏြားေက်ာင္းဆိုတာ ဒီလိုဗ်.. တကယ္ေတာ့ ႏြားဆိုတာမ်ိဳးေတြက အင္အားႀကီးတယ္ ။ဒါေပမဲ့ လူဆိုတဲ့ လူေသးေသးေလးေပမဲ့ ငါ့သခင္ပဲဆိုၿပီး ေၾကာက္ေနရၿပီး ခိုင္းသမွ်ခံေနရတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုးတဲ့အေကာင္ေတြကိုဆို သားသတ္ရံုပို႔ၿပီး ဒဏ္ေပးေတာ့လည္းခြန္အားသာ ႀကီး တာ ႏြားေက်ာင္းသားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူးေလ..ႏြားေက်ာင္းသားဆိုတာကလည္း ႀကိမ္ေလး တသသနဲ႔ ဆိုေတာ့ လက္ထဲက ႀကိမ္ေလးကိုပဲ ေၾကာက္ေနလို႔လား..သားသတ္ရံုပဲေၾကာက္လို႔လား ..ဒါမွမဟုတ္ သူေကြၽးတဲ့ ေကာက္႐ိုးေျခာက္ေလးကိုပဲ မက္ေမာေနလို႔လားေတာ့ မသိဘူး ႏြားဆိုတာ ႏြားေက်ာင္းသားေတြကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္ၾကေလဘူး..။
ႏြားေက်ာင္းသားဆိုတာ ႏြားအေၾကာင္းသိမွ ႏြားေတြကိုထိန္းေက်ာင္းႏိုင္တာ။ ဆိတ္ေက်ာင္းသူလည္း ဆိတ္အေၾကာင္းကိုသိမွ ၊ ဘဲေက်ာင္းသူလည္း ဘဲအေၾကာင္းကိုသိမွ ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္တာေလ..
အင္း...ေက်ာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြေျပာရင္း ႏြားေက်ာင္းတာေတြ ဘဲေက်ာင္းတာေတြ ဆိတ္ေက်ာင္းတာေတြဖက္ကို ေရာက္သြားမိတာပါ..။ ေဆာရီး....
အခု ကြၽန္ေတာ္ အျပန္အလွန္ထိန္းေက်ာင္းမႈဖက္ေလး လွည့္လိုက္ပါအံုးမယ္..။ ဦးေဆာင္သူကိုပဲ အလံုးစံု မွီခိုလိုက္ျခင္းက ခုနက ေျပာတဲ့ ႏြားေက်ာင္းတာေတြ ဆိတ္ေက်ာင္းတာေတြ နဲ႔ သိပ္မကြာေတာ့ဘူးေပါ့..။ အစစအရာရာ ဦးေဆာင္သူကပဲ စီမံခန္႔ခြဲၿပီး ေနာက္ကလိုက္သူေတြက လိုက္လုပ္ရံုဆို ခဏက ေက်ာင္းေတြနဲ႔ သိပ္မထူးေတာ့ဘူးေပါ့..
ေခါင္းေဆာင္ကလည္း ေနာက္လူေတြနဲ႔ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးမယ္..ညႇိႏိႈင္းၾကမယ္.။အေျဖ႐ွာၾကမယ္ ဆိုရင္ အျပန္အလွန္ထိန္းေက်ာင္းမႈစနစ္ဟာ..ေခါင္းေဆာင္အေပၚမွာခ်ည္း မွီခိုမေနေတာ့ေတာ့သလို ေခါင္းေဆာင္သူအတြက္လည္း တာဝန္သိပ္မႀကီးပဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဦးေဆာင္ႏိုင္လာမွာေပါ့။
အဲ့ဒီအခါ ေခါင္းေဆာင္သူဟာ စီမံခန္႔ခြဲရံုနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းခ်ေပးရံုေလာက္နဲ႔ ေနာက္လူေတြကို လက္တြဲေခၚႏိုင္ၿပီး ခဏက ေျပာသလို ႏြားေက်ာင္းသလို ဘဲေက်ာင္းသလိုေတြ ျဖစ္မေနေတာ့ပဲ လူသားပိုဆန္လာမွာေပါ့..။
အဲ့ဒီအျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းမႈက တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ပိုၿပီးရင္းႏွီးပြင့္လင္းေစၿပီး လူတိုင္းရဲ႕အေတြးအျမင္ေတြကို ဖြင့္ခ်ႏိုင္တယ္..။ လူတိုင္းဆီက အေတြးတစ္ခုစီကာက္ ဖားတမ္း ကစားဖို႔မလိုေတာ့ဘူးေပါ့..။
ဦးေဆာင္သူကိုပဲ အလံုးစံုမွီခိုလိုက္တဲ့ ႏြားေက်ာင္း ဘဲေက်ာင္း ဆိတ္ေက်ာင္း စနစ္အစား ကြၽန္ေတာ့္ အျမင္မွာေတာ့ အားလံုးစုေပါင္းပါဝင္ၾကတဲ့ အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းတဲ့စနစ္က ပိုေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္ ခင္ဗ်ား..
အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္