Miałem egzamin z m. in. treści tej książki. "Niewinni czarodzieje" mi nie podeszli, jak i z resztą cały fenomen dzieł ze Zbigniewem Cybulskim w roli głównej. Wiele wielkich dzieł tego okresu też zestarzało się bardzo mizernie, głównie te oparte na zabawie formą i mową ezopową właśnie, stąd na tej liście np. brak dzieł Skolimowskiego, a propagandówek Jerzego Passendorfera, czy małżeństwa Petelskich nawet nie mam zamiaru sprawdzać, choć pojawiały się czasem w nich mega ciekawe koncepty ("Don Gabriel" na papierze brzmi ciekawie, choć jest jasną, oczojebnie wyrazistą komunistyczną krytyką "przedwojennej burżuazji").
You are viewing a single comment's thread from: