Głównym bohaterem naszej opowieści jest Connor MacLeod. Szkocki góral urodzony na początku XVI wieku. Z nie do końca znanych przyczyn jest on nieśmiertelny i bierze udział w trwającym od wieków turnieju. Wraz z innymi nieśmiertelnymi morduje się nawzajem, walcząc o ostateczną nagrodę.
To co stanowi o wyjątkowości tej historii to fakt ze obserwujemy ją na przemian w dwóch planach czasowych. W średniowiecznej Szkocji gdzie Connor poznaje swoje moce i w Nowym Jorku lat osiemdziesiątych gdzie dochodzi do ostatecznego rozstrzygnięcia turnieju. Film łączy klimat epickiej opowieści walki o losy świata, miłości w spadającą w pastisz kreacje współczesnego świata.
O sile filmu stanowią wyraziste postacie które pozwoliły mu osiągnąć pozycje kultowego tytułu. W roli głównej wystąpił nie tak znany jeszcze Christopher Lambert dla którego była to pierwsza anglojęzyczna rola. Jego chłodne spojrzenie idealnie pasowało do postaci MacLeoda zmagającego się z samotnością i trudami wielowiekowej rywalizacji.
W krótkiej aczkolwiek zapadającej w pamięć roli partnerował mu Sean Connery w roli innego nieśmiertelnego który wytrenował głównego bohatera. Aktor zaprezentował tu charyzmę i subtelny humor, które były wyznacznikami stylu aktora w późniejszym okresie jego kariery.
Nie można zapomnieć o Clancy Brownie który w roli głównego antagonisty był równie obrzydliwy co przerażający. Zdeprawowany, nikczemny Kurgan to kwintesencja zła, postać którą trudno zapomnieć.
„Nieśmiertelny” to wyjątkowy przykład filmu w którym muzyka i piosenki są czymś więcej niż tylko ładną ilustracją kolejnych scen. Ścieżka dźwiękowa napisana przez legendarny zespół Queen nadaje temu obrazowi dodatkowy wydźwięk. To właśnie na potrzeby tego filmu powstały jedne z najsłynniejszych piosenek Freddiego Mercury. Tak oto "Princes Of The Universe" z impetem wprowadza nas w tą produkcję. „A Kind Of Magic” zgrabnie podsumowuje egzystencję bohaterów a „One Year of Love” czy „Who Wants to Live Forever” stanowią wzruszający komentarz do trudów życia nieśmiertelnego. Nie ma wątpliwości gdyby nie Queen ten film stracił by wiele ze swojej wartości.
Być może po 33 latach niektóre rozwiązania fabularne mogą śmieszyć a efekty specjalne wyglądają nader archaicznie ale nie można temu tytułowi odmówić niepodrabialnego i niepowtarzalnego klimatu wynikającego z unikatowej mieszanki wymienionych wcześniej elementów.
@merdi, thank you for supporting @steemitboard as a witness.
Click on the badge to view your Board of Honor.
Once again, thanks for your support!
Do not miss the last post from @steemitboard:
Taki klasyk, a ja go jeszcze nie widziałem... W sumie to mnie najbardziej przekonała ścieżka dźwiękowa robiona przez Queen. Jak znajdę czas, to może zobaczę :)
Robiąc research zdębiałem kiedy dowiedziałem się ze te hity były pod ten film tworzone.