สวัสดีเพื่อนๆชาว Steemit และ busy ที่น่ารักทุกๆท่านนะคะ ที่พะงันฝนตกติดต่อกันมาสองสามวันละ แต่โชคดีค่ะที่ไม่ตกตอนเช้า ช่วงที่ออกไปวิ่ง ต้องขอบคุณฟ้าที่เป็นใจ "อารมณ์สีเทา" เชื่อค่ะว่าทุกคนต้องเคยเป็น ย้อนไปสมัยอนุบาลค่ะ (นานมาก) สมัยนั้นจะเป็นศูนย์รับเลี้ยงเด็กก่อนเข้าอนุบาลในโรงเรียนเดียวกันกับประถมศึกษา หรือเรียกว่าเตรียมอนุบาล ตอนนั้นเขาจะรับเด็กช่วงอายุ 5 ขวบเพราะ 6 ขวบจะเข้าอนุบาลได้แล้ว พอ 7 ขวบก็ขึ้นชั้นป.1 แต่รินจำได้ว่ารินได้เข้าเตรียมอนุบาลยังไม่ถึง 5 ขวบเลยค่ะ เพราะว่าพ่อกับแม่ต้องทำงาน แต่รินจะติดยายมากเพราะตั้งแต่จำความได้ก็เห็นยายตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมาทุกเช้าและจะนอนกับยายทุกคืน พี่ชายสองคนจะนอนกับ พ่อ แม่ ไปโรงเรียนวันแรกร้องไห้ตั้งแต่เช้า ยายเดินไปส่งร้องไห้ตลอดทาง จนตาบวม ให้ยายอยู่ที่โรงเรียนด้วย ร้องไห้จนเหนื่อยและหลับไปก่อนเพื่อนๆ ตอนหลับยายก็แอบกลับบ้าน พอตื่นขึ้นมาไม่เจอยาย ร้องไห้ต่อและนั่งแอบอยู่มุมห้อง มองมาที่ถนนรอว่ายายเมื่อไหร่จะมารับ รินเป็นแบบนี้เกือบทุกวันเลยค่ะ จนกระทั่งขึ้นป.1 จะนิ่ง เงียบสงบมาก เพราะมัวแต่นั่งคิดถึงบ้าน ทำบังจะบ้านอยู่อีกขั่วโลกหนึ่งเลย พอเพื่อนๆพูดถึงที่บ้าน พูดคุยดันเรื่องพ่อกับแม่ ตัวเองนั่งน้ำตาไกลซะงั้น แม้กระทั่งว่าเปิดกับข้าวมากินตอนเที่ยงมาเขอกับข้าวที่ยายทำให้ ยิ่งร้องไห้ไปใหญ่เลย พอบ่ายแก่ๆจะยิ้มออกนิดหน่อยเพราะใกล้ถึงเวลากลับบ้านแล้ว
ขี้แงมากๆเลยค่ะพอมานั่งนึกถึงตอนนั้น ไม่แปลกใจเลยค่ะว่าทำไมตัวเองเป็นคนงี้เหงา เศร้าซึม อารมณ์จะเทาๆหน่อย ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวนานๆ แต่ก็ไม่ถึงขั้นเป็นโรคซึมเศร้านะคะ ฮ่าๆ แต่ตอนนี้ดีขึ้นเยอะมากๆแล้วค่ะ เพราะจากบ้านไปหลายครั้งและนานๆด้วย ตั้งแต่อายุ 18 ยิ่งมาอยู่ที่นี่ยิ่งไม่มีเวลาเหงาค่ะ เพราะรินจะคอยหาอะไรทำอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเวลาก็ผ่านไปเร็วมากจนบางครั้งตามไม่ทันแล้วค่ะ วันนี้ก็ครบสองอาทิตย์แล้วที่มาอยู่ที่นี่ และอีกหน่อย คงเป็นเดือน สองเดือน ปี สองปี ใครจะไปรู้ล่ะคะ หลับตาแป๊บเดียวตื่นขึ้นมาอาจจะผ่านไปแล้ว 10 ปีก็ได้ค่ะ ^^
ขอขอบคุณทุกการสนับสนุนจากผู้ใหญ่ใจดีทุกๆท่าน ขอขอบคุณทุกการติดตาม และขอขอบคุณทุกกำลังใจที่น่ารักเสมอมานะคะ
ไอริน
อารมณ์แบบนี้ก็เคยเป็น แต่เป็นไม่ค่อยบ่อย พยายามมองโลกให้สดใสแล้วเราจะมีพลังนะน้องริน ดูอย่างแม่ดิ แกก็มีความสุขไปเรื่อย จะเหงาจะสุข เราเป็นคนออกแบบอารมณ์เอง อยู่ที่เราอยากเป็นแบบไหน เหงาได้แต่อย่าเหงานานนะจ้ะ เดี๋ยวพี่ให้งานทำเยอะๆ เลย 5555
ฮ่าๆๆ ตอนนี้เลิกเหงาแล้วค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะน้องริน❤
ขอบคุณค่ะพี่อ้อม ตอนนี้ผ่านมันมาได้หลายปีแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้พี่อ้อมเช่นกันค่ะ ^^