การ์ตูนญี่ปุ่น คือ เวลาแห่งความสุข #1 <I love manga#1> 「私は日本のマンガが大好き#1」

in #thai7 years ago (edited)

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาว Steemit

ตอนนี้ กระแสภาพยนตร์เรื่อง “น้อง พี่ ที่รัก” มาแรงมาก เมื่อวันพุธที่ผ่านมา ฉันได้พาพี่สาวไปดู ปรากฏว่า “ตั๋ว-เต็ม-!” ทุกรอบ ขนาดจองรอบถัดมายังได้แถวที่สาม นับจากหน้าจอ นึกๆ ไปก็ไม่ได้นั่งดูหนังแบบคนเต็มโรงหนังขนาดนี้มานานแล้วเหมือนกันนะ จำได้ว่า ครั้งล่าสุดที่ทำคนเต็มโรงหนังได้ขนาดนี้คือเรื่อง “รถไฟฟ้ามาหานะเธอ” ที่ เคน ธีระเดช แสดงนั่นเอง

ขอแอบสปอยล์นิดหนึ่ง ขอโทษสำหรับคนที่ยังไม่ได้ดูด้วยนะคะ นางเอก “เจน” ในเรื่อง ซึ่งแสดงโดย “น้องญาญ่า” นั้น มีพี่ชายและเธอต้องใส่เสื้อผ้าต่อจากพี่ชาย อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเหมือนพี่ชาย ซึ่งฉันเข้าใจความรู้สึกนี้ดี เพราะฉันเป็นลูกคนสุดท้อง มีทั้งพี่สาวและพี่ชาย แต่คนที่ใกล้กันสุด คือ พี่ชาย ดังนั้น ฉันจะคล้ายๆ กับ “เจน” ตรงที่ต้องใส่เสื้อผ้าต่อจากพี่ชาย ชุดของฉันตอนเด็กๆ จะแมนมาก เราเรียนโรงเรียนในเครือคอนแวนต์เหมือนกัน แต่คนละโรงเรียน พี่ชายเรียนโรงเรียนชายล้วน ฉันเรียนโรงเรียนหญิงล้วนเป็นโรงเรียนที่อยู่ติดกัน นี่ถ้าชุดนักเรียนฉันเป็นกางเกง แม่คงให้ใส่ต่อจากพี่ชายด้วย 5555

ฉันจำได้ว่า ตอนเด็กๆ เราก็ยังเล่นยอดมนุษย์ด้วยกันอยู่เลย แน่นอน พี่ชาย คือ ฮีโร่ของฉัน และฉันก็ทำตามพี่ชายทุกอย่าง แต่ไม่กี่ปี พี่ชายก็เข้าสู่วัยรุ่น แล้วเข้ากลุ่มเพื่อนผู้ชายของเขาไป เมื่อฮีโร่ของฉันหายไป ฉันจึงเริ่มมองหา "ฮีโร่คนใหม่" และหันไปเห็นพี่สาว 2 คน กำลังนั่งอ่านอะไรสักอย่างอยู่ ทั้งสองคนนี้ ใส่แว่นหนามาก ตั้งแต่อายุ 15 ปี เพราะแม่ไม่ให้ออกไปเล่นนอกบ้าน เธอทั้งสองคนจึงกลายเป็นคนชอบอ่านหนังสือไปโดยปริยาย คนหนึ่งอ่านนิยายเล่มหนาประมาณ 5-6 cm. เธออ่านได้วันละ 3 เล่ม เธอต้องรีบอ่านเพราะเป็นหนังสือที่ยืมห้องสมุดมา ส่วนอีกคนบางครั้งก็อ่านนิยาย บางครั้งก็อ่านการ์ตูน นั่นไง ฉันเจอ "ฮีโร่คนใหม่" แล้ว

522239_411979995499003_1158849440_n.jpg
Image Source

ฉันเริ่มอ่านการ์ตูนของพี่สาว เรื่องแรก “เจ้าสาวซาตาน” เรื่องนี้ชอบมากเพราะ “เดมอส” พระเอกหล่อมากถึงมากที่สุด นางเอก “มินาโกะ” ก็น่ารักสุดๆ เนื้อเรื่องก็แปลกเพราะพระเอกเป็นซาตาน ช่วงนั้น ใครที่อ่านเรื่องนี้ อยากจะเป็น “มินาโกะ” และยอมให้เดมอสจับตัวไปกันทั่วบ้านทั่วเมือง พี่สาวของฉันจะซ่อนการ์ตูนไว้ใต้เตียง ช่วงปิดเทอม ฉันจะแอบรื้อออกมาอ่านจนหมด แต่เหมือนที่พี่สาวซื้อไว้จะยังไม่จบ ตอนนี้ให้ไปอ่านอีกรอบ ฉันว่าเนื้อเรื่องก็ยังทันสมัยอยู่นะ แค่ในเรื่องไม่มีมือถือเท่านั้นเอง

cover-2.jpg
Image Source:The Standard

ฉันเริ่มติดอ่านการ์ตูนทุกปิดเทอม เมื่อ “เจ้าสาวซาตาน” อ่านหมดไปหลายรอบแล้ว ก็เริ่มอ่านเรื่องใหม่ของพี่สาว คือเรื่อง “คำสาปฟาโรห์” ซึ่งเป็นการ์ตูนอิงประวัติศาสตร์ของอียิปต์โบราณ และเป็นการ์ตูนที่อมตะมาก แถมยังได้รับรางวัลโชกากุกันมังงะอะวอร์ด ครั้งที่ 36 ของโชโจะ อีกด้วย พระเอก “เจ้าชายเมมฟิส” หล่อไม่แพ้ “เดมอส” เลย ฉันอ่านซ้ำไปมา 38 รอบ ก็ยังไม่จบอีกตามเคย เพราะเมื่อก่อนการซื้อหนังสือการ์ตูนที่ต่างจังหวัด หาซื้อยากมาก เก็บได้ไม่ค่อยครบกันหรอกค่ะ

large_cipher003.jpg
Image Source:Spice

ต่อมาฉันเริ่ม หาแนวการ์ตูนที่ตัวเองชอบ และเริ่มเก็บเงินซื้อเอง เรื่องต่อมาคือ “ไซเฟอร์" (CIPHER) เรื่องของฝาแฝดสุดหล่อ "ไซเฟอร์ " และ "ศิวะ" โดยเรื่องเกิดขึ้นที่ "นิวยอร์ค" และไม่มีคนทายได้ว่า ใครคือ "ไซเฟอร์" และใครคือ "ศิวะ" เพราะทั้งสองคนต้องทำให้นางเอก “แอนิส” แยกไม่ออก คนอ่านเองก็ยังแยกไม่ออกจนทุกวันนี้ เพราะอ่านยังไม่จบอีกแหละค่ะ แต่ตอนนั้น ไม่ว่าสองหนุ่มจะทำอะไรก็ดูเท่ไปซะหมด ภาพที่ติดตาฉันภาพหนึ่งคือ แอนิสไปเห็น “ไซเฟอร์กำลังหลับ โดยมีหูฟังเสียบอยู่ที่หู” คือ เท่มาก...ก....


Video by: MyMemories

ฉันยังคงอ่าน “การ์ตูนตาหวาน” มาอีกหลายเรื่อง จนกระทั่ง พี่สาวมีการ์ตูนแนวใหม่มาเสนอ คือ การ์ตูนเกี่ยวกับกีฬา ของผู้เขียน 「あだち充」“Mitsuru Adachi” ซึ่งเรื่องที่คนส่วนใหญ่รู้จักกันดีคือ “TOUCH” แต่เรื่องแรกที่ฉันอ่านคือ “มิยูกิ” 「みゆき」(Miyuki) ฉันตกหลุมรักการ์ตูนแนวของ "Mitsuru Adachi" ขึ้นมาทันที เพราะมันมีความทะเล้นของพระเอกซ่อนอยู่ ทำให้เรื่องน่ารักมากขึ้น การ์ตูนของ "Mitsuru Adachi" แต่ละเรื่องเดาไม่ยากว่าใครเป็นพระเอก ใครเป็นนางเอก และใครเป็นตัวร้าย เพราะแต่ละเรื่องคาแรคเตอร์ เหมือนเดิมหมด ต่างกันที่เนื้อเรื่อง แต่จะมีความตลกร้าย และความกุ๊กกิ๊กของพระเอกและนางเอกซ่อนอยู่ ซึ่งคนอ่านต้องเก็ทด้วยจึงจะสนุก

15e383a9e38395.jpg
Image Source:Sora News24

ฉันจึงเริ่มอ่านเรื่องต่อมา คือ “ROUGH” 「ラフ」 เรื่องนี้ยิ่งน่ารักขึ้นไปอีก เป็นเรื่องเกี่ยวกับ "กีฬาว่ายน้ำ" ซึ่งพระเอกและนางเอกเคยเล่นด้วยกันเมื่อตอนเด็กๆ แต่มีเหตุให้ต้องแยกกัน และกลับมาเจอกันอีกตอนมัธยม เรื่องนี้เหมือนนางเอกจะเป็นคนจีบพระเอกมากกว่า เพราะพระเอกซื่อบื้อมาก

tumblr_o7j6bhpWBI1vv8z0eo1_500.jpg
Image Source:tumblr

จากนั้นค่อยมาอ่าน "TOUCH"「タッチ」ซึ่งน่าจะเป็นเรื่องที่คนส่วนใหญ่รู้จักมากที่สุด เพราะมีการนำมาฉายทางทีวีอยู่ครั้งหนึ่ง เรื่องนี้ ตอนที่ฉันชอบมากที่สุด คือ ตอนที่พระเอกบอกรักนางเอก ซึ่งก็เป็นตอนที่เกือบจะจบเรื่องแล้ว เรื่อง "Touch" ฉันยังไม่ได้ซื้อเก็บ แต่อยากจะซื้อเก็บเฉพาะเล่มสุดท้ายเล่มเดียว ที่มีตอนพระเอกบอกรักนางเอกอยู่น่ะค่ะ เพราะชอบขนาดจำบทพูดนั้นได้เลย "อุเอซึกิ ทัชซึยะ รัก อาซากุระ มินามิ คนเดียวที่สุดในโลก" ถ้าใครได้อ่าน หรือเคยได้ดูเรื่องนี้จะเข้าใจว่า ทำไม พระเอกต้องอดทนนานมากกว่าจะบอกรักนางเอกได้ ทั้งๆ ที่รักนางเอกมาตั้งแต่แรกแล้ว

ตอนนั้นฉันเริ่มเข้ามาเรียนที่กรุงเทพแล้ว ดังนั้น การหาซื้อการ์ตูนจึงไม่ยากเหมือนก่อน ตั้งแต่นั้นมา ฉันก็เริ่มหาเรื่องอื่นของ "Mitsuru Adachi" อ่านต่ออีกหลายเรื่อง และเก็บจบเกือบครบ นี่คือสมบัติล้ำค่าของฉัน แต่การย้ายที่พักบ่อย ทำให้หนังสือการ์ตูนที่รักของฉันหายไปบ้าง ปลวกแทะบ้าง เก็บได้ไม่ครบบ้าง T-T

นี่แค่เกริ่นนะคะ ยังไม่เข้าเรื่องที่ตั้งใจจะเล่าเลย ขอมาต่อพรุ่งนี้นะคะ เพราะเริ่มยาวละค่ะ

ขอบคุณสำหรับการติดตาม และเป็นกำลังใจให้นะคะ

私のブログを読んでくれてありがとうございました。

@katto

Sort:  

เป็นคนชอบอ่านหนังสือเหมือนกันค่ะ อ่านได้ทุกแนว😊😊

ผู้หญิงเกือบทุกคนต้องมีอารมณ์นี้จริงๆ นะ :)

ตอนเด็กชอบอ่านโดราเอมอน โตหน่อยก็การ์ตูนตาหวาน พอเริ่มเป็นสาวก็อ่านนวนิยายแบบโรแมนติค อ่านไปก็มโนว่าตัวเองเป็นนางเอก อิอิ ภาพยนต์เรื่องน้องพี่ที่รัก บัวเพิ่งไปดูมาเมื่ออาทิตย์ก่อน ซึ้งร้องไห้จนตาแดงเลยค่ะ

เรื่องมโน นี่เป็นเหมือนกันค่ะ 5555
ในเรื่อง น้อง พี่ ที่รัก นางเอกก็ได้อิทธิพลจากการ์ตูนญี่ปุ่นนี้แหละค่ะ ร้องเหมือนกันค่ะ

โอ๊ย!ชอบมากค่ะการ์ตูนตาหวาน อ่านมากกว่าหนังสือเรียนอีก😅 บอยๆ ก็อ่านค่ะ สแลมดังก์😁

สแลมดังก์ ดังมากนะ แต่ก็ไม่ได้อ่านค่ะ เพราะตอนนั้น เป็นช่วงที่มีการ์ตูนออกมาหลายแนวมากขึ้น มีแบบเล่มเดียวแต่หลายเรื่องเป็นตอนๆ ก็มี จำได้ว่า อาทิตย์หนึ่งอ่านหลายเรื่องมาก ไม่จบสักเรื่อง 555

การอ่านการ์ตูนเป็นเวลาแห่งความสุขจริงๆ ค่ะ คำสาปฟาโรห์ นี่ชอบมากที่สุดในบรรดาการ์ตูนตาหวานเรียกว่าอ่านตั้งแต่เด็ก จนสาว จนแก่ แต่ได้ข่าวว่าป่านนี้ยังไม่จบเลยใช่มั้ยคะ ไซเฟอร์ก็ชอบเหมือนกันแต่จำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้เลย พอมาอ่านที่คุณ katto เขียนไว้แล้วเลยเริ่มระลึกชาติได้ 555 แต่เรื่องอื่นๆ นี่น่าจะเป็นรุ่นหลังๆ ที่เลิกอ่านการ์ตูนไปแล้วค่ะ ขอบคุณที่แชร์ค่ะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้น นะคะ
คำสาปฟาโรห์ ดังมากเลยนะตอนนั้น ลายเส้นก็สวย ทึ่งมากกับคนเขียน แถมอยากจะเป็นนางเอกมาก ชอบอียิปต์ ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา
ไซเฟอร์ นี่จำได้ไม่หมดหรอกค่ะ ตอนนั้น จำได้ว่า แอบหงุดหงิดตอนที่ฝาแฝดสลับกับไปมา แต่เพราะเท่ จึงให้อภัยค่ะ :)

สามเรื่องแรกเคยติดงอมแงม😅 ไม่ชอบตรงที่ว่า เหมือนจงใจจบเร็วตอนตื่นเต้น และให้เรารอนานมาก กว่าอีกเล่มจะออก

เจ้าสาวซาตาน นี่ไม่ค่อยเจอคนที่ได้อ่านนะคะ เยี่ยมเลยคุณแคท นี่ว่าจะหาซื้อมาอ่านอีกครั้งเหมือนกันค่ะ น่าจะได้อามรณ์ที่ต่างไปจากที่อ่านตอนเด็ก
ที่ญี่ปุ่น การออกการ์ตูนเล่มใหม่เล่มหนึ่งใช้เวลาประมาณ 6-8 เดือน คิดว่า กว่าจะออก กว่าสำนักพิมพ์ในไทยจะมาแปล ตีพิมพ์ กว่าจะถึงร้านแถวบ้าน กว่าเราจะเห็นแล้วซื้อ ไม่มีทางได้ครบแน่ๆ 5555

I love manga too!!! Manga is a beautiful art:)

Yes, especially, Japanese manga! I really love them.
Japanese manga also inspired me to studied Japanese:)

เหมือนบ้านผมเลยครับ อ่านกันหมดบ้าน ยายชอบอ่านนิยาย
ตาชอบอ่าน นิตา..(555มุขครับ)..ตาชอบอ่าน หนังสือบางกอก
แม่ชอบอ่านหนังสือ การ์ตูน ผีเล่มละบาท
น้าสาว อ่านกาตูนญี่ปุญ สาวยันแก่ น้าชายการ์ตูน..บู้ญี่ปุ่น

ส่วนผม...
อ่านทุกเรื่องที่ พวกแก ทิ้งไว้ครับ...55555😄🤣😆

นิตา นี่ ขอซื้อเลย 5555
ใช่แล้ว ลืมการ์ตูนเล่มละบาทไปเลย
อ่านทุกแนวขนาดนี้ แล้วคุณ @pusiam ชอบแนวไหนอ่ะค่ะ

เคยแอบเอาของพี่สาวมาอ่านเหมือนกันคะ โดนจับได้ ต้องวิ่งหนีตายเลย 5555

เหมือนกันเลยค่ะ
เนอะ ทำไมน้องต้องแอบอ่านของพี่ ตอนนั้นไม่เข้าใจ ทำไมพี่ต้องซ่อนด้วย
พอมีการ์ตูนเป็นของตัวเอง เข้าใจเลยค่ะ ความรู้สึกถึงของรักของหวงไม่อยากให้เสียหาย เกิดขึ้นทันที
ตอนนั้นคงเป็นเพราะเด็กอยู่ พี่สาวก็คงกลัวทำหนังสือที่เขารักขาด นั่นเอง จึงต้องซ่อน

ฉันยังรักมังงะ Watashi mo manga ga daisuki desu.

実は、「ฉันรักมังงะ」だけですが…タイ語が日本語より難しいと思います。
でも、上手ですね、タイ語も書けます。

日本のマンガは素晴らしいと思います。^^

ありがとうございます(^_^)
初めてタイ語で返事をしました。

日本の漫画は、小説のようではないかと思います。
言葉だけではなく、絵でも見せる物語ではないかと思います。

มี ให้ยืม อ่าน ไหม ค่ะ, ขอยืมหน่อยชิ คอเดียวกัน เลย เรา น่ะ😁😁😁😁

อ่านการ์ตูนญ๊่ปุ่นด้วยหรอคะ ที่ลาวมีขายไหมคะ แล้วเป็นภาษาอะไร น่าสนใจมาก :)

เอาพาสาไทยชิค่ะ ไม่มีแปรไทยเรานืกว่ามี?