Mam dość. Nie mam już siły. Ci ludzie mnie załamują. Nikt mnie nie kocha. Jestem w zupełnej depresji. Nie znoszę już swojego życia. Nie chcę już tego robić. Nie chcę ich znać.
Myślę, że każdy z nas przynajmniej raz miał w głowie taką myśl. Czasami każdy z nas ma po prostu dość. Niekiedy wręcz do skrajności - mamy dość naszego własnego życia. Dlatego dzisiaj pochylimy się nad pojęciem samobójstwa, ale nie rozumianego jako odebranie sobie życia, ale nieco przewrotnie, nieco inaczej - jako samo(bójstwa). Później wyjaśnię, jak to rozumiem.
Wprowadzę tutaj pojęcie samo(bójstwa). Dlaczego tak? Chciałbym przeanalizować to pojęcie i pokazać, że każdy z nas czasami musi się zdobyć na pewnego rodzaju samo(bójstwo) w następującym rozumieniu:
Samo...
"Samo" wiąże się z wieloma rzeczami: samotność, samowola, samodzielność itd. Pierwszy człon to "sam". Wskazuje na to, że ja jestem odpowiedzialny za to i jestem w tym opuszczony. Te trzy elementy dobrze oddają to, o co chodzi w pierwszym aspekcie rozumienia samo(bójstwa). Upraszczając: samo dotyczy samotności, nas samych, w samodzielnym działaniu. Ogółem związane jest z osamotnieniem i wolnością. To rozumienie zapamiętajmy, aby podjąć dalszą część tej refleksji.
(bójstwo)
Drugi człon tytułowego hasła ma na celu unicestwienie, bo związane jest ze słowami: zabójstwo, ojcobójstwo, ludobójstwo, skrytobójstwo itd. Najważniejsze rozumienie wynika z tego pierwszego, czyli zabójstwa. To słowo oznacza unicestwienie, zakończenie życia, ukrócenie egzystencji. Jednym słowem: koniec. Zabójstwo to koniec.
Jaka synteza tych dwóch aspektów?
A mianowicie wspomniane na wstępie problemy to wynik m.in. naszego osamotnienia. Oczywiście, może pojawić się zmęczenie, ale tak naprawdę osoba zdrowa, która ma dobre relacje z bliskimi, ma przyjaciół, partnera itd. to jednak nigdy nie powie, że ma serdecznie dość swojego życia. Nie będzie uciekać od problemów, ale podejmie walkę z nimi. Tutaj pojawia się nam synteza słów samo oraz bójstwo. Chodzi nam o zabicie w sobie samotności, ale nie samotności w sensie spotkania z samym sobą, ale w rozumieniu osamotnienia, czyli pozostania bez nikogo.
Wydaje mi się to być bardzo ciekawym spojrzeniem na pojęcie samobójstwa i tak naprawdę każdy człowiek takiego samo(bójstwa) potrzebuje - ukrócić, zabić w sobie oSAMOtnienie. Jednak to wymaga pewnego przekroczenia siebie. W końcu bycie osamotnionym jest na swój sposób wygodne, ale żeby uniknąć skrajności jaką jest samobójstwo, należy popełnić samo(bójstwo), czyli zabić wszystko to, co prowadzi do osamotnienia. Wydaje mi się, że każdy z nas potrzebuje drugiego człowieka w swoim życiu, niezależnie od introwertycznych tendencji.
Dzisiaj taka krótka refleksja nad tym trudnym problemem i słowem, które dotyka nasz świat coraz częściej i bardziej. Niestety, tylko w języku polskim, ze względu na grę językową, którą tutaj podjąłem. Może to nic nadzwyczajnego, może refleksja nie jest wyrafinowana, ale na swój sposób pokazuje pewien aspekt naszego życia, nad którym może warto się teraz pochylić?
Niech to wystarczy na dzisiaj. Do zobaczenia wkrótce!
Grafika: ChatGPT 4.0o
Congratulations @przemyslnik! You have completed the following achievement on the Hive blockchain And have been rewarded with New badge(s)
Your next target is to reach 1000 upvotes.
You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word
STOPCheck out our last posts: