Merhaba aranıza yeni katıldım. Size kedim Gofret’ten ve en önemlisi de bir canlının sorumluluğunu almaktan bahsedeceğim.
Küçüklüğümden beri kedilere karşı aşırı bir ilgim vardı, uzun süre kedi sevmediğim zaman mutsuz hissederdim. Annemle babam da çok severdi kedileri ama nedense hiçbir zaman ‘hadi kedimiz olsun cümlesi çıkmadı ağzımdan’.
Üniversiteye geldiğim ilk sene çok kısa süreliğine bir köpeğe baktım. 3. Ve 4. senelerimde devlet yurdunda kalırken bahçemizde bir sürümü kedimiz vardı. Hatta öyle ki ayağı sakatlanan bir tanesi için yurttan para topladık ve onu iyileştirdik. Yavru olduğu ve ameliyatlı olduğu için ona odamda baktım ve gün gelip çattığında onu sahiplendirmek zorunda kaldım; içimden bir şeyler koptu sanki o anda..
Aradan bir buçuk yıl geçti sosyal medya sitelerinin birisinde bir kadının sahiplendirmek istediği kediler olduğunu gördüm ve yorum yazdım ben sahiplenebilirim diye kadın bana ulaştığında ‘hala istersen bir tanesi sahiplenmeyi bekliyor’ dedi. Ne cinsiyetini, ne fotoğrafını, ne yaşını hiçbir şeyini sormadan tamam dedim ertesi gün Kadıköy'de aldım onu, çok korkmuştu bilmediği yerler gördüğü için. Metroda eve dönerken isim beğenmeye çalıştım 15-20 tanesinden sonra bir anda Gofret dedim baktım ki çok yakıştı adı Gofret oldu. Eve gelip kucağıma aldığımda tüylerindeki yumuşaklık öylesine güzeldi ki…
Gofret şimdi 6 aydır benimle. Her komik anını fotoğraflıyorum, ona bir şey olacak diye endişeleniyorum ve o olmadan uzun süre bir yerde kalamıyorum çünkü özlüyorum ve onun da tek başına sıkıldığını biliyorum. O benim bir parçam artık. Hani nankör derler ya benim Gofretim o tezi çürütenlerden; eve geldiğimde üstüme atlar, bacağıma dokunmadan uyuyamaz, ben yoksam kıyafetlerimin üzerinde uyur ve evin içinde nereye gidersem gideyim peşinden gelir. Çünkü bunun adı ‘gerçek sevgi’.
Herhangi bir canlıyı koşulsuz sevdiğinizde, kalbinizle iletişim kurduğunuzda aranızda hiçbir zaman kopmayacak bir bağ oluşuyor. Bir canlının sorumluluğunu almak insan ruhuna iyi geliyor; yalnız hissettiğimde onunla dertleşiyorum, beraber televizyon izliyoruz ve o varken asla yalnız hissetmiyorum. Bunlar hayata tutunmak için iyi nedenler..
Ellerimde tırnak izleri var ama umrumda değil çünkü güzellik duygusunun verdiği hazzın on katını veriyor insana gerçek sevgi duygusu. Bir canlıyı koşulsuz sevdiğimizde dünya güzelleşiyor. İyi bir insan olmak ise bana göre burada başlıyor çünkü koşulsuz sevmek ancak sizin vicdanınız da gizli..
Bir canlıyı yürekten sevebileceğimiz ve onlara evimizi de açabileceğimiz günlerimizin olması dileğiyle…
Allah nazarlardan saklasın Gofret çok güzel fakat senin dünya görüşün ondan da güzel. Tolstoy'un da dediği gibi İnsan ne yemek ile ne de bir çatının altı ile yaşamaz. İnsan ancak ve ancak sevgi ile yaşar.
çok teşekkür ederim
Merhabaa hoşgeldin @red.cat!!
Merhabaa!! Hoşbuldum!
@steemit-turkey sizi takibe aldi.
Steemit-Turkeyin blogu üzerinden diger Türk üyelerle temasa gecebilirisiniz.
Saygilarimla