Niedługo lecę do Polski na kilka tygodni. Trochę mi się nie chce, ale nie aż tak, jak rok temu. Staram się nie myśleć o tym co konieczne do odhaczenia i cieszyć czekającymi przyjemnościami. Jedną z nich będą zakupy, nie ma co ściemniać. Wprawdzie mam tu wszystko co niezbędne, ale raz na jakiś czas potrzebuję się oddać materialnej rozpuście.
U nas już śnieg leży w górach i coraz częściej spełza do miasteczka. Skończyły się dalekie wędrówki, bo warunki trudniejsze i dzień kurczy się w oka mgnieniu. Ale zimowy mrok ma swój urok :)
O tej porze roku otaczająca mnie rzeczywistość przechodzi transformację. Czasami czuję się jak na scenie - jestem jedynym widzem i aktorem jednocześnie, podczas gdy zza kulis ktoś eksperymentuje z oświetleniem.
Niektóre spacery są jak sen lub narkotyczna wizja, inne bardziej zwyczajne.
Rozpoczął się też sezon na zorzę. Rzadko wygląda to jak na wypasionych zdjęciach, o czym wielu turystów przekonuje się dopiero na miejscu. Oko aparatu jest o wiele czulsze niż ludzkie. Jednak mnie zorza jeszcze nigdy nie rozczarowała. Najpiękniejsze zdjęcia ani wideo nie są w stanie oddać magii tego spektaklu obserwowanego na żywo.
Najczęściej zorza jest zielona, często statyczna, w postaci delikatnej smugi. Na początku można ją pomylić z chmurą. Raz na jakiś czas zdarza się, że tańczy po całym niebie i nawet gołym okiem widać inne kolory. Parę tygodni temu zdarzyła się właśnie taka. Byłam wieczorem na basenie, gdy się zaczęło, więc zamiast do domu pojechałam za miasto na punkt widokowy.
Co to był za wieczór. Nie wiadomo było, w którą stronę patrzeć.
No, ale takie zorze to co któryś przypadek.
Co jeszcze. Od czasu do czasu trafia się jakaś impreza, choć to małe miasteczko. Ostatnim dużym wydarzeniem było bingo charytatywne, na które zjechały się ze dwie setki kobiet z całej okolicy. To było bardzo przyjemne doświadczenie, zanurzyć się w czystej, żeńskiej energii przynajmniej trzech pokoleń. W pobocznej loterii wygrałam m.in. roczną kartę na siłownię i voucher na kilo mięsa z okolicznej farmy. Nie spożywam, ale odebrałam dla znajomych, bo mięso tu jest bardzo drogie. Przy okazji po raz pierwszy byłam zmuszona dogadać się po islandzku. Chodziłam dumna jak paw. Dobry sprawdzian przed zimowymi rozmowami z Kjartanem w sprawie odśnieżania.
W kwietniu i czerwcu próbowałam wejść do oceanu, ale poległam. Nawet nie ze względu na odczucie zimna, a paraliżujący ból stóp i łydek. Dlatego nawet o tym nie wspominałam, uznałam że to po prostu nie dla mnie. Niespodziewany przełom nadszedł we wrześniu, gdy podeszłam do tematu bez ciśnienia. Towarzyszyłam znajomej z nastawieniem, że tylko sobie pobiegam w płytkiej wodzie wzdłuż plaży. W pewnej chwili ból zniknął i poczułam, że bardzo chcę zrobić kolejny krok. Wyszło bardzo naturalnie, nie musiałam się przełamywać i zmuszać. Od tamtej pory czasem sobie jedziemy na plażę.
Najtrudniejszy psychicznie jest moment, kiedy trzeba się rozebrać w podmuchach lodowatego wiatru. Głowa protestuje, ale ciało domaga się dawki endorfin. Po rozgrzewce jest już super, w trakcie kąpieli i tuż po niej jestem jakby znieczulona, zaczynam się trząść dopiero po około dziesięciu minutach od wyjścia z wody. Ale wtedy jesteśmy już ubrane i w drodze do domu.
Woda jest tu lodowata cały rok, ale dopiero gdy spadł śnieg, to poczułam, że to prawdziwie morsowanie!
Zima zimą, a dziś mamy 9° i taka temperatura utrzyma się przez kilka dni. W robocie pocę się jak mysz, bo okien nie można otworzyć ze względu na sztorm. Wieje taki tutejszy halny, ciepły i od strony gór.
A jak śnieg się cofa, to na moment odkrywa jesienne kolory i też jest pięknie.
Ale inaczej, nie da się ukryć. Może zdążę zobaczyć choć fragmencik polskiej jesieni...
niby sobie to czytam,
niby oko potwierdza, a głowa przyjmuje,
ale i tak.
nie, absolutnie nie dowierzam, że to się gdzieś tam dzieje naprawdę.
i że już jest Twoim udziałem obserwowanie zorzy, (Zorzy!)
jakby nigdy nic.
myślę, że nie uwierzę, póki nie zobaczę:).
narazie mam wrażenie, że to jakaś zbiorowa halucynacja 💚🩶
PS:
nawiasem- Polska to też czasem jak jakiś majak z przeszłości, haha.
(„może to sen schizofrenika,
może wymyślam wszystko ja”)
No, i czy to nie wspaniale, z jednego urojenia w drugie tak się szybko przemieszczać 😊
You can check out this post and your own profile on the map. Be part of the Worldmappin Community and join our Discord Channel to get in touch with other travelers, ask questions or just be updated on our latest features.
Congratulations, your post has been added to the TravelFeed Map! 🎉🥳🌴
Did you know you have your own profile map?
And every post has their own map too!
Want to have your post on the map too?
- Go to TravelFeed Map
- Click the create pin button
- Drag the marker to where your post should be. Zoom in if needed or use the search bar (top right).
- Copy and paste the generated code in your post (any Hive frontend)
- Or login with Hive Keychain or Hivesigner and click "create post" to post to Hive directly from TravelFeed
- Congrats, your post is now on the map!
PS: You can import your previous Pinmapple posts to the TravelFeed map.Opt Out
Hello wadera!
It's nice to let you know that your article will take 10th place.
Your post is among 15 Best articles voted 7 days ago by the @hive-lu | King Lucoin Curator by szejq
You receive 🎖 0.7 unique LUBEST tokens as a reward. You can support Lu world and your curator, then he and you will receive 10x more of the winning token. There is a buyout offer waiting for him on the stock exchange. All you need to do is reblog Daily Report 474 with your winnings.
Buy Lu on the Hive-Engine exchange | World of Lu created by szejq
STOPor to resume write a wordSTART