Artık ıssız olmaktan çıkıp, aydınlığa dönmeye karar veren bir ben varım.
Büyük rüzgarların ortasından bir el gibi giren yalnızlıkla, bir çelişkinin teorisini açıklayabilecek mutluluğun terkisinde mahrem biri oturuyordu.
Böyle bir laf etmeden, sessiz bir selamla zaman gibi gelip geçtim ortasından hayatın. Ne beni durduracak cümleler vardı nede yoluna çıkacak tek bir taş. Öyle hareketsiz izliyorum ki bu dünyayı, yanıma alacağım ilk şey sessizlik olacak. Tahammülsüzüm. -E bilme yetisini kaybetmiş bir kız çocuğu. Kıyamam yalnızlığıma.
Manzaramın bir dili var: kendisi şahsına münhasır bir turuncu renge sahip olgudur. Onu içime bir kez çekince devamı hep gelir. Bilirim, bilirsin, bilmeseydik. Bütünleş benimle! Bir yandan ayrı kalan tamamlanma sürecimizi nihayete kavuşturalım. Yakışmıyor bu kelimeler siyahına. Beyazlaşalım!
Gerçekten kat kat kalın giysilerle mi ruhunu koruma çaban? Özel bir çaba. Tutku, ızdırabını yaratır. Ortaya koyar. El bile değmeden, işte öyle.
Congratulations @yevuiswriting! You have received a personal award!
Click on the badge to view your Board of Honor.