Ahmet Mithat Efendi, fakir bir ailenin haşarı çocuğuydu. Öyle ki, komşuları yaramazlıklarından illallah demişti. Babası ceza olsun diye onu Mısır çarşısında bir aktara çırak olarak verdi. Tophanedeki evlerinden işyerine sırtında ince bir elbiseyle yalınayak yürüyerek giderdi. O günler hakkında daha sonra, "Yazın en sıcak anlarında bile hatırlasam tir tir titrerim." dermiş.
You are viewing a single comment's thread from: