Peki ya neden biz?
Neden ben? Neden bende mutlu olamıyorum? Neden şans benim yüzüme gülmüyor? Neden işlerim rast gitmiyor? Neden her şeyde illa bir sıkıntı çıkıyor? Bilmiyorum. Artık akşamları kendi kendime "Acaba neden bugün başıma kötü bir şey gelmedi?" diyorum. Artık alıştım bu duruma. Anlamıyorum kimseye bir zararım yok, insanların açıklarını aramıyorum, kimsenin kalbini kırmamaya çalışıyorum, nazik kibar olmaya çalışıyorum, küfür bile etmiyorum, saygısızlık yapmıyorum. Neden ben? Belki de bu dedikleri yapmasaydım şuan daha mutlu olabilirdim. Bilmiyorum acaba inancımdan dolayı mı böyle. Kaderime mi böyle yazılmış yoksa ben bunları mı hakediyorum. Kaderimde yazılmışsa ne zaman bitecek bu süreç merakla bekliyorum. Eğer bunları hakediyorsam, inanın bana bunları hakedecek ne yaptım bilmiyorum. Bu mutsuzluk kalıcı değildir tabi ki. Elinden sonunda bir gün geçecektir. Ama ben çok sıkıldım beklemekten. "Bütün hafta cumayı beklersin, bütün yıl yazı beklersin, bütün ömür mutlu olmayı beklersin." İnanın bana sabretmek gerçekten çok zor. En çokta hayatında hiç mutluluğu bulamamış bir insan için gerçekten zor. Aslında bunların hepsi benim suçum da olabilir. Etrafına bakıp bir seçim yapar ve sonuçlarına katlanırsın, hayat budur. Ve kötü sonuçlar da adildir çünkü seni buna götürenler de senin tercihlerindir. Galiba bende etrafımdaki insanlar gibi mutlu olmak isterken ruhumu karanlığa kaptıran insanlardanım.
Neden her zaman iyi bir şey başımıza geldikten sonra kötü şey de gelmek zorunda? Hayat acaba bir şeyleri dengelemeye mi çalışıyor. Yeni bir insanla tanışıyorsun ve onunla olmak gerçekten mutlu ediyor seni. Sonra o insan hakkında seni üzebilecek bir şey öğreniyorsun. Sonra "yine mi ben?" demeden edemiyor insan. Her şey istediğim gibi gitse ne olurdu ki? Bu sefer mutlu olsam olmaz mı?Madem o insan benimle olmayacak neden karşıma çıkarıyorsun? İlla acı çekmem mi gerekiyor? Şu durumda bunları sadece "geçici günler bunlar, eğer bunları yaşıyorsam Tanrının benim hakkımda bir bildiği var, belki de bundan sonra bunu hatırlamayacak kadar mutlu olacağım" diyerek kendimi kandırmaya çalışıyorum. Ne kadar dayanabilirim bilmiyorum. Tek istediğim o insanla mutlu olmak.
"Hayatın trajedisi ölüm değil, yaşarken içimizde ölmesine izin verdiğimiz şeylerdir." -Norman Cousins
ellerinize sağlıkk çok iyi
teşekkürler