แม่น้ำมูลที่จังหวัดอุบลราชธานี เป็นสถานที่ของการลอยอังคารอัฐิของผู้ล่วงลับไปแล้ว เป็นสวรรค์ของคนที่ยังอยู่ ที่คิดว่าญาติผู้ล่วงลับอันเป็นที่รักของตนจะได้ไปสู่สรวงสวรรค์และพบภูมิที่ดี
สวัสดีครับผม พึ่งจะกลับมาโพตส์บนบล็อคเชนตัวใหม่ได้ไม่นาน ลูกพี่ลูกน้องของผม ซึ่งพวกเราเคยถูกยายเลี้ยงด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ ก็สนิทกันมากอยู่อ่ะครับ แกจากไปด้วยโรคมะเร็ง โรคที่ครองแชมป์อันดับหนึ่งในการคร่าชีวิตของผู้คนเลยก็ว่าได้
กว่าจะจัดการทำธุระอะไรๆ เกี๋ยวกับพี่สาวเสร็จ ก็ค่อนข้างใช้เวลาพอสมควรเลยละครับ แทบจะไม่มีเวลามาเขียนโพตส์เลย ^^
จริงๆ แกกะผมก็เป็นคนอุบลฯ โดยกำเนิดอ่านะ แต่แกย้ายทะเบียนบ้านไปอยู่ที่ขอนแก่น แต่พอแกป่วย ก็ต้องกลับมารักษาตัวที่บ้านแม่แก ที่อุบลฯ คือถ้าอยู่ที่ขอนแก่น อาจจะไม่มีคนคอยดูแล แต่พอแกเสีย ธุระส่วนใหญ่ที่ญาติพี่น้องต้องไปจัดการ ก็จะอยู่ที่ขอนแก่นซะมากกว่า
การจากไปอย่างไม่หวนกลับของใครสักคน ซึ่งเป็นคนที่ตนนั้นรู้จัก มันไม่ค่อยจะให้ความรู้สึกที่ดีสำหรับคนที่ยังอยู่หรอก แต่คนที่ยังอยู่ก็ต้องทำใจยอมรับ และอยู่กับความเป็นจริงต่อไปให้จงได้....
บางทีผมเองก็ไม่ได้จะขัดศรัทธาอะไรใครอ่านะ แต่ผมเองก็มีเหตุผลของผมอ่านะ ซึ่งมันก็ไม่ผิดหรอก หากจะพิจารณาให้ถ้วนถี่ ^^
สำหรับคนที่ยังอยู่นั้น เพื่อความสบายใจและไม่ให้เป็นทุกข์ มันก็จำเป็นที่เราจะต้องสร้าง "โลกสมมุติ" หรือ "สิ่งสมมุติ" ขึ้นมา
โลกสมมุติในโลกของความจริง เป็นสิ่งที่เราได้สร้างขึ้นมาจนเกิดเป็นศรัทธา เพื่อสร้างเป็นแรงบันดาลใจให้คนที่ยังอยู่ ก้าวเดินต่อไปได้ อย่างไม่หดหู่ ^^ พิธีกรรมใดๆ ล้วนแล้วแต่ สร้างขึ้นมาเพื่อ ให้คนที่ยังอยู่รู้สึกดีมีความสบายใจทั้งสิ้น ^^ เราไม่รู้ได้หรอกว่า ผู้ที่จากไปนั้น จะเป็นอย่างไร ไม่สามารถรับรู้ได้เลย .... แต่เรา ตัวเราเท่านั้น ที่สามารถรับรู้ถึงสิ่งดีๆ ที่เราได้กระทำไปนั้น "ได้"
สวยมากๆค่ะ
ขอบคุณครับผม ^^