ความพยายาม นำมาซึ่งความสำเร็จ...กับครั้งหนึ่งในชีวิตของเด็กกะโปโล

in #thai7 years ago (edited)

Dear All Steemian Friends.

DSCF2353Small.jpg
Photo By @tookta


สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว Steemit ทุกคน คงสบายกันดีนะคะ

::: ตั้งแต่เราขายเกสเฮ้าส์ไป บอกตามตรงว่า เบื่อความวุ่นวายมากๆ เพราะงานบริการ
ไม่มีเวลา หยุดพักผ่อนเลย บางคืน ตีสอง ตีสาม....อ้าวห้องนั้นไฟเสีย เดี๋ยวน้ำรั่ว ท่อ
น้ำแตก เดี๋ยวขี้เมา กลับมา โวยวาย กลางดึก รบกวนแขกห้องอื่นๆ หลายครั้งสามีภรร


DSCF2391Small.jpg
Photo By @tookta = ห้องนี้หลอนมาก มีประวัติค่ะ


ยา ทะเลาะกัน เดี๋ยวของหาย เดือดร้อน ถึงตำรวจ อยู่บ่อยครั้ง ปัญหาร้อยแปดพันเก้า
จริงๆ โอ้โห......บอกเลยว่า เหนื่อยบรม! อีกอย่าง คงเป็นเพราะเรา กิน นอน อยู่ที่เกส
เฮ้าส์ 24 ชั่วโมง คือ เป็นยามด้วย อีกอย่าง มันเป็น กิจการ ครั้งแรก เราจึงพยายามทำ


DSCF2392Small.jpg
Photo By @tookta


เองทุกอย่าง เพราะว่าเรา อยากเรียนรู้ ด้วยตัวเอง....เราจ้างคนงาน มาช่วยงานห้าคน
(เป็นเกสเฮ้าส์ ค่อนข้างกว้างใหญ่ มี 22 ห้อง ทำร้านอาหารด้วย ขายทัวร์ มีรถให้เช่า)
เรามีความรู้สึกว่า เวลาที่เรา ทำอะไรๆเอง มันได้ดั่งใจดีกว่า แต่ถ้า มานั่ง ทำเองหมด


DSCF0210Small.jpg
Photo By @tookta = วิวหน้าเกสเฮ้าส์


และ ทุกวัน มันก็ไม่ไหว แต่ก็ยัง ดันทุรัง อยากจะทำเองอยู่ดี แต่มีน้องชายมาช่วยทำ
ในช่วง ตอนกลางคืน ช่วยอยู่ประมาณปีกว่า ก็ค่อยผ่อนแรงเรา ไปได้บ้าง พอทำได้ปี
กว่า ก็รู้สึก เบื่อมากๆ จึงตัดสินใจ ยกเกสเฮ้าส์ ให้น้องชาย แต่น้องชาย ก็ไม่เอา โดย


DSCF2397Small.jpg
Photo By @tookta = ชั้นสอง ฝั่งซ้ายมือ


ให้ เหตุผลว่า เขาพูด ภาษาอังกฤษ ไม่เป็น และ แขกส่วนมาก ที่กลับมา ใช้บริการ ก็
กลับมาเพราะเรา จึงเกรงว่า ถ้าพี่ไม่อยู่ จะไปไม่รอด เราจึง ต้ดสินใจขาย หลังจากที่
ทำได้ ห้าปีกว่า........ไม่น่าเชื่อว่า กิจการของเรา จะไปได้สวย และทำได้ดีมากๆ สำ


DSCF2396Small.jpg
Photo By @tookta = ชั้นสอง ฝั่งขวามือ


หรับมือใหม่ อย่างเรา ที่เริ่มทำกิจการ เป็นครั้งแรก คือว่า ทำได้สิบเดือน ก็ทำเงินได้
สองล้านกว่าแล้ว ได้ทุนคืนหมดแล้ว แถมกำไลด้วย...
::: ที่เราประสบความสำเร็จ ในครั้งนี้ได้ ก็เป็นเพราะ คำนินทา ดูถูก เหยียดหยามจาก


DSCF2387Small.jpg
Photo By @tookta = วิวจากด้านหน้าเกสเฮ้าส์


เพื่อนใหม่ๆ ที่เราเพิ่งรู้จักที่เชียงใหม่ พวกเขาพูดกันว่า "พนันเลยว่า มันทำได้ไม่เกิน
สามเดือนหรอก เดี๋ยวมันก็ขายทิ้ง" บ้างก็ว่า "อ่ะ ต่อให้หกเดือน ไม่รอดแน่ๆ ชัวร์" อีก
อย่าง เรามาจาก ต่างถิ่น ไม่รู้จักคุ้นเคย กับเชียงใหม่ สักเท่าไหร่ มีเพียง ลูกชายของ


DSCF2393Small.jpg
Photo By @tookta = ร้านอาหาร และเคาเตอร์ เช็คอิน


ป้า เท่านั้น ที่เรารู้จัก และช่วงที่เริ่มทำ ก็เป็นหน้าโลว์ด้วย.....เพื่อนๆ หลายคน จึงคิด
ว่ายังไงเรา ก็ไปไม่รอด.....เป็นเพราะคำพูด เหล่านั้นแท้ๆ มันทำให้เรา มีความมุ่งมั่น
มากขึ้น และคิดอยู่ ตลอดเวลาว่า......เราจะต้อง ทำให้ได้ ต้องไปให้รอด.....ต้องขอ


DSCF2395Small.jpg
Photo By @tookta = ห้องครัว ต้องขาวไว้ก่อน


ขอบคุณเพื่อนๆ เพราะคำพูด เหล่านั้น มันเป็นเสมือน ยาชูกำลัง สำหรับเรา ขอบคุณ
จริงๆ จากใจ.....ไม่ได้ประชดนะคะ
::: พอทำได้ ห้าปีกว่า ก็รู้สึกแปลกๆ คือเบื่อหน่าย กับความวุ่นวาย ไม่อยากจะ เอาใจ


DSCF2399Small.jpg
Photo By @tookta = ประตูทางเข้า ด้านหน้า เกสเฮ้าส์


ลูกค้า หรือ ใครต่อใคร อีกต่อไปแล้ว จึงตัดสินใจ ขายเกสเฮ้าส์ แล้วไป เช่าบ้านสวน
อยู่ห่างไกล จากผู้คน ห่างไกล จากญาติ พี่น้อง และเพื่อน โทรศัพท์ มือถือ ถ้าไม่จำ
เป็นจริงๆก็ทิ้งไว้ จนแบตหมด.....จะใช้ที ก้อต้องเดินหา สัญญาณ ตามถนน.....บ้าน


DSCF2203Small.jpg
Photo By @tookta = วันหนึ่ง ฝนตก ลมแรง ดอกเฟื่องฟ้า หน้าบ้านล้มค่ะ


สวนหลังนั้น อยู่ใกล้ ทางขึ้นไป อุทยาน ออบขาน......ไม่มี น้ำประปา ไม่มี ไฟฟ้าใช้
ก่อไฟหุงข้าว ต้มกาแฟ.....ลำบากนะ แต่กลับ มีความสุขใจ อย่างบอกไม่ถูก
::: ช่วงเวลานั้น เบื่อและปลง ในชีวิตมากๆ ไม่อยากได้ ใคร่ดีอะไรทั้งนั้น.....แต่มันก็


DSCF2206Small.jpg
Photo By @tookta = มันเลื้อยขึ้น ต้นมะม่วงตาย น่าเสียดาย ที่ต้องตัดทิ้ง


แปลกดีนะ ในชีวิตนี้ สามครั้งแล้ว ที่เราเป็นแบบนี้ ครั้งแรกตอนวัยรุ่น อายุก็ประมาณ
17 - 18 ปี เท่านั้นเอง......เราพยายาม หาสาเหตุ อยู่หลายครั้ง มันอาจจะเป็นผลกระ
ทบ มาจากการใช้ชีวิต ในวัยเด็กมั๊ง
::: แต่พออยู่ได้ไม่นาน ก็เริ่มเบื่ออีก เราคิดว่า มันคงเป็นเรื่องธรรมดา เราเคยทำงาน


DSCF2208Small.jpg
Photo By @tookta = เป็นต้นเฟื่องฟ้าที่หนามาก


มาตลอด ก็หาทีอยู่ใหม่อีก คือย้ายไปอยู่ในที่ ที่สะดวกสบายมากขึ้น ที่ที่มีไฟฟ้า น้ำ
ประปา อินเตอร์เน็ต.......แต่ก็ยัง เป็นบ้านสวน ไม่ค่อยมีผู้คน พลุกพล่าน เราชอบอยู่
แบบนี้นะ สบายใจดี ไม่วุ่นวายด้วย


DSCF2213Small.jpg
Photo By @tookta = เมื่อออกดอกพร้อมกัน นางสวยงามมากๆค่ะ


พยายาม อย่าเก็บเอาคำพูด ที่ผู้อื่นคอยพูด ดูถูก ถากถางเรา มาใส่ใจ
และคิดให้เจ็บปวด แต่นำคำพูด เหล่านั้น มาเป็นพลัง ในทางบวก
คำพูดเหล่านั้น จะกลายเป็นยาชูกำลังที่ดีที่สุด

Thank you for visiting my post and upvote!


ขอบคุณ เพื่อนๆทุกคน ที่ติดตาม เรื่องราว ของเราเสมอมา
ขอบคุณสำหรับ อัปโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กัน
Much Love @tookta

เส้นขั้นทอง.gif

Sort:  

soo beautiful flowers

Thanks.

This comment has received a 0.37 % upvote from @booster thanks to: @jassi.

สุดยอดเลยค่ะพี่ตุ๊กตา ปรบมือรัวๆ ^^

ขอบคุณเจ้า :-D

ยอดเยี่ยมมากค่ะเป็นแรงผลักดันให้ผู้อ่านได้ดีมากค่ะ เป็นกำลังใจให้เราที่กำลังเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆผ่านพ้นไปได้ ... ดีมากค่ะ
ขอบคุณนะคะ

ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เราเชื่อว่า ถ้าตั้งใจทำแล้ว ผลมันต้องออกมาดีแน่

ขอบคุณนะคะ ถ้าไปเที่ยวจะขอไปพักด้วยนะคะ 😀😀😀😀

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่เป็นเหมือนแรงผลักดันให้กับตัวดาเองเช่นกันค่ะ งานแต่ล่ะอย่างนั้นมันไม่ง่ายเลยกว่าจะประสบความสำเร็จ ชื่นชมจริงๆค่ะ

เวลาที่ท้อ จะพยายามมองคนที่เขาด้อยกว่าเรา มันทำให้มีกำลังใจที่จะทำสิ่งต่างๆต่อไป

คุณ @tookta อ่านเรื่องดีๆ ทำให้มีกำลังใจแล้ว รออ่านเรื่องหลอนของห้องนี้มีประวัตินะคะ

จริงๆนะ ห้อง C-7 เฮี้ยนมาก กลางวันแสกๆ ทำเอาแขกที่นั่งทานข้าว อยู่บริเวณหน้าห้อง กระเจิง ลุกออกห่างทันที...แต่เขาชอบผู้หญิง ผู้ชายอยู่ได้ไม่เกินหนึ่งคืน ตอนที่ซื้อไม่มีใครบอก เราจึงอยู่ห้องนี้ สามเดือน มีเรื่องแปลกเกิดขึ้นหลายครั้ง แต่เพราะไม่รู้ จึงไม่กลัว...แต่พอรู้นะ เปลี่ยนห้องทันทีเลย 555....เรื่งมันยาวจะโพสต์ให้อ่านละกัน

คุณ @tookta ไปอยู่ในห้องนั้นด้วยเหรอ!!! เรื่องนี้ต้องขยายยยยนะคะ ปูเสื่อรอค่ะ 😘

Its difficult for me to understand your language but I appericiate your photography and your skills keep it up and I wish you check my photography in my blog thanks

Thank you for come around my friend.
sure I'll do.

So much beautiful photo. Please visit my blog 😀😀.

สวัสดีค่ะคุณตุ๊กตา ก่อนอื่นคือชอบมากค่ะคุณตุ๊กตา เรื่องราวของคุณ คำที่เพื่อนดูถูกเราคือยาชูกำลังจริงๆค่ะ เขาติเพื่อก่อ (ชอบค่ะ)❤

ขอบคุณมากค่ะคุณอ้อม @sunisa
ตอนนั้นได้ยินคำพูดเสียดสีมากมาย จนเกือบท้อ แต่พอมานั่งคิดดีๆ มันทำให้เราฮึดสุ้จริงๆ...สุดท้ายคนที่เคยพูดดูถูกเรา ก็เข้าตัวเองหมด ไม่รอดซักราย กลับมาขอยืมเงินเราซะนี่

ถูกต้องที่สุดเลยค่ะ คำพูดดูถูกจากคนเหล่านั้น เป็นแรงบรรดาลใจที่สุดยอดของเรา
แต่ก่อนก็มีคนที่บ้านดูถูกเอาไว้ว่าเราคงเรียนไม่จบหรอก ไปไม่รอดหรอก (เพราะกู้เงินเรียนเอง) จนวันนี้เราเรียนจบ มีงานทำ มีแฟนฝรั่ง กลายเป็นคนเหล่านั้นแทบจะกัดลิ้นตัวเองตายเพราะเราได้ดีกว่าเขาค่ะ

พูดถึงคนที่บ้าน เราก็โดนหนักมาก เพราะเราหนีมาทำงานที่ กทม. ตอนอายุ 14 ...บ้างก็ว่า เดี๋ยวมันก็ท้องกลับมา เอาลูกมาทิ้งให้เลี้ยง เหมือนแม่มัน เอาสมองส่วนไหน มาคิดหนอ สมัยเราอยู่ที่นั่น ยังลำบาก เลือดตาแทบกระเด็น แล้วเรื่องอะไร จะให้ลูกในไส้ มาทนลำบากอย่างเรา จริงม๊ะ

คนที่คิดแต่เรื่องร้ายๆ ให้คนอื่น เพราะในหัวมีแค่เรื่องแบบนี้ค่ะ ไม่เคยเจอโลกภายนอก เรียกอีกอย่างว่ากบในกะลา เอาแต่คิดเรื่องเดิมๆ ไม่กล้าเผชิญหน้าเราหรอกตอนเราได้ดี

สวัดดีคับ ผมใด้อ่านแล้ว กัอใด้แง่คิด ดีๆหลายอย่างนะคับ การที่คนเราคิดบวก ไม่ยึดอะไรมาก มันก้อทำให้เรา สุขกายสบายใจ

สวัสดีค่ะคุณ @wimart ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาอ่าน เรื่องราวของเรา
หากทุกคนคิดได้เช่นนี้ มันคงดีไม่น้อยเน้อะ

มาอ่านเรื่องราวนี้ พบว่าโลกความเป็นจริงของการทำงานมี 2 แบบ เป็นนายจ้างเองกับเป็นลูกจ้าง คุณตุ๊กตาเลือกเป็นแบบนายจ้างเองถือว่าโชคดีมากเพราะเราได้บริหารจัดการทุกอย่างอย่างที่เราอยากทำ ผิดกับเป็นลูกจ้างซึ่งหลสยๆครั้งต้องทำตามคำสั่งของหัวหน้าไม่สามารถจัดการแบบที่ตนเองต้องการได้ ทุกอาชีพมีปัญหาทั้งหมด แต่ใครจะพยายามทนฝ่าฟันข้ามปัญหาไปได้คือผู้ชนะ...ยินดีด้วยที่ข้ามพ้นปัญหาไปได้ครับ

แต่กว่าจะข้ามพ้นปัญหาทุกอย่างมาได้ ก็แทบกระอัก เหมือนกันค่ะ....เราเข้าใจหัวอก คนเป็นลูกจ้างดี เพราะเราเองก็เคยเป็นลูกจ้าง และผ่านงานมานับไม่ถ้วน จึงพยายาม ทำดีที่สุด กับลูกน้องของเราทุกคน อย่างเช่นยาม เราให้สามร้อยบาทต่อคืน พร้อม ที่อยู่ ที่กิน ที่นอน ฟรี คนที่อยู่ใกลที่ทำงานเราก็จะให้ค่ารถ ค่าอาหาร เงินเดือนต่างหาก...คือช่วยเท่าที่เราจะช่วยได้ อันที่จริง ไม่จำเป็นต้องมีคนงานมากขนาดนั้น แต่พอเห็นเขามาหางานทำ ก็อดสงสารไม่ได้...นึกถึงภาพตัวเองตอนเดินหางานทำ...ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ