คนที่ไม่ได้ไปอยู่และทำงานที่ต่างประเทศจริงๆ ไม่รู้หรอกว่า ลำบากแค่ไหน เราโชคดีที่มีแม่ปูทางให้ ถึงแม้ว่าไม่ใช่ทางที่โรยด้วยกุหลาบแดง แค่มันก็ยังดีกว่าใครๆอีกหลายคน....เกลียดที่สุดเจ้านายประเภทนี้ ที่ทำกับคนอื่นด้วยกันเหมือนไม่ใช่คน...สู้ๆนะคะ วันพระมีครั้งเดียวซะเมื่อไหร่..มันต้องมีวันของเราบ้างล่ะ
You are viewing a single comment's thread from:
ขอบคุณมากๆครับคุณตุ๊กตา วันแรกที่เหยียบอเมริกา คิดฝันไว้เลย ผมต้องอยู่สุขสบาย แต่ที่ใหนได้ นรกครับ ผมบอกเลยที่เจอมา กินข้าวกับน้ำตา แต่ต้องอดทน เป็นหนี้เป็นสินเยอะ อดทนเมือแม่และพ่อ