Hepinize Selam,
Uzun bir aradan sonra tekrar burda görünüp size kendimi tekrar hatırlatmakistedim. Hayatın koşturmacası içinde bazen önem verdiğimiz şeylerin aslında o kadar da önemli olmadığını anladığımız zamanlar oluyor. Eskiden olduğu bende buralarda hergün yazı yazmaya çalışırdım, sonra bir şekilde uzaklaştım. Daha sonra birkaç kez dönmeye niyetlendim ancak olmadı. Şimdi tekrar bir kendimi hatırlatayım bur selam vereyim deyince yine eskiden olduğu gibi heyecanlandım.
Hayat hızla akıp gidiyor, farkında olmadan birçok şeyi geride bırakıyoruz. Ancak bu süreçte öğrendiğim şey, durup etrafıma dikkatlice bakmak ve anın tadını çıkarmak gerektiği. Sizlere tekrar bir selam vermek beni eski günlere götürdü.
Yaprakların renk değiştirdiği, yavaşça yerlere düştüğü bir (bizim burda henüz kar yok) zamandayız. Bu sonbahar diğerlerinden farklı en azindan benim için öyle, zaten son bahar metafor olarak ölümle anılır. Ancak bu yıl metefor olarak değil fiili olarak ölumle anılacak. Filistindeki soykırım hala devam ediyor. Dünyanın gözünün önünde bizlerin izlerken dayanamadığımız görüntülere orada masumlar maruz kalıyor. Bu durumu degistirmek için bizim elimizden gelen pekte bişey yok. Biraz dua, biraz temenni, biraz sosyal medya etkinliği o kadar. İnsan yemek yerken, çocuğunu severken, sıcak yatağına yatarken suçluluk duyuyor.
Neyse kafanızı şişirdim ben artık geldiğim gibi gideyim. Uzun zamandır olduğu gibi ara sıra gelip birkaç yazı okur bir iki yorum yaparım. Hepiniz Allah'a emanet olun.