Hırsızlığın olmadığı, küfrün duyulmadığı, kendisine veya bir başkasına zarar vermediği sürece istediğini yapabilme hürriyetine sahip olunabilinen bir şehirde yaşasak nasıl olurdu? Lağımların derelere, denizlere karışmadığı, şehrin her yanından ücretsiz, tertemiz plajlardan denize girilebilen bir şehirde, yaşamak güzel olmaz mıydı? Kimsenin kimseyi itmediği, yan gözle bakmadığı, yaşadığı yere yabancı olmayan insanlarla birlikte aynı havayı solumak güzel olmaz mıydı? Yolda yürürken biriyle çarpıştığınız da küfür yerine özür duymak daha iyi olmaz mıydı? Olay tabi bir özür dilemek kadar basit değil. Ama günlük hayatta ki zorluklarla başa çıkabilmek için çaba sarf etsek, rahatlığımızı daha da arttırmaya çalışsak iyi bir şey yapmış olmaz mıydık? Elbette olurdu. Ama üzerimize sinen, genel olumsuz atmosfer, insanların saygısızlığı, sürekli gergin, kavgaya hazır insan kalabalığı, taksi şoförüyle bile sohbet etmekten korkmak düşüncesi daha fazla gerilmeye, daha fazla huzursuz olmaya sürüklüyor sanki. Farklı fikirlere saygı duymayı, tahammüllü olmayı, yardım severliği öğrenebilirsek yaşadığımız yeri işte o zaman daha yaşanılası kılabiliriz. Gelecek geçmişten hep daha iyi olmuştur. Bu hayatta asıl önemli olan; gerçek gücün korku değil; sevgi ile kurulabileceğine inanmamız gerekiyor. -
SEVGİNİN GÜCÜ’NE İNANIN-
