Ben görüşünüze pek katılmıyorum.
Çocuklara doğru ile yanlışı öğretirsek, kendimizin kopyası olan bir nesil yetiştiririz. Önemli olan doğru ile yanlışı öğretmek değil, doğru ile yanlışı ayırt edebilmeyi öğretmek. Sürekli sorgulayıcı bir nesil yetiştirmeliyiz. Her şeyi sorgulayan bir nesil.
Bu her şeyin içinde de bizim onlara öğrettiklerimiz de olmalı. Yani doğru ve yanlış, dönemin koşullarına göre değişir. Biz ayırt etmeyi öğretemezsek, o nesil ilerleyemez. Öncelikle eldeki bilgi sorgulanmalı.
Yorumunuzu yeni fark ertim, kusura bakmayın geç bir paylaşım olacak:
Doğru ve yanlış zamana göre değişmez kanımca, insanlık tarihi boyunca hemen tüm belgelerde, ilâhi kitaplar dâhil, tariflenen doğru ve yanlış benzerdir. Evrensel değerler değil midir örneğin hiçbir canlının fiziksel ve ruhsal bütünlüğüne zarar vermemek, hakkı olmayanı almamak?
Kötüler hep oldu ve olacak, iyileredir aslında tüm öğütler, vazgeçme, çalış, terazinin iyi kefesinde ağırlığını arttır değil midir?
Çocuklara evrensel doğru ve yanlışı öğretmeden doğru seçim yapmalarını bekleyemeyiz kanımca...
Tarihsel gerçekleri de gerçek halleriyle aktarmalı, çıkarılması gereken dersleri sorularla ama mutlaka bilgi ile yapmaları için destek olmalıyız...
Yanlış ya da daha vahimi yanıltılmış gerçeklerle o evrensel doğruyu bulmalarını beklemek imkansız değilse bile zor yolu seçmek gibi geliyor bana...
Soru soracaklar, evet
Sorduktan sonra okuyup öğrenecekler, öğrendiklerini karşılaştıracaklar, evet
Tekrar soracaklar...
Ama düşünecekler sürekli...
Bilginin varlığını sorgulayarak doğruların inşasına devam edecekler..
Muhalifliğinizi hiç kaybetmemeniz dileğimle :)
Selamlar