Güneş,
Sırasını gecenin karanlığına bırakırken,
Ay,
Yalnız gönüllerin hüznüne ortak olmak için gökyüzünde yerini alıyor,
Bense,
Radyoda çalan şarkıya eşlik edercesine süzülen gözyaşlarımın,
Penceredeki yansımasını izliyorum sessizce...
Kaynak
Düşünüyorum da;
Bir gece ansızın gitsem,
Sonsuz uykunun kollarına bıraksam yorgun düşmüş bedenimi,
Soğuk ve sessiz olsa gidişim,
Farzedin ki uyanınca hatırlamayan bir rüya gibiydim hayatınızda,
Kim üzülür ki bu sessiz gidişime?
En önemlisi kim hatırlar beni?
Sevdiğim müziği,
En çok hangi renkten hoşlandığımı,
Ya da en çok hangi çiçeğin kokusunda huzur bulduğumu?
Kim hatırlar hayallerimi?
Bir gece ansızın gitsem,
Hangi mutluluğum kalır sizinle?
Peki "iyi bilirdik" mi dersiniz?
Yoksa gerçekten "iyi" mi bilirdiniz?
Yüreğimin soğuduğu bir gece de gitmek istiyorum,
Herkesin gözlerine yerleştirdikleri gülümsemelerden,
Yorulmuşcasına uyuduğu bir gece,
Birkaç damla gözyaşımı avuçlarınıza bırakıp,
Gülümsemelerim ardına sığınan hüzünlerimi alıp,
Soğuk ve sessiz şekilde gitmek istiyorum…
Posted from my blog with SteemPress : http://hubantugba.unaux.com/2020/03/23/kim-uzulur-bu-sessiz-gidisime/