En sevdiğim şair Cahit Zarifoğlu şüphesiz. Onun şiirlerinin hepsini çok seviyorum tarzından dolayı fakat son zamanlarda okuduğum ve beğendiğim bir şiiri paylaşmak isterim, Pablo Neruda'ya ait.
Sevgilim ölürsem eğer sakın ölme sen,
Bir de bizim acımız olmasın şu ülkede:
Sevgilim, ölürsen eğer ben ölmeden,
Paha biçilmesin ömrümüze.
Başakta toz, kumsallarda kum,
Zaman, başıboş su, göçebe rüzgâr
Taşıdı bizi tohum yüklü gemiler gibi.
Zaman karşılaştırmazdı belki de bizi.
Buluştuğumuz bu çayır çimen,
Ah bu küçük sonsuzluk! Dönüp durduğumuz.
Fakat bu aşk, bu sevda, ermedi sona,
Hiç doğmamış sanki,
Ölümden habersiz, uzun bir ırmak gibi
Sadece yatağını ve ağzını değiştiren.
En sevdiğim şair Cahit Zarifoğlu şüphesiz. Onun şiirlerinin hepsini çok seviyorum tarzından dolayı fakat son zamanlarda okuduğum ve beğendiğim bir şiiri paylaşmak isterim, Pablo Neruda'ya ait.
Çeviri çoğu zaman olmuyor şiirde, bunda da aynısı olmuş bence.
Ben kafiye ve düzeni seviyorum, ağızda tat bırakması gerek şiirin bence. Basa basa okumalıyım o şiiri.
Mesela Orhan Veli istediğim düzende değil ama şiirlerini okumak ağızda bal tadı bırakıyor. Düzen olmasa da üstüne basıyorum kelimelerin.