İlk paragraflarda beni de çocukluğuma götürdün. Ben 12 yaşıma kadar köyde yaşadım. Orda hiç kimse kimseden korkmazdı, çekinmezdi. 6-7 yaşındayken tek başıma dağlara çıkardım. Mantar toplardım. Tarlalara giderdim.
Çocuklar kötülük nedir bilmiyor. Şuan benim küçük kızım da 6 yaşında ve tanımadığı biri olsa bile hemen yakınlık gösteriyor. Sen Merhaba desen boynuna sarılır hemen. O yüzden korkuyoruz. Sokağa dahi gönderemiyoruz tek başına.
Ve bitmiyor malesef. Bu acı olaylar durmadan tekrarlanıyor ve bitmesini umut etmekten başka elimizden de bir şey gelmiyor ne yazıkki.
güzel çocukluk anılarına birileri gölge düşürüyor onları gülümseyerek anmaktan bile utanacak hâle geliyoruz, şimdiki yaşanılanları düşününce..
o tatlı mı tatlı kızınızı benim yerime öpüp sımsıkı sarılın 🎈