แท้จริงแล้วภายในจิตใต้จิตสำนึกของสรรพสัตว์นั้น ล้วนต้องการความสงบด้วยการทั้งสิ้น ไม่มีสัตว์ตนใดเลยต้องการความทุกข์หรือความวุ่นวาย ต่างรักตัวกลัวทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น แต่ที่สัตว์ต้องเบียดเบียนกันแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันอยู่เช่นทุกวันนี้ ก็เพราะถูกอำนาจความอยากที่เกินพอดี ที่อยู่ภายในตัวเบียดเบียน ความริษยากลัวคนอื่นเขาได้ดีกว่าตน ความอาฆาตผูกพยาบาทจองเวรว่าเขาทำให้ตนเคยได้รับทุกข์ จักต้องทำให้เขาได้รับทุกข์บ้าง
สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นปัจจัยที่ทำให้สัตว์ต้องทุกข์ทรมานอยู่เป็นประจำ โปรดใคร่ครวญดูเถิด ผู้ที่เห็นภัยในวัฏฏะ ทุกข์อันมีอยู่ประจำในโลกที่ไม่มีใครอยากให้มันเกิดให้มีขึ้นมาในชีวิตของเขา แต่ก็ดูประหนึ่งว่าจะเกิดอยู่เป็นนิจกาลเลยทีเดียว
เมื่อสัตว์โลกยังไม่พอใจที่จะละเหตุแห่งทุกข์คือความอยากจนเกินพอดี และความกลัวว่าคนอื่นจะได้ดีกว่าตนแล้ว สัตว์โลกจะไม่มีวันพบกับสันติธรรมคือความสงบสุข อันเป็นสิ่งที่จิตใจของเขาเรียกร้องได้เลย เขาก็ยังต้องพบกับความทุกข์ทรมานอยู่เช่นนั้นตราบชั่วกัลปาวสาน