Gel gidelim hadi 2010 yılına... Kısa dönem askerlik yapmak için Manisa Kırkağaç'a gittim. Ağustos ayı, hava sıcak. Çeşmeden akan suyu soğuk suyla karıştır banyo yap. O kadar sıcak. Eğitimler sürüp gidiyor. Boş vakitlerde de iğne topluyoruz yerlerden. Çam iğnesi. Kuruyup yere dökülenleri toplatıyorlar. Bana göre hava hoş. Askeriz neticede işimiz askerlik. Komutanlar ne derse yapacağız. Ama bazı arkadaşlara çok zor geliyordu. Ya asker olduğunu kabullenmiyorlardı. Emir almak zor geliyordu. Yada teslimiyeti bilmiyorlardı...
Günler günleri kovaladıkça herkes birbirini daha iyi tanımaya başlıyordu. Birlik için dağıtımda kantin başkanlığı biriminde görevlendirildim usta asker olarak. Aynı birimde başka bir arkadaşım daha vardı. Adı Ercan. İkimizde askerdik, ikimizde aynı birimde idik. Şartlarımız eşitti yani. Nöbetimiz yok, iştimamız yok, yediğimiz önümüzde yemediğimiz arkamızda, telefon var, internet var. Sivil hayattan tek eksiğimiz sadece asker olmamız. Ben oldukça memnun idim. Rahat idim. Ancak Ercan öyle değildi. Her imkan olmasına rağmen zaman zaman ağlardı, ben burda sıkılıyorum, yapamıyorum falan filan.. Bana da sen nasıl böyle yapıyorsun. Ne kadar rahat bir adamsın diyordu. Şimdiden bu rahatlığın nereden geldiğini hatırlamama sebep olan @kusadasi 'na teşekkürlerimi sunarım.
Doğru da söylüyordu. Ben çok rahat bir adam idim. Kafama takmam hiç birşeyi. İnanç ve teslimiyet insanlara güç verir. Kaderci olmak insana güç verir. Belki de en büyük gücü insanların kayıpları verir. Kaybedilen değerler insanlara öyle güçler verir ki; bir gece de 15 yaş büyütebilir insanları. Düşünceler büyür, akıl büyür, davranışlar büyür, sabır büyür. Küçük kalan sadece bedenler olur aslında.
Stres'de Neymiş derken tam da bunu söylüyordum bende. Günlük hayatta ufak tefek şeylere canını sıkan, moralini bozan o kadar insan var ki çevremde; onlara anlatamıyorum değmez bunlara can sıkmaya diye. Değmez moralini ufak tefek şeyler için bozmaya diye.. Çünkü kayıpları büyük değil. Kaybetmemiş insanların günlük yaşamda gelişen olumsuz olaylara karşı taktığı isimdir STRES. Kayıpları olan insanlar sessizdir ama stressizdir de aynı zamanda. Bilirler çünkü bu hayatta ki hiç bir şeyin stres yaratacak bir şey olmadığını. Basit gelir her olumsuzluk bu insanlara. Teslimiyet varsa, kadercilik varsa, çevremizde gelişen herşeyin aslında gerçekleşmesi gerektiği inancı varsa... Stres zaten yoktur...
O nedenle diyorum ki STES'de NEYMİŞ ?
( Stres'i açıklamak isteyenleri yorumda görmek isterim )
Gelecek Projenin "İnsanların Kayıpları ile Hayatında Neler Değiştiği" ile ilgili bir çalışma olması katılımcıları geçmişe götürecek ve geçmişin getirdikleri - götürdükleri muhasebesini yapmasını sağlayacaktır.
Görsel Kaynak : neoldu.com İnternet Sitesi
Güzel cümleler kardeşim. Stresi yaşamayan bilemez, belki de yaşadığı en küçük zorlukta stresliyim der. Biz ki ne günler geçirdik.
Your Post Has Been Featured on @Resteemable!
Feature any Steemit post using resteemit.com!
How It Works:
1. Take Any Steemit URL
2. Erase
https://3. Type
reGet Featured Instantly � Featured Posts are voted every 2.4hrs
Join the Curation Team Here | Vote Resteemable for Witness