Witam.
Przyszła pora na odwiedzenie jakiegoś ciekawego festiwalu filmowego. Miałem okazję zatem wpaść na Millenium Docs Against Gravity. To naprawdę wielki pod kątem skali i liczby filmów festiwal z niesamowicie dużą różnorodnością programową. Może zatem zacznę przegląd obejrzanych filmów od tych, które podobały mi się najmniej, do tych, które podobały mi się najbardziej. Właściwie pierwszych miejsc tu będzie parę, ciężko wskazać z nich jakiegoś faworyta. So, lets go.
Sr (reż. Lea Hartlaub)
Film opowiadający o dręczeniu żyraw przez ludzi w absolutnie niestrawnej formie. Sztywny lektor rodem z podręczników do języka niemieckiego czyta mozolnie tekst przy często randomowych kadrach, głównie zdjęciach, mozolnie się przesuwających. Absolutne nudy, niesamowicie ciężko jest nie zgubić tropu po 5 minutach, twórcy nawet nie próbowali zaangażować widza jakkolwiek. Masrakra, 2/10.
Spójrz mi w oczy (reż. Lana Wilson)
Znaczek A24 zwiastował coś naprawdę porządnego, lecz tutaj również, kurde, no wyszła nuda. Fil.rzedstawia rozmowy klientów głównie z różnymi wannabe jasnowidzami, ludźmi dającym usługi parapsychiczne, lecz podane jest to w dość mozolnej formie, niespecjalnie czuć tu, że całość gdzieś zmierza. Trochę szkoda. 4/10.
Sen Sultany (reż. Isabel Herguera)
To chyba miało być indyjskie "Persepolis" - animacja opowiadająca o opresji systemowej kobiet w Indiach, lecz kurde, mimo pięknej animacyjnej kreski, scenariusz to czysta amatorszczyzna, jest totalnie niespójny, wątki się urywają, postacie ot tak znikają, pojawia się niemało bardzo specyficznej, trudnej pewnie do wyczytania symboliki bez głębszej znajomości świata Indii. Nie pykło za bardzo, choć potencjał był, 5/10.
Gdy przychodzi przypływ (reż. Juan Palacios)
Malutka duńska wysepka stoi w obliczu zagrożenia zalaniem, a jej mieszkańcy no... to kurcząca się i wymierająca ludność. Z początku odrzuca nachalne przeinscenizowanie jak na dokument, lecz im dalej w las tym bardziej całość zaczyna nabierać bardziej artystycznego tonu i zaczyna ujawniać się to, że to serio dość ambitna produkcja, było dobrze. 7/10.
Nie chcemy innej ziemi (reż. Basel Adra, Rachel Szor)
Zwycięzca edycji. Ważny film o makabrycznych akcjach dokonywanych na ludności cywilnej Palestyny przed obecną wojną. Ważny film, ale nie jakoś wybitny, jak ktoś śledził temat, to nie zobaczy wielu zadziwiających rzeczy. 7/10.
Balomania (reż. Sissel Morell Dargis)
Wciągający obraz tępionej systemowo pasji puszczania balonów, co w Brazylii jest nielegalne (??? XD). Poruszający miejscami obraz poświęcenia zajawce, community skonstrułowanego wokół niej, miejscami jednak nuży i wiele momentów nie wnosi jakoś dużo do całości. 7/10.
Nila śni o Edenie (reż. Niloufar Taghizadeh)
Przede wszystkim film, który wkurwia. Wkurwia tym, że są nadal kraje, w których prawo jest tak podłe wobec kologolwiek. Obraz pokazuje jakie piekło prawne przechodzą w Iranie samotne kobiety z dziećmi, które porzuciły ich ojcowie (co jest w pełni prawnie na luzie dla nich dostępne ze względu na legalność "czasowych małżeństw" dające wyłącznie chłopom dość duże benefity). Masakrycznie wpływający na emocje, ale poprawnie zrealizowany, 7/10.
Ścieżka dźwiękowa zamachu stanu (reż. Johan Grimonprez)
Fantastycznie opowiedziana lekcja historii Afryki i politycznych napięć lat 50/60, niesamowicie eklektyczna stylowo, bawiąca się formą jak mało który dokument tego typu. Silnie kompleksowo próbujący podjąć temat, co jest i słabością i zaletą - niekiedy jednak nie rozjaśnia niektórych wątków, parę razy zmusza do szybkiego użycia wikipedii po szerszy kontekt, ale na ogół naprawdę bardzo dobra robota i świat potrzebuje większej liczby takich lekcji historii. 8/10.
Ozogoche (reż. Joe Houlberg)
Monumentalny estetycznie obraz biedy pochłaniającej znajdującą się na pustkowiu wioskę, z którego da się uciec albo w ludowość, realizm magiczny, jaki ona oferuje, albo niebezpiecznie, zadłużając się do tego, na zachód. Forma niesamowicie wzbogaca treść w skali, w jakiej chyba jeszcze niespecjalnie w dokumencie widziałem. Definitywnie jeden z najpiękniejszych wizualnie filmów roku. Klasa, 9/10.
Hollywoodgate (reż. Ibrahim Nash'at)
Najważniejszy film edycji ze względu na to, że porusza najbardziej pomijany, lecz istotny temat w przestrzeni publicznej obecnie - Państwa Islamskiego i jego imperialistycznych zapędów. Nie udało się nakręcić wszystkiego, co by się chciało, reżyser cały czas podejmował ogromne ryzyko, by "nie wpaść w niełaskę" nieprzyjemnych mężczyzn, sprawujących władzę w jednym z najbardziej radykalnych religijnie krajów świata. To, co jednak udało mu się zarejestrować, po złożeniu do kupy, tworzy obraz porażającego zagrożenia, jakie może namieszać na mapie świata w przyszłości. 9/10.
Nokturny (reż. Anirban Dutta, Anupama Srinivasan)
Medytacyjna podróż do świata natury i ludzkiej fascynacji ją - pięknego obszaru, przepięknych stworzeń, których istnienie może być zagrożone... Absolutnie obłędny, niesamowicie immersyjny, atmosfera puszczy rozlewa się na całą salę kinową. 9/10
Co to jest "dręczenie żyraw" film 1* :)? Chyba nie żrafy?
Jezu, żyraf hahah
Congratulations @sorhanckrul! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
Your next target is to reach 10000 upvotes.
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPCheck out our last posts: