آزاد شدن دی‌اکسید کربن در اتمسفر موجب تخریب صخره‌های مرجانی و نابودی جنگل‌ها شده است، چرا که امواج هوای داغ و اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها را در پی داشته است که موجب آسیب رساندن به زیست‌بوم‌های دریایی می‌شود.
مشکلی که در این رابطه وجود دارد، این است که اگر سطح دی‌اکسید کربن همچنان در حال افزایش باشد، در طول دهه‌های آینده به علت پایین رفتن سطح pH آب دریا، مشکلات فاجعه‌باری برای حیات دریایی ایجاد خواهد شد.
Image credit: NOAA
بر اساس مطالعه‌ای که اخیراً در مجله‌ی گزارش‌های علمی منتشر شده است، محققان بر اساس دی‌اکسید کربن ایجاد شده از آتش‌فشان‌ها، تلاش کرده‌اند وضعیت آینده‌ی حیات دریایی را پیش‌بینی نمایند.
این مطالعه که در ژاپن انجام شده است، نشان می‌دهد که در قسمت‌های آتش‌فشانی که دی‌اکسید کربن به میزان زیاد وارد آب می‌شود، این آلودگی باعث مرگ صخره‌های مرجانی شده است. این مسئله‌ای است که بسیار نگران کننده است. بر این اساس، صخره‌های مرجانی مناطق استوایی نیز نسبت به اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها آسیب‌پذیر هستند. بر اثر اسیدی شدن تدریجی در طول دهه‌های آینده، صخره‌های مرجانی امکان گسترش به سمت شمال را نداشته و نخواهند توانست از منطقه‌ی آسیب به مناطق دیگر منتقل شوند.
بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که گرچه معدودی از گونه‌های گیاهی نسبت به اسیدی شدن آب واکنش مثبتی دارند، ولی بقیه‌ی گیاهان و جلبک‌ها که در بستر گیاهان دریا‌ها وجود دارند، و همچنین صخره‌های مرجانی واکنش منفی داشته و بر اثر اسیدی شدن آب اقیانوس‌ها از تنوع حیاتی آنها کاسته خواهد شد.
تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که در مناطقی که سطح دی‌اکسید کربن در سطح مربوط به قبل از انقلاب صنعتی قرار دارد، صخره‌های مرجانی و دیگر انواع حیات کلسیفیه فراوان‌تر هستند، درحالی‌که این تنوع زیستی در مناطقی که سطح دی‌اکسید کربن به سطح مدرن رسیده است، مشاهده نمی‌شود. بر این اساس، با توجه به تأثیراتی که در طول ۳۰۰ سال گذشته بر اثر بالا رفتن سطح دی‌اکسید کربن ایجاد شده است، می‌توان انتظار داشت که در صورتی که آلایندگی دی‌اکسید کربن در طول دهه‌های آینده همچنان ادامه داشته باشد، تخریب عمده‌ای در محیط زیست ساحلی در سرتاسر جهان روی خواهد داد.
روشن است که این تأثیر مخرب صرفاً محدود به پوشش گیاهی و حیوانی مناطق دریایی نخواهد بود، بلکه گروه‌های زیادی از انسان‌ها نیز که تجارت و حیات آنها مبتنی بر تنوع زیستی اقیانوس‌ها است، در این زمینه تحت تأثیر قرار گرفته و متحمل خسارت‌های سنگینی خواهند شود. پژوهشگران معتقدند که اگر کشورها بتوانند اهداف توافقنامه‌ی پاریس را برای محدود کردن آلایندگی محقق سازند، خواهند توانست از آسیب بیشتر به جنگل‌ها، صخره‌های مرجانی، و اکوسیستم‌های دریایی جلوگیری نمایند.
Reference
Sylvain Agostini, et al.: Ocean acidification drives community shifts towards simplified non-calcified habitats in a subtropical−temperate transition zone. Scientific Reports 8:11354 (2018). DOI: 10.1038/s41598-018-29251-7
واقعا پست های جالب و مفیدی دارین! همینطور ادامه بدین