راه رفتن روی پنجه‌ی پا در بچه‌هایی که تازه شروع به راه رفتن کرده‌اند، پدیده‌ای غیر عادی نیست و با گذشت زمان اکثر بچه‌ها از این مرحله عبور می‌کنند و راه رفتن عادی را در پیش می‌گیرند. بچه‌هایی که همچنان به راه رفتن بر روی پنجه‌ی پا ادامه می‌دهند، غالباً بر اثر عادت این کار را می‌کنند. مادام که رشد و تکامل کودک طبیعی باشد، بعید است که راه رفتن روی پنجه‌ی پا دلیلی برای نگرانی باشد.
در برخی از موارد، راه رفتن روی پنجه‌ی پا بر اثر اختلالات طبیعی مانند فلج مغزی، دیستروفی عضلانی، و اختلال طیف اوتیسم ایجاد می‌شود.
Image credit: pixabay
در صورتی که بچه بعد از سن دو سالگی همچنان روی پنجه‌ی پا راه می‌رود، بهتر است که به پزشک مراجعه کنید. در صورتی که کودک سفتی عضلات پا، یا سفتی وتر آشیل، و یا فقدان هماهنگی عضلانی نیز داشته باشد، بهتر است این مراجعه صورت زودتر صورت پذیرد.
برخی از مشکلات پزشکی که می‌تواند باعث پدیده‌ی راه رفتن روی پنجه‌ی پا شود، از این قرار هستند:
کوتاهی وتر آشیل: این وتر عضلات ساق پا را به استخوان پشت پاشنه‌ی پا وصل می‌کند. اگر این وتر زیادی کوتاه باشد، مانع از آن می‌شود که پاشنه‌ی پا به زمین برسد.
فلج مغزی نیز از علل دیگری است که می‌تواند بر اثر صدمه یا تکامل غیرطبیعی بخش‌هایی از مغز کودک که در ارتباط با کنترل عضلات است، منجر به این وضعیت شود.
دیستروفی عضلانی نیز از دلایل دیگری است که گاه باعث راه رفتن روی پنجه‌ی پا می‌شود.
در برخی از موارد، راه رفتن روی پنجه‌ی پا بر اثر اختلال طیف اوتیسم ایجاد می‌شود که موجب اشکالاتی در ارتباط و تعامل کودک با دیگران می‌شود.
It was a very good post
jaleb bud