Aslında hepimiz yaşıyoruz. Sadece bazı insalar daha farkında :)
Sizin düşüncelerinizden yola çıkarak aynı sonuca varacak değişkenleri tekrar anlatıp sıkmayayım dedim. Eve dönünce yorum olarak yazayım size :)
You are viewing a single comment's thread from:
Yorumu isterseniz buradan devam ettirin. Hem etkileşim artar hem katkınızdan diğer kişilerde faydalanmış olur.
İlkokulda epey çalışkan bir öğrenciydim. Öğretmenin de gözdesiydim. Tabi annem sürekli okula uğrar durumu takip ederdi. Biraz kenar mahalle okuluydu ama yine de en iyisiydim denilebilir. Yılda bir iki kez olmak üzere naz yapardım. "anne kendimi pek iyi hissetmiyorum bugün gitmesem olmaz mı? şeklinde. Annem de doğrusunu bilmesine rağmen o kadarına izin verirdi. Zaten ben de çok nadir yapardım.
Altıncı sınıfın ilk dönemi hiç yapmamış, ikinci dönemde "artık bir kaçamağın zamanı geldi" diyerek anneme aynı ayağı yapmıştım. "Hayır okuluna gidiyorsun bir şeyin yok" tepkisini ilk kez verdi. O gün bir dershane sürpriz bir sınav yaptı ve on gün kadar sonra dershaneden 3 hoca bizim evin kapısını çaldılar. Aile durumu itibariyle dersaneye gitmem mümkün değildi. %100 indirim de alamamıştım. Kenar mahalle okulu olunca en iyisi olmak bile çok değerli olmuyor. Neyse hocalar indirim miktarını seksene falan çıkardı ve ailemi ikna etti. Bizimle birlikte çok iyi yerleri kazanır dedi. Ama iki saat falan kaldılar bizde.
Ders çalışmayı sevmeyen bir çocuk olarak hocaların özel ilgisiyle, sadece okul ile asla kazanamayacağım bir lise kazandım. Kültürü bile aşırı yabancıydı. "Brunch'a davet alırken" ne olduğunu bilmiyordum. O zaman bu tarz şeyleri geçiştirmeye dayanamayıp Meltem adındaki arkadaşıma durumu açıkladım. Onlara eşlik edecek param olmadığını ve bahsettikleri kelimelerin bile birçoğunun yabancı geldiğini söyledim. Meltem aşırı samimi karşıladı ve o günden sonra çok yakın arkadaşım oldu. Meltem'in erkek arkadaşlarını pek sevmezdim. Sonra bir gün yine tesadüfen tanıştığım biri ile tanıştırdım. 5 yıl boyunca harika bir ilişkileri oldu ve beraber 4 kez Avrupa'ya gittiler. Bir gün Meltemle tanışabilmemin çok büyük olasılıkla annemin o gün farklı bir düşünceye girip okula yollamasına dayandığını söyledim. Sonraki gün annemi ziyarete gelip hediye verdiler. Tabi durumu açıklamadan. Annemin beni okula yolladığı gün kaan Antalya'da yaşıyordu Meltem ise Adana'nın elit bir mahallesinde. İkisini de tanımıyordum.
Benim hayatımda bulduğum en keyifli kelebek etkisi budur :)
Konu hakkında bir şeyler düşündüm fakat bununla yakından uzaktan alakası yoktu. Cidden kelebek etkisine verilesi örneklerden. Özellikle küçük (olarak gördüğümüz) şeylerin etkisi çok daha büyük oluyor.
Posta eklemeyi düşündüm de açıkçası biraz da ajitasyon barındırıyor gibi geldi. Aile ekonomik durumu vs. Biraz da o nedenle paylaşmak istemedim.
Ben şahsen yaşantından kısımlar içeren yazını ajitasyon olarak değil samimi olarak görürdüm. Ekonomik durumun düşüklüğü kötü veya utanılması gereken bir şey değildir fikrimce. Bu güzel anını yorum olarakta olsa bizlerle paylaştığın için teşekkürler @doctorbishop.
İleriki paylaşımlarını da @sorucevap hesabında veya kişisel hesabında da olsa bekliyorum.
Utanılacak bir şey olarak görsem meltem'e de söylemezdim. Sadece çok tanınmıyorum ve tanınan bir hesap üzerinden paylaşım yapıyorum. İnsanlar farklı anlayabilir diye çekindim. Ama muhtemelen gereksizdi haklısın. Yaklaşımın ve samimiyetin için ben teşekkür ederim. Aynı şekilde ben de bekliyorum :)