ห่างแต่ตัว แต่ใจย้งคิดถึง

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ชาว steemit & busy,

กลับมาทักทายเพื่อนๆ หลังจากหายหัวหายตัวไปนานหลายอาทิตย์ เนื่องจากช่วงที่ผ่านมาวิยังสับสนในตัวเองว่าจะเอายังไงกับชีวิตตัวเองดี ก็เลยไม่มีสติมานั่งเขียนหาเพื่อนๆ ไม่ใช่ว่าวิเจอเรื่องไม่ดีทำให้สติหลุดนะคะ แต่เพียงแต่อาจจะมีชีวิตสงบเรียบเกินไปเลยเกิดอาการฟุ้งซ่านขึ้นมาแทน 555 คนเราก็แปลกนะคะไม่มีความพอดี ชีวิตดีเกินไปก็มานั่งไม่สบายใจกันไปได้ เกิดมาวิก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นแบบนี้เลยค่ะ ก็เลยอยากจะมาเม้าท์ให้เพื่อนๆ ฟัง เป็นประสบการณ์ชีวิตกันพอให้หอมปากหอมคอกันไปค่ะ

ช่วงแรกๆ เกิดจากความกดดันมากๆ ก่อน จนกลายเป็นสงบจากข้างใน เรื่องที่กดดันทำให้ท้องเฟ้อไปหลายอาทิตย์ คือ การคืนรีสอร์ทเก่าให้กับเจ้าของเดิม ซึ่งมันก็ไม่ง่ายเท่าไหร่ เพราะตัวเจ้าของที่ก็บ่ายเบี่ยงไม่ยอมเจอหน้า เพื่อรับกุญแจคืน ทำให้เหมือนวิยังไม่หมดสัญญาเช่า จนสุดท้ายวิก็ต้องใช้กำนันของหมู่บ้านที่วิอยู่มาเป็นพยานรับรู้ว่าวิไม่ได้เช่าทำต่อแล้ว ซึ่งตอนช่วงนั้นก็ทั้งลำบากใจและรำคาญใจในความเยอะของคนที่เค้าไม่ยอมที่จะมาคุยกับเราซึ่งๆ หน้า บ่ายเบี่ยงแถมข่มขู่ให้ถึงโรงถึงศาล และก็แปลงคำพูดเรา ว่าเราท้าทายให้เกิดการฟ้องร้อง แต่อยากจะบอกว่าคนเรานะคะ มีปากมีลิ้นก็พูดกันไปเรื่อยเปื่อย วิก็ได้แต่อดทนและปลงค่ะ คิดแค่ว่าให้จบเรื่องกันไป ถ้าจะต้องถึงฟ้องร้องกันก็ว่ากันตามหลักฐานกันไป แพ้ชนะให้ศาลตัดสิน (ตรงนี้ไม่อยากลงรายละเอียดค่ะ เพราะว่ามันเหมือนละครจริงๆ เค้าถึงมีสุภาษิตว่า มีเงินเค้านับเป็นน้อง มีทองเค้านับเป็นพี่ พอคนเราหมดผลประโยชน์ก็หมดความหมายจริงๆค่ะ) ทำให้วิได้ความรู้เลยว่า ต่อไปถ้าจะต้องเช่าที่เช่าทางใครทำมาหากิน ต้องมีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรที่ถูกต้องและชัดเจน ทำอะไรตรงไปตรงมา ใครที่มาบอกว่าเห็นเราเป็นน้องเลยอยากช่วยเหลือ อย่าไปเชื่อค่ะ ธุรกิจคือธุรกิจไม่มีคำว่าพี่น้อง ที่สำคัญอย่าทำธุรกิจกับคนร้อนเงินนะคะ อันตรายมากๆ เพราะเค้าคอยจ้องแต่จะเอาเงินอย่างเดียว มันเป็นสัจธรรมไปแล้ว ตั้งแต่วันที่หมดสัญญาจนตอนนี้จะครบ 2 เดือนก็ยังไม่มีทนายของทางฝ่ายนั้นมาติดต่อ แต่วิก็ยังไม่นิ่งนอนใจ เตรียมหลักฐานมีแจ้งทนายฝ่ายวิไว้เรียบร้อย ถ้าต้องไปถึงศาลก็เอาเอาสารหลักฐานสู้กันค่ะ แต่เพื่อนๆ ไม่ต้องห่วงนะคะ เรื่องแค่นี้มันก็ต้องมีบ้างสำหรับคนทำธุรกิจ แค่เราต้องมั่นใจว่าเรามีหลักฐานชัดเจนและไม่แถ สู้กันแบบคนซื่อตรงค่ะ ผิดถูกเราเอากฎหมายตัดสิน อย่าให้บางคนเอากฎหมู่ หรือคำว่าฉันแก่กว่าเธอ ฉันคนท้องถิ่น มาขมขู่เรา ยุคนี้มันยุคใหม่ อย่าให้พวกทำตัวเหมือนมีอิทธิพล (ซึ่งหมดไปแล้ว)มาพูดจาใส่ร้ายเรากันนะคะ ที่สำคัญอย่ากลัวที่จะพูดความจริง มันไม่มีใครถูก 100 % หรือ ผิด 100% แต่อย่าปั้นน้ำเป็นตัว พูดจาใส่ร้ายคนอื่น เพราะสังคมเรามันแคบค่ะ แป๊บเดียวเพื่อน ๆ เค้าก็รู้หมดแล้วว่าเราเป็นคนแบบไหน เอาจริงเรื่องนี้สอนให้วิรู้ว่า ถ้าเราอยากให้คนเคารพเราและจริงใจกับเรา เราก็ควรจะปฎิบัติตัวแบบนั้นกับเค้าก่อน แต่ถ้าเราทำแล้วไปเจอตอ ไปเจอคนไม่จริงใจ แสร้งดีกับเรา เราก็แค่จดจำไว้และตัดไปเลยค่ะ อย่าไปคบให้เสียเวลา เพราะเราจะหาความจริงใจจากคนแบบนี้ไม่เจอ ให้เค้าไปอยู่ในกลุ่มคนประเภทเดียวกัน เราไม่ต้องไปยุ่งวุ่นวายกับเค้า แต่กว่าวิจะคิดได้ก็มีอาการเซ็งคนไปนานเลยค่ะ เหมือนเราเจอความวุ่นวายจากคนทำให้วิปลีกตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับใครมาก เพราะเบื่อความมากคนมากความไปเลย 555

เพื่อนๆ อ่านมาถึงตรงนี้ก็อาจจะงงว่า ไหนหละเรื่องดีๆ ที่เธอบอก มีแต่เรื่องวุ่นวาย แต่สำหรับวิมันคือเรื่องดีคะ ดีที่เรารู้ตัวแล้วเราไม่เสียเวลาตัวเองไปมากกว่านี้ ไปร่วมธุรกิจกับคนที่เค้าไม่เคยเห็นเราเป็นเพื่อนมนุษย์ เห็นเป็นตู้เอทีเอ็มเสียมากกว่า 555 พอพ้นผ่านเรื่องคืนรีสอร์ทเก่า ก็ได้ความโชคดีที่รีสอร์ทใหม่ ทุกอย่างค่อนข้างไปได้สวย ทั้งสัญญาที่ชัดเจนตรงไปตรงมา เจ้าของเป็นบุคคลมีชื่อเสียงของเกาะ และมีกำลังทรัพย์ ไม่ร้อนเงิน เวลามีอะไรก็ปรึกษาได้ตลอด ไม่เคยปฏิเสธที่จะคุยกับเรา เค้าถึงบอกว่าคนที่รวยจริงเค้ามักไม่เล่นตัว เท่าคนที่ทำเหมือนจะรวย วิสัมผัสได้เลยค่ะ อิ ๆ ตอนนี้เรื่องไม่ดีในธุรกิจเก่าของวิก็จบบริบูรณ์ไปเรียบร้อยแล้ว ก็หวังว่าจะไม่มีเซอร์ไพรส์ใดๆ ทั้งสิ้นหรือถ้ามีก็จะมีอัพเดทให้เพื่อนๆ ฟังนะคะ คิดในแง่ดีถ้าต้องขึ้นศาลจริงๆ ก็จะได้วิชาสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตไปในตัว 555

และที่รีสอร์ทตอนนี้ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง มีลูกค้ามาพักบ้างประปรายเพราะเข้าหน้าโลว์ แต่ช่วงหน้าไฮก็มีการจองที่พักกันล่วงหน้าเข้ามาทุกวัน ทำให้วิกับสามียิ้มออกซิค่ะ ไม่งั้นก็คงจะปวดขมับแน่ๆ เริ่มมีรีวิวดีๆ จากลูกค้าเข้ามามากขึ้น เป็นการช่วยทำตลาดให้กับรีสอร์ทวิอีกทางหนึ่ง เพราะเรายังถือว่าเป็นรีสอร์ทใหม่บนเกาะ ถึงสถานที่จะเปิดมานาน แต่เราทำการปรับปรุงแปลงโฉมใหม่หมด ก็ต้องใช้พละกำลังอย่างมากที่จะสร้างชื่อเสียงดีๆ ขึ้นมา เพราะก่อนหน้าค่อนข้างจะเป็นชื่อเสียงที่ไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่นัก เพราะเจ้าของเดิมไม่ได้ดูแลอย่างดี ดังนั้นเราก็เริ่มนับจากติดลบกันไปเลยค่ะ งานนี้ ในความเหนื่อยยากเราก็ยังโชคดีที่มีลูกน้องที่ทำงานได้ดีและไว้ใจได้ ถึงวิกับสามีไม่ได้เข้ามานั่งประจำที่รีสอร์ททุกวันหรือทั้งวันแต่ทุกคนก็ทำหน้าที่ได้ดี ไม่ขาดตกบกพร่อง จนได้รับคำชมจากทางลูกค้าตลอด มีครั้งหนึ่งวิไปทำงานที่ฟิตเนสช่วงเช้า แล้วมีลูกค้าที่เค้าเคยสนใจจะพักกับทางรีสอร์ทวิแต่ไม่ได้เข้าพัก เพราะราคาที่พักเกินจากที่เค้าตั้งงบประมาณไว้ เพราะมากันเป็นครอบครัว พ่อแม่ลูก ทั้งหมด 4 คน ถ้าพักกับวิเค้าก็บอกว่ามันจะแพงเกินไป วิก็เลยบอกเค้าไปว่าไม่ได้พักไม่เป็นไรค่ะ มาทานอาหารเช้าหรือมาเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำก็ได้ เรามีอาหารและเครื่องดื่มบริการคนนอกด้วย วิก็ไม่รู้ว่าเค้าได้มาหรือไม่ได้มา เพราะช่วงนั้นไม่ได้แวะเข้าไปรีสอร์ทเลย คอยนั่งเฝ้าแมวป่วย เลยให้สามีเข้ามาแทน แต่สามีก็ไม่ได้ไปนั่งเฝ้าอะไรมาก มานั่งเฝ้าแมวรักซะมากกว่า อีกอย่างวิกับสามีก็คุยกับลูกน้องแล้วว่า เราให้ความไว้วางใจในการทำงานกับทุกคนเต็มที่ แล้วเราก็อยากเห็นว่าถ้าเจ้าของไม่ได้เข้าไปบ่อยๆ แล้วผลลัพธ์จะเป็นยังไง แล้ววิก็ได้ผลลัพธ์ออกมาค่ะ ลูกค้าคนนี้ทำหน้าแบบจริงจังใส่วิมาก แล้วเค้าก็บอกว่าเค้ามีอะไรจะบอกวิเรื่องรีสอร์ทของคุณมันสำคัญมาก ไอ้เราก็คิดในใจว่าซวยแล้วเด็กๆ ไปทำอะไรให้เค้าไม่ชอบหรือเปล่า เพราะพี่เค้าหน้าเครียดมาก ๆ เค้าบอกว่าวิ คุณรู้ไหม ผมไปทานอาหารเช้าที่รีสอร์ทคุณมา ผมและลูกชอบมาก เพราะลูกน้องคุณทำงานดี ช่วยเหลือ กระตือรือร้น เข้าใจภาษาอังกฤษได้ดีมาก ถึงขนาดผมขอให้ทำอาหารที่ไม่มีในเมนู ผมเปิดรูปให้เค้าดู สักพักเค้าทำออกมาเสริฟผมได้เลย พอฟังแบบนี้ใจนี้เต้นด้วยความดีใจ ที่มีคนชมลูกน้องเรา แถมเค้าบอกว่า บริการก็รวดเร็วทันใจ เพราะเค้าเองก็ทำงานด้านร้านอาหารมา เค้าบอกว่าเป็นความประทับใจจริงๆ ที่เราบริการได้ดี เค้าบอกว่าในเกาะพะงันนี้ บริการของรีสอร์ทวินี้ถือว่าอันดับต้นๆ ชมแบบนี้ก็ลอยเลยซิค่ะ วินี้ยิ้มแก้มจะแตก ก็ขอบคุณเค้าไปที่ชม เราก็เลยรีบบอกสามีและลูกน้องว่าลูกค้าชมนะ ให้รักษาความดีแบบนี้ไว้และพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ แต่ถ้าอะไรไม่ดีเราก็ต้องพร้อมจะแก้ไขและปรับปรุงตลอดเวลา พอมาถึงจุดนี้วิก็เลยหายห่วงเรื่องรีสอร์ทใหม่และพนักงาน แต่ก็ต้องมาคอยเน้นเรื่องการตลาดทำยังไงให้เราเป็นที่รู้จักของลูกค้าที่จะมาพักมากขึ้น งานนี้วิยกให้สามีเลยค่ะ 555 เพราะบางทีบอกไปก็ไม่ฟัง เลยให้คุณชายจัดการ แต่พอคุณชายปวดหัว เราก็มาคอยช่วยคิดว่าจะตั้งราคาแบบไหนดี เพราะเรายังใหม่อยู่จะตั้งราคาสูงกว่าชาวบ้านก็คงจะยังไม่ได้ ถึงเราจะมั่นหน้ามั่นใจว่าบริการที่พัก ความสะอาดเราไม่แพ้ใคร แต่เราก็ต้องอาศัยลูกค้าเป็นกระบอกเสียง ป่าวประกาศความดีให้โลกรู้แทนเรา ซึ่งก็ได้ผลค่ะ จากบางทีลูกค้าลองจองพักมาแค่ 1 คืน ก็อยู่ต่ออีก 3-7 คืน เพราะเค้าก็กลัวว่ารีสอร์ทเราจะดีไหม เพราะอันดับเราก็อยู่ที่ 45 จาก จำนวน โรงแรม 91 แห่งบนเกาะพะงัน เป็นวิก็กลัวค่ะ ฉันเห็นรูปสวยแต่มันจะจริงไหม ก็ต้องเสี่ยงสัก 1 คืน แต่พอใครได้มาก็ต้องติดใจอยากอยู่ต่อกันทั้งนั้น โฮ๊ะ ๆ หลงตัวเองกันมาก 555 ขนาดเมื่อวานยังมีลูกค้าที่เคยมาพักเมื่อเดือนมีนาคม กลับมาพักอีกเพราะเค้าบอกว่าเค้าชอบ ซาม่า รีสอร์ท เพราะบรรยากาศความเป็นมิตรที่สัมผัสได้ตั้งแต่เดินเข้ามาเลยค่ะ ถึงลูกค้าชมแบบนี้วิก็ไม่ลดให้นะคะ เพราะต้องหาเงินมาจ่ายเงินเดือนพนักงานค่ะ คุณลูกค้า อิๆ

วันนี้วิก็พอหอมปากหอมคอ มาทักทายเพื่อนๆ กันให้หายคิดถึง เดี๋ยวพรุ่งนี้วิมาเม้าท์ต่อนะคะ เกริ่นไว้ว่ามันเป็นเรื่องสัญชาติญาณของผู้หญิง ที่วิก็พึ่งจะมาเข้าใจวันนี้ว่ามันมีอิทธิพลกับสติของวิมากเช่นกัน

รูปภาพที่วิลงเป็นบรรยากาศในรีสอร์ทของวิเลยนะคะ ให้ลูกน้องถ่ายให้ สวยงามน่าประทับใจ คือทำได้ดีกว่าที่วิไปจ้างเค้ามาถ่ายอีกค่ะ เนี๊ยะยังเคืองสามีไม่หาย บอกว่าไม่ให้จ้างคนนี้มาถ่าย เพราะฉันรู้สึกว่าคนที่เธอจ้างจะทำงานออกมาไม่สวย แล้วก็จริงอย่างคำที่บอก เพราะสามีไม่ยอมใช้ภาพคนที่จ้างมาถ่ายเลยค่ะ เอารูปที่ลูกน้องถ่ายลงประกาศขายที่พักแทน 555 สามีวิจะแบบนี้แหละ ค่ะ เมียบอกอะไรจะไม่เชื่อจนกว่าจะทำแล้วไม่โอเค ถึงจะยอมรับ เธอรักเมียมากๆๆๆ ค่ะ (ประชด)

เดี๋ยวจะลงรูปที่พักในรีสอร์ทในโพสต่อๆ ไปเพิ่มอีกนะคะ ขอโฆษณาแฝงธุรกิจตัวเองไปในตัว เผื่อเพื่อน อ่านแล้วอยากจะมาเที่ยวเกาะพะงัน ก็มาพักกับวิกันได้นะคะ รออยู่เสมอค่ะ เราขายกันตรงๆ ซื่อๆ แบบนี้แหละค่ะ อย่าถือสาวิเลยนะคะ

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงบรรทัดสุดท้าย ถ้าข้อความวิจะออกแนวบ่นๆ ไร้สาระก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ

วิ