In today's text, I will recommend you an old anime that was released 20 years ago. Lately, I've been hearing more and more about young people playing games from my teenage years, so maybe we can start this trend with anime. I will add that I am not a fan of this series and I had to force myself to watch seasons 1 and 2. I know how it sounds, but on the other hand, most things bore me, so I need to make amends for that. That said, despite a bit of boredom, I rate this series very well and even after all these years I don't see too many mistakes in it.
The story is about Gorou Honda. He is a young man and the son of an extremely talented baseball player, Shigeharu Honda. As usual, the son is fascinated by his father's work and would like to follow in his footsteps. He doesn't even mind the sudden death of his mother (it's not a big spoiler, it happens quite early in the anime). Unlike many sports anime, Goro is not a sports prodigy who has infinite potential and can play any position or has some outstanding skills that go far beyond those of Michael Jordan, Cristiano Ronaldo, etc. Sure, he's better than many players (genes, he's been into baseball since he was a child, so he also cared about his fitness a bit more than his peers), but it's not like he does all the work for the rest of the team. True, at first you can feel a bit of Tsubasa-vibes, but during subsequent matches his teammates see how Goro sacrifices himself and gives his all. This motivates them to improve their skills and exercise their bodies in a similar way (to the extent of their own capabilities). There are also Spice of Life threads about the death of the mother and attempts to find an understanding with the father's new partner. This thread turned out really well compared to other themes about the so-called patchwork families (I am considering anime) and I can recommend it to people who also suffer from it.
The anime has a total of 154 episodes spanning 6 seasons. I finished watching it at 2 (I finished it) and I rate the anime 8/10.
W dzisiejszym tekście polecę Wam stare anime, które wyszło 20 lat temu. Ostatnio coraz częściej słyszę o młodych ludziach, którzy grają w gry z mojego okresu nastoletniego, więc może uda się zapoczątkować ten trend w przypadku anime. Dodam, że nie jestem fanem tej serii i musiałem się trochę zmusić do obejrzenia 1 i 2 sezonu. Wiem jak to brzmi, ale z drugiej strony większość rzeczy mnie nudzi, więc trzeba wziąć na to poprawkę. To powiedziawszy, mimo lekkiego znużenia, oceniam tę serię bardzo dobrze i nawet po latach nie widzę w niej zbyt wiele błędów.
Historia opowiada o Gorou Honda. Jest to młodzieniec oraz syn niezwykle utalentowanego baseballisty, Shigeharu Honda. Jak to zwykle bywa, syn jest zafascynowany pracą ojca i chciałby pójść w jego ślady. Nie przeszkadza mu nawet nagła śmierć mamy (nie jest to duży spoiler, dzieje się to na dość wczesnym etapie anime). W przeciwieństwie do wielu sportowych anime, Goro nie jest cudownym dzieckiem sportu, który ma nieskończony potencjał i może grać na każdej pozycji lub posiada jakieś wybitne umiejętności, które wykraczają daleko poza zdolności Michaela Jordana, Cristiano Ronaldo etc. Jasne, jest lepszy od wielu zawodników (geny, od dziecka jest nakręcony na Baseball, więc dbał też o formę nieco bardziej niż rówieśnicy), ale nie jest tak, że robi całą robotę za resztę drużyny. Fakt, początkowo czuć trochę Tsubasa-vibes, ale jego koledzy w trakcie kolejnych meczy widzą, jak Goro poświęca się i daje z siebie wszystko. Motywuje ich to do podniesienia swoich umiejętności i podobnego wyżyłowania swojego organizmu (na miarę ich własnych możliwości). Są tu też wątki spice of life dotyczące śmierci mamy oraz próby znalezienia porozumienia z nową partnerką ojca. Wątek ten wyszedł naprawdę dobrze na tle innych motywów o tzw. rodzinach patchworkowych (biorę pod uwagę anime) i mogę go polecić osobom, które również na to cierpią.
Anime ma łącznie 154 odcinki, które mieszczą się w 6 sezonach. Ja skończyłem oglądanie na 2 (skończyłem go) i oceniam anime na 8/10.